به گزارش مشرق، حسن روحانی در تازه‌ترین اظهارات خود گفته: «درست است جوانان ما برای اشتغال نگاه‌شان به دولت آینده است اما آنهایی که انصاف را در این روزهای انتخابات با بوق‌هایی که در دست داشتند، فراموش کردند، به آنها می‌گویم در دوران رکورد قیمت نفت، در سال‌های گذشته با توجه به اینکه درآمدهای نفتی ما در سال 1390 بالغ بر۱۲۰ میلیارد دلار بود، هیچ اشتغالی برای جوانان ما ایجاد نکردند». روحانی با بیان اینکه باید کار زیادی برای اشتغال جوانان انجام دهیم، اظهار داشت: «من از اقتصاددانان، محققان و اساتید دانشگاه می‌خواهم آمار اشتغال پاییز ۹۴ را در مقایسه با اشتغال پاییز ۹۲ نگاه کنند. در فاصله این 2 سال تعداد شاغلان در کشور یک‌میلیون و ۱۷۹ هزار نفر افزایش یافته است یعنی تقریبا در 2 سال گذشته، سالی ۶۰۰ هزار اشتغال درست شده البته ما نیاز به اشتغال یک‌میلیون نفر و رونق اقتصادی داریم».
در برابر این اظهارات اما کارشناسان می‌گویند به برخی دلایل محکم نمی‌توان به عملکرد اشتغالی دولت تدبیر و امید نمره خوبی داد؛ اولا اینکه دولت در بیش از 2 سال از فعالیت خود هیچگونه طرح و برنامه روشنی برای اشتغالزایی ارائه نکرده و مشخص نیست مشاغلی که از آنها یاد می‌کند و در آمارها آمده، در چه بخش‌هایی و با چه کیفیتی ایجاد شده است؟ آیا می‌توان مشاغل فصلی، دوره‌ای، مقطعی و کوتاه‌مدت را اشتغالزایی با حاشیه امنیت مناسب دانست؟
اشتغالزایی بدون رشد اقتصادی
به‌طور قطع ایجاد چنین اشتغالی نیازمند رشد ۶ درصدی اقتصاد است که البته چنین رشدی حاصل نشده است مگر اینکه بگوییم اشتغال بدون رشد اقتصادی ایجاد شده است! البته محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت نرخ رشد اقتصادی در 9 ماهه امسال را 7/0 درصد اعلام کرده است، نرخ رشدی که در سال ۹۳ حدود ۳ درصد گزارش شده بود.
به گزارش مهر، از سویی این مساله مطرح است که سایه رکود بر سر بازار کار و اقتصاد ایران در یکی، دو سال گذشته نه تنها باعث تضعیف امکان جذب نیروی کار جدید در بنگاه‌ها شده بلکه بسیاری از واحدها را هم در معرض ورشکستگی و تعدیل نیرو قرار داده است. گواه این مساله اینکه در فاصله پاییز سال ۹۲ تا پاییز سال جاری تعداد افراد دارای اشتغال ناقص یعنی کسانی که بیشتر شمایل بیکار دارند تا شاغل، ۳۹۵ هزار نفر بیشتر شده است. بنابراین افزایش تعداد شاغلان ناقص از یک‌میلیون و ۹۱۹ هزارنفر در پاییز ۹۲ به ۲ میلیون و ۳۱۴ هزار نفر در پاییز ۹۴، نشاندهنده ضعیف بودن پایه‌های بازار کار و احتمال ریزش هزاران نیروی کار شاغل در اقتصاد ایران است. همچنین این آمارها نشان می‌دهد بنگاه‌های بسیاری در شرایط سر به سر و حتی زیان مشغول به فعالیت بوده و از این رو حتی توان فعالیت روزانه به اندازه ۸ ساعت را هم ندارند و مزدی هم که به نیروی کار پرداخت می‌شود، تامین‌کننده هزینه‌های معیشت نخواهد بود. موضوع دیگری که مدنظر کارشناسان بازار کار بوده و آن را می‌توان مبنایی برای ایجاد اشتغال واقعی دانست، افزایش تعداد بیمه‌شدگان اجباری است. به بیان ساده‌تر، اگر در دو سال گذشته یک میلیون و ۱۷۹ هزارنفر شاغل شده باشند باید به همین میزان نیز تعداد بیمه‌شدگان اجباری بالا رفته باشد.
هر خانواده یک بیکار
علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره وضع اشتغالزایی در سال گذشته گفته بود: «۶۰۰ هزار شغل ایجاد شده که ۲۰۰ هزار مورد نیز از مشاغل موجود نابود شد». بنابراین وی ۴۰۰ هزار اشتغال ایجاد شده سال گذشته را متناسب با نرخ رشد اقتصادی ۳ درصدی دانسته بود. پس حالا نمی‌توان ایجاد یک‌میلیون و ۱۷۹ هزار شغل را بی‌ارتباط با رشد اقتصادی دانست. همچنین مردم می‌گویند کمتر خانواده‌ای را می‌توان سراغ گرفت که دست‌کم یک جوان بیکار، آن هم تحصیلکرده دانشگاهی نداشته باشد. جوانانی که دست‌کم ۲ تا چند سال از بهترین سال‌های عمرشان را در کلاس‌های درس گذرانده‌اند به این امید که بتوانند ورود بهتری به بازار کار داشته باشند اما حالا شرایط برعکس شده و آنها نه‌تنها در رشته‌های مرتبط با خود، بلکه در سایر رشته‌ها نیز جایی برای کار پیدا نمی‌کنند. در حالی که نرخ بیکاری عمومی کشور در پاییز سال ۹۲ به میزان 3/10 درصد بود، نرخ بیکاری جوانان 3/24 درصد بوده است، همچنین نرخ عمومی بیکاری در پاییز سال ۹۴ به میزان 7/10 درصد و نرخ بیکاری جوانان نیز 4/25 درصد بوده، بنابراین بیکاری جوانان در دوره فعالیت دولت تدبیر و امید همچنان بیش از 2 برابر نرخ عمومی کشور است و این موضوع نشان می‌دهد تلاش برای حل بحران بیکاری مهم‌ترین گروه جوینده شغل در کشور، ناکافی و تقریبا کم‌اثر بوده است. هنوز هم مردم در رویارو شدن با مقامات دولتی و کشوری و همچنین نمایندگان مجلس اشتغال درخواست می‌کنند و بیکاری به‌عنوان بزرگ‌ترین و جدی‌ترین معضل خانواده‌ها شناخته می‌شود. رئیس‌جمهور در نشست خبری 2 روز پیش خود با رسانه‌ها اعلام کرد درآمد فروش نفت از ۱۲۰ میلیارد دلار به ۲۰ میلیارد دلار کاهش یافته و حالا مشخص نیست با این وضع افت شدید درآمدی، چگونه می‌توان به صورت میلیونی اشتغالزایی کرد حتی اگر بتوان چنین برداشتی را از گزارشات مرکز آمار ایران استخراج کرد؟
آمارهای جدید از بیکاری جوانان
جدیدترین نرخ‌های بیکاری نشان می‌دهد نرخ عمومی بیکاری جوانان بیش از ۲ برابر نرخ عمومی کشور به میزان 7/22 درصد است. این نرخ درباره مردان جویای شغل 7/18 درصد است. بین استان‌های کشور نیز چهارمحال و بختیاری با 9/36 درصد، کردستان 1/30 درصد، کرمانشاه 1/40 درصد، کهگیلویه و بویراحمد 8/41 درصد، گیلان 7/30 درصد، لرستان 7/34 درصد و مازندران با 5/35 درصد؛ بالاترین نرخ‌های بیکاری جوانان سنین ۱۵ تا ۲۹ سال را دارا هستند. این نرخ درباره جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله به 5/44 درصد در کهگیلویه و بویراحمد و مازندران نیز رسیده است. در بخش زنان نرخ بیکاری ۱۵ تا ۲۴ ساله در چهارمحال و بختیاری به 8/74 درصد رسیده و در این زمینه یک رکورد ایجاد شده است. بالاترین نرخ بیکاری زنان ۱۵ تا ۲۴ ساله در استان‌های ایلام با 3/68 درصد، چهارمحال و بختیاری 8/74 درصد، خوزستان ۵۸ درصد، کردستان 5/50 درصد، کرمان 4/63 درصد، کهگیلویه و بویراحمد 6/56 درصد، گیلان 6/59 درصد، لرستان 2/62 درصد، مازندران 2/61 درصد، مرکزی 8/50 درصد و همدان با 4/51 درصد به ثبت رسیده است.
*وطن امروز
در برابر این اظهارات اما کارشناسان می‌گویند به برخی دلایل محکم نمی‌توان به عملکرد اشتغالی دولت تدبیر و امید نمره خوبی داد؛ اولا اینکه دولت در بیش از 2 سال از فعالیت خود هیچگونه طرح و برنامه روشنی برای اشتغالزایی ارائه نکرده و مشخص نیست مشاغلی که از آنها یاد می‌کند و در آمارها آمده، در چه بخش‌هایی و با چه کیفیتی ایجاد شده است؟ آیا می‌توان مشاغل فصلی، دوره‌ای، مقطعی و کوتاه‌مدت را اشتغالزایی با حاشیه امنیت مناسب دانست؟
اشتغالزایی بدون رشد اقتصادی
به‌طور قطع ایجاد چنین اشتغالی نیازمند رشد ۶ درصدی اقتصاد است که البته چنین رشدی حاصل نشده است مگر اینکه بگوییم اشتغال بدون رشد اقتصادی ایجاد شده است! البته محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت نرخ رشد اقتصادی در 9 ماهه امسال را 7/0 درصد اعلام کرده است، نرخ رشدی که در سال ۹۳ حدود ۳ درصد گزارش شده بود.
به گزارش مهر، از سویی این مساله مطرح است که سایه رکود بر سر بازار کار و اقتصاد ایران در یکی، دو سال گذشته نه تنها باعث تضعیف امکان جذب نیروی کار جدید در بنگاه‌ها شده بلکه بسیاری از واحدها را هم در معرض ورشکستگی و تعدیل نیرو قرار داده است. گواه این مساله اینکه در فاصله پاییز سال ۹۲ تا پاییز سال جاری تعداد افراد دارای اشتغال ناقص یعنی کسانی که بیشتر شمایل بیکار دارند تا شاغل، ۳۹۵ هزار نفر بیشتر شده است. بنابراین افزایش تعداد شاغلان ناقص از یک‌میلیون و ۹۱۹ هزارنفر در پاییز ۹۲ به ۲ میلیون و ۳۱۴ هزار نفر در پاییز ۹۴، نشاندهنده ضعیف بودن پایه‌های بازار کار و احتمال ریزش هزاران نیروی کار شاغل در اقتصاد ایران است. همچنین این آمارها نشان می‌دهد بنگاه‌های بسیاری در شرایط سر به سر و حتی زیان مشغول به فعالیت بوده و از این رو حتی توان فعالیت روزانه به اندازه ۸ ساعت را هم ندارند و مزدی هم که به نیروی کار پرداخت می‌شود، تامین‌کننده هزینه‌های معیشت نخواهد بود. موضوع دیگری که مدنظر کارشناسان بازار کار بوده و آن را می‌توان مبنایی برای ایجاد اشتغال واقعی دانست، افزایش تعداد بیمه‌شدگان اجباری است. به بیان ساده‌تر، اگر در دو سال گذشته یک میلیون و ۱۷۹ هزارنفر شاغل شده باشند باید به همین میزان نیز تعداد بیمه‌شدگان اجباری بالا رفته باشد.
هر خانواده یک بیکار
علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره وضع اشتغالزایی در سال گذشته گفته بود: «۶۰۰ هزار شغل ایجاد شده که ۲۰۰ هزار مورد نیز از مشاغل موجود نابود شد». بنابراین وی ۴۰۰ هزار اشتغال ایجاد شده سال گذشته را متناسب با نرخ رشد اقتصادی ۳ درصدی دانسته بود. پس حالا نمی‌توان ایجاد یک‌میلیون و ۱۷۹ هزار شغل را بی‌ارتباط با رشد اقتصادی دانست. همچنین مردم می‌گویند کمتر خانواده‌ای را می‌توان سراغ گرفت که دست‌کم یک جوان بیکار، آن هم تحصیلکرده دانشگاهی نداشته باشد. جوانانی که دست‌کم ۲ تا چند سال از بهترین سال‌های عمرشان را در کلاس‌های درس گذرانده‌اند به این امید که بتوانند ورود بهتری به بازار کار داشته باشند اما حالا شرایط برعکس شده و آنها نه‌تنها در رشته‌های مرتبط با خود، بلکه در سایر رشته‌ها نیز جایی برای کار پیدا نمی‌کنند. در حالی که نرخ بیکاری عمومی کشور در پاییز سال ۹۲ به میزان 3/10 درصد بود، نرخ بیکاری جوانان 3/24 درصد بوده است، همچنین نرخ عمومی بیکاری در پاییز سال ۹۴ به میزان 7/10 درصد و نرخ بیکاری جوانان نیز 4/25 درصد بوده، بنابراین بیکاری جوانان در دوره فعالیت دولت تدبیر و امید همچنان بیش از 2 برابر نرخ عمومی کشور است و این موضوع نشان می‌دهد تلاش برای حل بحران بیکاری مهم‌ترین گروه جوینده شغل در کشور، ناکافی و تقریبا کم‌اثر بوده است. هنوز هم مردم در رویارو شدن با مقامات دولتی و کشوری و همچنین نمایندگان مجلس اشتغال درخواست می‌کنند و بیکاری به‌عنوان بزرگ‌ترین و جدی‌ترین معضل خانواده‌ها شناخته می‌شود. رئیس‌جمهور در نشست خبری 2 روز پیش خود با رسانه‌ها اعلام کرد درآمد فروش نفت از ۱۲۰ میلیارد دلار به ۲۰ میلیارد دلار کاهش یافته و حالا مشخص نیست با این وضع افت شدید درآمدی، چگونه می‌توان به صورت میلیونی اشتغالزایی کرد حتی اگر بتوان چنین برداشتی را از گزارشات مرکز آمار ایران استخراج کرد؟
آمارهای جدید از بیکاری جوانان
جدیدترین نرخ‌های بیکاری نشان می‌دهد نرخ عمومی بیکاری جوانان بیش از ۲ برابر نرخ عمومی کشور به میزان 7/22 درصد است. این نرخ درباره مردان جویای شغل 7/18 درصد است. بین استان‌های کشور نیز چهارمحال و بختیاری با 9/36 درصد، کردستان 1/30 درصد، کرمانشاه 1/40 درصد، کهگیلویه و بویراحمد 8/41 درصد، گیلان 7/30 درصد، لرستان 7/34 درصد و مازندران با 5/35 درصد؛ بالاترین نرخ‌های بیکاری جوانان سنین ۱۵ تا ۲۹ سال را دارا هستند. این نرخ درباره جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله به 5/44 درصد در کهگیلویه و بویراحمد و مازندران نیز رسیده است. در بخش زنان نرخ بیکاری ۱۵ تا ۲۴ ساله در چهارمحال و بختیاری به 8/74 درصد رسیده و در این زمینه یک رکورد ایجاد شده است. بالاترین نرخ بیکاری زنان ۱۵ تا ۲۴ ساله در استان‌های ایلام با 3/68 درصد، چهارمحال و بختیاری 8/74 درصد، خوزستان ۵۸ درصد، کردستان 5/50 درصد، کرمان 4/63 درصد، کهگیلویه و بویراحمد 6/56 درصد، گیلان 6/59 درصد، لرستان 2/62 درصد، مازندران 2/61 درصد، مرکزی 8/50 درصد و همدان با 4/51 درصد به ثبت رسیده است.
*وطن امروز
