گیاهان دارویی تا چه حد در کنترل بیماری دیابت تاثیرگذارند؟
وی گفت: درمان ابتدا با اصلاح سبک زندگی بویژه اصلاح تغذیه، فعالیت بدنی، خواب و کنترل استرس آغاز میشود و بسته به شرایط بیمار ممکن است داروهای گیاهی برای بیمار تجویز شود. اما رکن مهم در استفاده از داروهای گیاهی در طب سنتی، دانستن نوع تغییرات مزاجی ایجاد شده در بیمار است و این یکی از تفاوتهای درمان طب سنتی با فیتوتراپی(گیاه درمانی) است.
این متخصص طب سنتی خاطرنشان کرد: در فیتوتراپی، ماده مؤثره موجود در گیاه شناسایی شده، سپس فرم دارویی از آن تهیه میشود؛ به عبارتی گیاه درمانی نیز مشابه تمام بخشهای طب رایج، بیماری محور است، اما در طب سنتی، بر اساس نوع سوءمزاج ایجاد شده، ممکن است یک داروی گیاهی در یک فرد دیابتی مؤثر باشد و در دیگری تاثیر نداشته باشد.
وی اضافه کرد: به عبارتی نگاه طب سنتی، نگاهی بیمارمحور است. برای مثال، مطالعات زیادی بر مؤثر بودن دارچین، زنجبیل و هل در دیابت وجود دارد و گاه شکلهای دارویی آنها در داروخانهها موجود است و برای همه بیماران دیابتی توصیه شده است. در حالیکه در دیدگاه طب سنتی چنانچه دیابت از نوع گرم باشد، گیاه با مزاج گرم نباید استفاده شود.
سیاهپوش تصریح کرد: کدو سبز که بسیاری از مردم آن را در ترکیب با ماست برای کاهش قند خون مصرف میکنند، در طب سنتی تنها برای دیابت نوع گرم قابل استفاده است. لذا گیاهانی مانند زنجبیل، هل، گزنه و گردو که به صورت افشره، جوشانده، دم نوش یا عرقیجات استفاده میشوند، در طب سنتی در دیابت سرد توصیه میشوند و جو، سماق، خرفه، جو، اسفرزه که به شکلهایی مانند خیسانده یا داخل غذاها استفاده میشوند، تنها در دیابت گرم مجاز هستند.
آیا گیاهان دارویی میتوانند جایگزین درمانهای شیمیایی رایج دیابت شوند؟
این متخصص طب سنتی گفت: مصرف گیاهان دارویی به هیچ وجه دلیل موجهی برای قطع درمان شیمیایی (چه خوراکی چه انسولین تزریقی) نیست و از طرفی مصرف خودسرانه و بیرویه آنها ممکن است بیمار را دچار عارضه دارویی و گاه کاهش قند خون کند. بنابراین به بیماران توصیه میشود که برای تعیین نوع داروی گیاهی و میزان مصرف آن با پزشک متخصص طب سنتی مشورت کنند و از طرفی پزشک معالج خود را از این موضوع آگاه سازند.