به گزارش مشرق، «صفحه 12» نوشت: «دامیان پاچتر» اولین شخصی که خبر مرگ «آلبرتو نیسمن» دادستان ویژه پرونده آمیا را منتشر کرد مطلبی تعجب‌برانگیز از ساعات آخری که در آرژانتین حضور داشت در روزنامه اسرائیلی «هاآرتص» نوشت و گفت که همه چیز از تماسی که روز جمعه در خبرگزاری «بوینس آیرس هرالد» دریافت کرد آغاز شد، در حالی که همکاران وی اطمینان می‌دهند که در آن روز سرکار نبوده است.
«دامیان پاچتر» حدود یک سال بود که به عنوان روزنامه‌نگار در «بوینس آیرس هرالد» فعالیت می‌کرد؛ این روزنامه‌نگار از 8 روز پیش با انتشار اولین گزارش از مرگ «آلبرتو نیسمن» دادستان ویژه پرونده آمیا در توییتر، تعداد طرفداران خود را چند برابر کرد و آخر هفته‌ای که گذشت آرژانتین را به طور ناگهانی ترک کرد و روز یکشنبه در میان اتهامات حیرت‌آوری در اسرائیل ظاهر شد.
وی اذعان داشت که زندگی اش در خطر بوده و این جمله را طی مصاحبه با 2 تن از همکاران خود در «اینفوبائه» و «کلارین» (رسانه‌های ضد دولت در آرژانتین) تکرار کرد؛ رسانه‌های مذکور نیز این عملیات را با کلید واژه‌هایی چون ترس، تهدید زندگی، تبعید و رسوایی توصیف کردند.
«پاچتر» از جاسوسی با عینک آفتابی و یک پیام که به نام او در «ته‌لام» منتشر شد صحبت به میان آورد، پیامی که خبرگزاری رسمی آرژانتین آن را تکذیب کرد؛ وی روز گذشته شرح واقعه‌ای بسیط و قابل توجه در روزنامه اسرائیلی «هاآرتص» تحت عنوان «احمقانه‌ترین 48 ساعت از زندگی من» نوشت.
تحریریه «بوینس آیرس هرالد» که توسط دیگر روزنامه‌ها از سخنان «پاچتر» پیرامون احتمال وجود تهدید علیه وی آگاه شد، به شدت نسبت به این مسئله متعجب شده است؛ منابعی از این تحریریه در صحبت با «صفحه 12» اطمینان دادند که این جوان هرگز از احتمال وجود تهدید صحبتی به میان نیاورد و اعلام کرد که به علت مشکلاتی در سلامتی خود دیگر نمی‌تواند به کار ادامه دهد و به سادگی دیگر به محل کار خود نیامد.
روز گذشته، نام و عکس «پاچتر» در 2 صفحه از روزنامه «کلارین» چاپ شد؛ 2 مطلب منتشر شده درباره وی این نکته را عنوان می‌کنند که احتمالا کشور را با ترس ترک کرده است: من تبعید را به خاطر ترس از به قتل رسیدن انتخاب کردم؛ وی این مسئله را در حالی عنوان کرده که از هیچ تهدید خاصی سخن به میان نیاورده است.
«پاچتر» همچنین تصریح کرد: من می‌روم چون زندگی‌ام در خطر است، دیگر نمی‌توانم اینجا بمانم، حداقل تا زمان پایان کار این دولت نمی‌توانم باز گردم، من با توییتر شما را از اقدامات مطلع کردم.
به نظر می‌رسد سخنان او به پیامی که یکشبه 18 ژانویه (28 دی 93) در توییتر منتشر کرد اشاره می‌کند؛ در این پیام وی خبر از حادثه آپارتمان «نیسمن» می‌داد؛ پیام روزنامه‌نگار آرژانتین در ساعت 23:35 ثبت شده، یعنی زمانی که هنوز مادر دادستان، پلیس و پزشکان در محل وقوع حادثه حضور داشتند.
مطلب روزنامه «هاآرتص» به طرح «نیسمن» نیز اشاراتی می‌کند که در آن وزارت اطلاعات آرژانتین، سازمان سیا و موساد نیز دست داشتند. «پاچتر» در این مطلب می‌گوید که 3 سال در ارتش رژیم اسرائیل بوده، چنین مطلبی باعث برانگیختن حس کنجکاوی می‌شود زیرا دوره سربازی اجباری جوانان اسرائیلی نیز 3 سال می‌باشد؛ موضوعی که در مطلب به آن اشاره نشده ولی «پاچتر» با جدیت به همکاران خود گفته این است که طی این 3 سال وی سخنگوی بخشی از ارتش رژیم صهیونیستی بوده است.
این شرح حال با کلید واژه از جان گذشته روز یکشنبه در مطلبی که «هاآرتص» منتشر کرد به انگلیسی برگردانده شد. «پاچتر» در این مطلب آورده است: روز جمعه در تحریریه «بوینس آیرس هرالد» مشغول کار بودم که یکی از همکارانم در «بی‌بی‌سی» با من تماس گرفت و گفت از خبرگزاری دولتی خبری پیرامون مرگ «نیسمن» را نگاه کنم؛ این در حالیست که طبق گفته رئیس و همکاران وی، جمعه گذشته او سرکار حاضر نشد.
وی سپس به خبری اشاره کرد که «ته‌لام» انتشار آن را مورد تکذیب قرار داده است: آژانس خبری پیامی از توییتر من منتشر کرد که من هرگز آن را ننوشته‌ام. در این قسمت «پاچتر» فرض می‌کند که پیامی رمزی از دوست خود دریافت کرد زیرا دوستش به وی گفته بود: من الان رفتم و تو هم خودت را بازنشست کن؛ باید از شهر خارج شوی.
«پاچتر» سپس اذعان کرد: من خوش شانس بودم زیرا وقتی به محل کار رسیدم 2 دقیقه قبل یک مامور اطلاعاتی از آنجا رفته بود، هیچ وقت مشخص نخواهد شد که این مامور به کجا می‌رفت؛ پس از چند ساعت طی کردن مسیر جاده، به ایستگاهی بین راهی رسیدم و 2 ساعتی در آنجا بودم. این اشتباهی بزرگ بود، فکر می‌کنم آنجا کسی شروع به زیر نظر گرفتن من کرد که در آن لحظه متوجه نشدم.
سپس اینگونه ادامه می‌دهد: مسیر را تا رسیدن به این ایستگاه بین راهی ادامه دادم زیرا نمی‌خواستم متوقف شوم. من در عرض 20 دقیقه رسیدم. حدود 2 ساعت آنجا نشسته بودم، یک شخص غریبه وارد شد. شلوار و ژاکت جین به تن کرده بود و عینک ریبن به چشم داشت. من بلافاصله متوجه حضور او شدم. او دو میز آن طرف‌تر از من نشسته بود، ناگهان احساس کردم انگشتی روی گردنم است و از جا پریدم. او دوست خودم بود.
طبق گفته «پاچتر» دوستش به او گفت: دارند تو را تعقیب می‌کنند، متوجه نشدی که یک جاسوس اطلاعاتی در پی توست؟ و پاچتر گفت: آن کسی که جین پوشیده و عینک آفتابی ریبن دارد؟
دوستش گفت: بله.
پاچتر: چه می‌خواهد؟
دوستش: ساکت بمان و دوربین مرا نگاه کن.
و سپس دوستش یک عکس از آن مامور گرفت که چند لحظه بعد نیز رفت.
«پاچتر» در نهایت در ستون اختصاصی خود در «هاآرتص» اینگونه نتیجه‌گیری می‌کند: باید این نکته را هم در نظر می‌گرفتم که رفتنم بهترین کار بود زیرا وقتی در آرژانتین یک مامور اطلاعاتی شما را تعقیب می‌کند هرگز خبر خوبی نیست، مطمئنم که قصد نداشت با من بنشیند و قهوه بنوشد.
«سباستین لاکونسا» مدیر «بوینس آیرس هرالد» در مصاحبه‌ای با «صفحه 12» تصریح کرد که «دامیان پاچتر» حدود 1 سال بود که برای این روزنامه کار می‌کرد.
با شما در مورد تهدیدها صحبت کرده بود؟
نه این مسئله را در مطلب خود آورده بود و نه به رؤسای خود و همکارانش و نه به تحریریه روزنامه در هیچ لحظه‌ای اعلام نکرده بود. از تمام ادیتورها و نویسندگان که طی این 2 روز آن ها را دیدم پرسیدم و همه از طریق «اینفوبائه» مطلع شده بودند و پس از آن توسط «هاآرتص» و «کلارین». او یک روزنامه‌نگار جوان است که به علت خبری که در توییتر منتشر کرده دچار تنش شده بود اما از چیزهایی که بعدا گفت اطلاعی نداشتیم.
آخرین باری که او را دیدید چه زمانی بود؟
پنجشنبه ساعت 19:30، گفت‌و‌گوی کوتاهی نیز داشتیم. روز بعد به دفتر روزنامه نیامد و نزدیک ساعت 18 به مدیر بخش محتوای دیجیتال گفتم که احساس خوبی نسبت به این موضوع ندارم.
به گزارش فارس، «نیسمن» کمی قبل از مرگ خود، رئیس‌جمهور و «هکتور تیمرمن» وزیر امور خارجه این کشور آمریکای جنوبی را به سرپوش گذاشتن روی اقدامات متهمین و مظنونین پرونده حمله به آمیا در سال 1994 میلادی محکوم کرده بود؛ این حادثه 85 کشته و بیش از 300 زخمی بر جای گذاشت.
در مقابل اتهامات وارد شده از سوی دادستان، دولت آرژانتین علاوه بر رد شکایت «نیسمن»، وی را دروغگو توصیف کرد و اقداماتش را به عملیاتی از سرویس‌های اطلاعاتی نسبت داد.
جسد بی‌جان دادستان ویژه پرونده آمیا شب 18 ژانویه (28 دی 93) به همراه یک تفنگ با کالیبر 22 در حمام محل سکونتش یافت شد.
مرگ «نیسمن» توسط مخالفین دولت و گروه‌های قدرتمند و برخی رسانه‌های ارتباط جمعی به ابزاری برای ارتباط دادن قوه مجریه با این اتفاق ناگوار تبدیل شده است.
رئیس‌جمهور آرژانتین همچنین روز پنجشنبه گذشته اذعان داشت نسبت به این مسئله که مرگ «نیسمن» به عنوان عنصری در عملیات ضد دولتی این کشور مورد استفاده قرار گرفته متقاعد شده است.
دادستان ویژه پرونده آمیا نیز به داشتن ارتباطات مستقیم با سرویس‌های اطلاعاتی آمریکایی متهم شده بود؛ اسناد منتشر شده توسط ویکی لیکس در سال 2010، ارتباطات وی را با کارمندان سفارت ایالات متحده آمریکا در «بوینس آیرس» افشا کردند.
