به گزارش مشرق، سید مصطفی میرسلیم عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، با اشاره به انتقادهایش از مذاکرات دولتمردان با شرکت‌های خارجی، درباره مناسبات صنعتی و بازرگانی با دولت‌ها و شرکت‌های خارجی اظهار داشت: اولا انتقاد این جانب هیچ گاه جنبه تخریبی نداشته و همواره سعی کرده‌ام به گونه‌ای مناسبات‌مان را با سایر کشورهای خارجی بررسی کنم که اگر نقصی دارد برطرف شود و خیر آن نصیب مردم و خوشنامی آن هم متوجه دولتمردان درستکار شود.

وی افزود: ثانیا هیچ معامله‌ای نیست که بدون ایراد باشد مگر براثر مشورت، قرارداد آن با دقت تنظیم و اجرا شود. دولت باید در اجرای قانون، اطلاعات قرادادها را در اختیار عموم قرار دهد تا بتواند توقع داشته باشد از خیرخواهی دیگران بهره مند شود. متأسفانه قراردادها در شرائط مشکوکی منعقد می‌شود. وزیر سابق صنعت دو روز قبل از پایان دوره‌اش شتابزده مبادرت به انعقاد قرارداد با رنو می‌کند و شرائط قرادادهای نفتی ما در هاله‌ای از ابهام است. ثالثا من چگونه می‌توانم مدعی مخالفت با همکاری با سایر کشورها باشم در حالی که خودم چندین قرارداد مهم و موفق بویژه به لحاظ انتقال دانش فنی با کشورهای پیشرفته صنعتی بسته‌ام؟

میرسلیم تصریح کرد: مهم این است در این قرادادها منافع طرفین به صورت عادلانه تأمین شود نه این که ما هزینه بکنیم و بازار خود را در اختیار خارجی ها بگذاریم و دست آخر تبدیل به مصرف کننده کالاهای آنها بشویم، بدون آن که کوچکترین حرکتی در زمینه کسب فناوری نصیب‌مان شده باشد. 

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره اظهارات اخیر ترامپ رئیس جمهور آمریکا اظهار داشت:  از دولت آمریکا توقعی بیش از این نداشته‌ایم و نداریم که در دشمنی با ما در حد لجاجت سفیهانه اقدام کنند اما یادمان باشد که در صحنه بین‌المللی هیچ کشوری و هیج شرکتی منافع خود را فدای مظلومیت ما نخواهد کرد.

وی با بیان اینکه تمام موضع‌گیری‌ها و معاملات آنها در درجه اول برای تأمین منافعشان است، گفت:‌ این را من از این لحاظ نمی‌گویم که شما نتیجه بگیرید معامله با سایر کشورها همواره مذموم است. معامله لازم است اما سادگی نباید به خرج داد و فکر کرد فلان کشور یا فلان شرکت عاشق چشم و ابروی ما است و در پیشنهاد قراداد خود به دنبال آرمان گرایی برای احقاق حق ما است در پای میز مذاکره آنها به فکر منافع خود و مصلحتهای سیاسی و امنیتی و اقتصادی کشورشان هستند.

میرسلیم با اشاره به اینکه ما باید خود را به سادگی نزنیم و گروه مذاکره کننده‌ای انتخاب کنیم که باتجربه و متخصص و پاکدست باشند تا بتوانند منافع و مصلحتهای ما را تأمین کنند، تأکید کرد: متأسفانه تاکنون کمتر به این ویژگی‌های سه گانه توجه شده و قراردادها در نهایت بیشتر به نفع طرف خارجی تمام شده است. هرقدر هم می‌گوییم اطلاعات قراردادها را طبق قانون در اختیار بگذارید تا کمکتان کنیم گوش نمی‌کنند و با مخفی کاری و سیاسی کاری اقدام می‌کنند و فکر می‌کنند تا ابد آن اطلاعات مخفی می ماند. 

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پاسخ به این پرسش که چه نکاتی را باید در مذاکره لحاظر کرد، گفت: نکته اول این که باید شرائط کشور را واقع بینانه در نظر گرفت. بسیاری از صنایع ما از چهل سال پیش تاکنون تحولی متناسب با پیشرفت‌هایی که در دنیا رخ داده است، نیافته اند. تا ۱۳۸۶ که گرفتار مصائب جنگ بودیم و بعد از آن هم ناگزیر بودیم هر چه سریع‌تر بازسازی را انجام دهیم یعنی ارتقاء کیفی تحت شعاع گستردگی کمّی فعالیت‌های بازسازی قرار گرفت به دنبال آن هم با مطرح کردن شعار آزادی سیاسی، افکار از مسیر شایسته پیشرفت منحرف شد و جبهه‌ای فرعی در داخل با آثار و تبعات منفی ایجاد شد.

وی افزود: در همان دوران ، تحریمهای اقتصادی با وجهه‌ای جدید علیه ما شکل گرفت که دولت های ما در ابتدا نخواستند آن را جدی تلقی کنند تا این که آثار خود را بویژه در عدم تحقق اهداف چشم انداز نشان داد. سپس ماجراهای انحراف و فتنه گریبان مردم را گرفت و چند سال کشور را به قهقرا کشاند. در آن سال‌ها بسیاری از صنایع ما ورشکست شدند یا از پا در آمدند. موفق‌ترین‌شان آنهایی اند که تعطیل نشده اند. به جز تعداد اندک، اغلب آنها نتوانستند همراه با روند پیشرفت صنعت جهانی خود را بازسازی کنند و رشد دهند.

عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی با اشاره به اینکه صنعت نساجی ما مضمحل و صنعت نفت فرتوت شد، گفت: البته این فرتوت شدن به مفهوم آن نیست که کارکنان صنعت نفت در تعمیر و راه اندازی مجدد تأسیسات نفتی موفق نبوده اند، بلکه نوسازی در صنعت نفت بویژه برای بهره برداری صیانتی از مخازن و نیز در صنایع پایین دستی برای تکمیل زنجیره استفاده غیر سوختی از نفت و گاز قدمی اساسی پیش نگذاشته‌ایم. صنعت خودرو سازی وابسته ماند و نتوانست به خیزش لازم دست یابد و فاصله خود را با رقبای جهانی پر کند.

میرسلیم با تأکید بر اینکه دانشگاههای ما بدون توجه به نیازهای جامعه در بخش صنعت و خدمات دانشجو گرفتند و مدرک صادر کردند و بهترین دستاوردشان مقالات ISI شد و اسم آن را گذاشتند رشد علمی، تصریح کرد: در حالی که رشد علمی حقیقی آن گاه حاصل می‌شود که فارغ التحصیلان دانشگاهی ما جوابگوی نیازهای تخصصی کشور در بخش‌های مختلف خدماتی و صنعتی و کشاورزی شوند نه آن که با واسطه‌ای به نام المپیاد بهترین‌های‌شان را نشان  و دودستی تقدیم رقبای‌مان کنیم و نام آن را بگذاریم سهیم شدن در رشد جهانی علم.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام خاطرنشان کرد: چه قبل از انقلاب و چه بعد از پیروزی انقلاب، آنچه ما اکثراً از خارجی‌ها گرفته‌ایم و ادامه دادیم یا خودمان تکرار کردیم، دانش نگهداری و تعمیر و تا حدودی بهره برداری بوده است و بندرت وارد مقوله شناخت و طراحی و نوآوری و ارتقاء بازده و بهره وری و کیفیت و رقابت پذیری و مراعات اقتضاهای محیط زیست سالم شده‌ایم. تسلط ما بر فناوری های نوین جز در چند رشته انگشت شمار ، واقعاً ابتدایی است. از همین رو است که یکی از وزرای دولت قبل می گفت ما باید مدیران خود را نیز از خارج وارد کنیم! 

وی درباره راهکارهای اصلاح وضع موجود و خروج از این بن بست گفت: اگر مأیوس شویم ناشکری بزرگی خواهد بود نسبت به امکانات طبیعی و هدایتهای معنوی که خدای متعال به ما داده است. ایران بالقوه کشوری غنی است و نیروی انسانی مستعد دارد. از جایگاه جغرافیایی و مزیتهای نسبی کم نظیری برخوردار است. در مدیریت کشوری تنگ نظری نباید نشان داد و سپس آرزومند آن شد که با وارد کردن مدیران خارجی کشور نجات یابد و جوانان نخبه ما در کشورهای رقیب ما موفقیت کسب کنند و فاصله ما را با رقبایمان بیشتر کنند. شایسته سالاری را از مرحله شعار باید به مرحله عمل نزدیک کرد. 

عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی با اشاره به اینکه اعتبارات کشور را نباید فدای اهداف دون سیاسی کرد، گفت: مانند ادامه توزیع عمومی یارانه‌های نقدی در شرائطی که طلبکاران دولت مرتباً ورشکسته یا کارگاهشان تعطیل می‌شود یعنی تولید راکد و بر بیکاری و در نتیجه یأس و انحراف جوانان ما افزوده می‌شود. 

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه در قراردادهای خارجی دستاوردهای دانش بنیان خودی را نباید نادیده گرفت یا تحقیر کرد یا به حساب نیاورد، اظهار داشت: شرکت‌های خارجی نباید تصورشان از ایرانیان در بهترین شرائط و زیر نظر آنها، بهره برداران و تعمیرکاران و کارگران زبده و ماهر باشد. هر قراردادی باید در چارچوب سیاست‌های اقتصاد مقاومتی اعتبار یابد و دست کم منتهی به کسب دانش فنی نوین و راهگشایی فناورانه و ترغیب نوآوری شود. مبادلات علمی و صنعتی و فنی ما، با خودباوری کامل بر این مبنا باید پایه گذاری شود و از نمونه‌های خوبی که وجود دارد الگوبرداری شود. اینها است آن فرصتهای طلایی که نباید از دست داد.