به گزارش مشرق، خیلی سخت است هر روز از این کوچه به آن کوچه شوی و در خانه‌ها را بزنی و به دنبال خانه و سرپناهی باشی و هر بار هم دست از پا درازتر برگردی و جلوی زن و بچه‌ات شرمنده شوی.
صاحبخانهها هم که انگار حواسشان نیست با آوردن هر بهانه‌ای از تعداد اهالی خانواده گرفته تا هزاران بهانه بنی‌اسرائیلی قیمت‌هایی می‌گویند و اجاره‌هایی طلب می‌کنند که فرد را از کرایه کردن خانه منصرف می‌کند.
گرانی کرایه خانه‌ها و رهن از مهم‌ترین مشکلات خانوادهها است و به همین دلیل پیدا شدن خانه با قیمتی مناسب که با جیب فرد تناسب داشته باشد معضل بزرگ و لاینحل افراد شده است.
مردم ایران بالاخص زوج‌های جوان توان خرید خانه را ندارند به همین دلیل تنها چاره‌شان اجاره‌نشینی است و همین موضوع یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مشکلات خانوادهها و دختران و پسران جوانی شده است که شاید بخواهند زیر یک سقف بودن را تجربه کنند ولی مسئولان هنوز نتوانسته‌اند نرخ اجاره مسکن را کنترل کرده و راهکار قانونی برای قیمت‌گذاری ارائه کنند تا این گروه از مردم که از طبقه متوسط جامعه به حساب می‌آیند کمتر زیر فشار قرار بگیرند.
در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی برخی دولت‌ها تا حدودی در صدد کنترل اجاره مسکن برآمدند و تلاش کردند آن را کنترل کنند البته شرایط مختلفی از جمله تورم، بی‌ثباتی اقتصادی، رکود بازار خرید و فروش مسکن و ... در افزایش اجاره مسکن تاثیرگذار است.
با وجود اجرای برخی طرح‌ها مثل مسکن مهر که تا حدودی درد بی‌خانگی عده‌ای را تسکین داد، اما آن هم با وجود خصلت آرام بخشی هنوز نتوانسته دردی را دوا کند و درمان دردهای قشر کثیر جامعه باشد.
در سال 91 رکود در خرید و فروش و اجاره بهای مسکن بسیار افزایش یافته و صاحب خانه‌هایی که درآمدشان کم است چاره‌ای جز افزایش اجاره خانه‌ها ندارند و هیچ دیواری را کوتاه‌تر از دیوار مستاجران نیافته و به همین منظور اقدام به افزایش اجاره خانه‌ها کرده‌اند و دولت هم بی‌خبر از دردی که این قشر از جامعه تحمل می‌کنند هیچ اقدامی برای کنترل قیمت اجاره انجام نداده است.
صاحبخانهها همواره قدرتمندترین و توانمندترین افراد جامعه محسوب می‌شوند زیرا خودشان میزان اجاره را مشخص می‌کنند و طبق خواسته خود قیمت تعیین می‌کنند بدون اینکه توجهی به قشر ضعیف داشته باشند البته در این بین نباید از صاحب خانه‌های منصف که هوای مستاجر را دارند غافل ماند و همه را به یک چشم دید گرچه مدتی است تعداد آنها نیز به انگشتان دست می‌رسد.
اجاره‌نشین‌ها یکی از مظلوم‌ترین قشرها در جامعه هستند که هیچ قانونی از آنها دفاع نمی‌کند و تنها چاره‌شان سازش با شرایط نامطلوب و نابسامان موجود در جامعه است.
با آغاز طرح هدفمندی یارانه‌ها و افزایش انرژی سوخت و کسادی بازار و خرید و فروش انگار هیچ کس مظلوم‌تر از مستاجران نیست و عده زیادی از صاحب خانه‌ها نیز برای جبران هزینه‌های زندگی تا جایی که می‌توانند تیغشان را برای مستاجران تیز کرده‌اند.
صاحبخانهها هم که انگار حواسشان نیست با آوردن هر بهانه‌ای از تعداد اهالی خانواده گرفته تا هزاران بهانه بنی‌اسرائیلی قیمت‌هایی می‌گویند و اجاره‌هایی طلب می‌کنند که فرد را از کرایه کردن خانه منصرف می‌کند.
گرانی کرایه خانه‌ها و رهن از مهم‌ترین مشکلات خانوادهها است و به همین دلیل پیدا شدن خانه با قیمتی مناسب که با جیب فرد تناسب داشته باشد معضل بزرگ و لاینحل افراد شده است.
مردم ایران بالاخص زوج‌های جوان توان خرید خانه را ندارند به همین دلیل تنها چاره‌شان اجاره‌نشینی است و همین موضوع یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مشکلات خانوادهها و دختران و پسران جوانی شده است که شاید بخواهند زیر یک سقف بودن را تجربه کنند ولی مسئولان هنوز نتوانسته‌اند نرخ اجاره مسکن را کنترل کرده و راهکار قانونی برای قیمت‌گذاری ارائه کنند تا این گروه از مردم که از طبقه متوسط جامعه به حساب می‌آیند کمتر زیر فشار قرار بگیرند.
در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی برخی دولت‌ها تا حدودی در صدد کنترل اجاره مسکن برآمدند و تلاش کردند آن را کنترل کنند البته شرایط مختلفی از جمله تورم، بی‌ثباتی اقتصادی، رکود بازار خرید و فروش مسکن و ... در افزایش اجاره مسکن تاثیرگذار است.
با وجود اجرای برخی طرح‌ها مثل مسکن مهر که تا حدودی درد بی‌خانگی عده‌ای را تسکین داد، اما آن هم با وجود خصلت آرام بخشی هنوز نتوانسته دردی را دوا کند و درمان دردهای قشر کثیر جامعه باشد.
در سال 91 رکود در خرید و فروش و اجاره بهای مسکن بسیار افزایش یافته و صاحب خانه‌هایی که درآمدشان کم است چاره‌ای جز افزایش اجاره خانه‌ها ندارند و هیچ دیواری را کوتاه‌تر از دیوار مستاجران نیافته و به همین منظور اقدام به افزایش اجاره خانه‌ها کرده‌اند و دولت هم بی‌خبر از دردی که این قشر از جامعه تحمل می‌کنند هیچ اقدامی برای کنترل قیمت اجاره انجام نداده است.
صاحبخانهها همواره قدرتمندترین و توانمندترین افراد جامعه محسوب می‌شوند زیرا خودشان میزان اجاره را مشخص می‌کنند و طبق خواسته خود قیمت تعیین می‌کنند بدون اینکه توجهی به قشر ضعیف داشته باشند البته در این بین نباید از صاحب خانه‌های منصف که هوای مستاجر را دارند غافل ماند و همه را به یک چشم دید گرچه مدتی است تعداد آنها نیز به انگشتان دست می‌رسد.
اجاره‌نشین‌ها یکی از مظلوم‌ترین قشرها در جامعه هستند که هیچ قانونی از آنها دفاع نمی‌کند و تنها چاره‌شان سازش با شرایط نامطلوب و نابسامان موجود در جامعه است.
با آغاز طرح هدفمندی یارانه‌ها و افزایش انرژی سوخت و کسادی بازار و خرید و فروش انگار هیچ کس مظلوم‌تر از مستاجران نیست و عده زیادی از صاحب خانه‌ها نیز برای جبران هزینه‌های زندگی تا جایی که می‌توانند تیغشان را برای مستاجران تیز کرده‌اند.
