به گزارش مشرق، «هادی غلامحسینی» در روزنامه «جوان» نوشت:
پیش از این حسن روحانی همچون رؤسای سابق دولت‌ها بر توسعه بخش ریلی تأکید داشت و اگر اظهارات جلسه رأی اخذ اعتماد وزرای راه و ترابری ( راه و شهرسازی فعلی) را به یاد داشته باشیم، می‌بینیم که همه و همه بر توسعه بخش ریلی و تأکید و عقب‌ماندگی بخش راهآهن شکوه و گلایه کرده‌اند، اما با تمام این اظهارات، این افراد در عمل به اندازه داستان ریزعلی روی توسعه بخش ریلی مطالعه نکردند.
با
وجودی که بخش ریلی از نظر امنیت و همچنین سایر موارد اقتصادی مزیت خود را
برای هر رئیس جمهور، وزیر راه و همچنین کارشناسی اثبات کرده است، اما مشخص
نیست در کشور ایران چه مشکلی وجود دارد که در عمل هیچ یک از مسئولان روی
توسعه بخش راهآهن کار انجام نداده‌اند. در این میان در شرایطی کوتاهی در
توسعه راهآهن دلیل اصلی عقب‌ماندگی این حوزه و شکل‌گیری سانحه در بخش ریلی
شده است که وزیر راه و شهرسازی بدون آنکه از مردم عذر‌خواهی کند و به فکر
استعفا باشد، عنوان می‌دارد که جانباختگان بیمه بوده‌اند!
از سوی دیگر مدیر عامل راهآهن که یکی از زیر‌مجموعه‌های وزیری است که بیمه
را التیام‌بخش دل داغدار خانواده جانباختگان تصور می‌کند، تلاش کرده نیروی
انسانی را عامل اصلی این سانحه معرفی کند، این در حالی است که «سیستم
کنترل اتوماتیک» قرار بود جلوی تکرار سانحه‌های ریلی را بگیرد و این نیز
یکی از وعده‌های مدیرعامل راهآهن در سال 93 بود؛ زمانی که دو قطار مسافری
در 45 کیلومتری دامغان ( ایستگاه امروان) باهم برخورد کردند که نتیجه این
حادثه زخمی شدن 31 نفر و جان باختن یک نفر از هموطنان بود.
اگر به آرشیو اخبار سری بزنیم بعد از حادثه سال 93، محسن پورسید آقایی، مدیرعامل راهآهن دقیقاً عامل انسانی را علت این سانحه معرفی کرده بود و با طرح مواردی چون عبور از چراغ قرمز در ورود به ایستگاه با سرعت غیرمجاز و تغییر مسیر و اعلام اشتباه مسئول کنترل ایستگاه تلاش کرده بود افکار عمومی را آرام کند.
مدیرعامل راهآهن در همان سال 93 بعد از سانحه ایستگاه امروران اعلام کرد: برای جلوگیری از بروز چنین حوادثی تصمیم گرفته شد، همه ایستگاه‌ها به سیستم کنترل اتوماتیک قطار (ATC) مجهز شوند، با تجهیز ایستگاه‌ها به این سیستم، لکوموتیو به محض ورود به ایستگاه و دیدن چراغ قرمز به طور خودکار می‌ایستد، حال جای تعجب است که چرا در سال 95 به رغم برقراری سیستم کنترل اتوماتیک قطار چرا بازهم مدیرعامل راهآهن عامل انسانی را عامل اصلی سانحه منطقه هفت‌خوان معرفی می‌کند، آیا سیستم مشکل داشته است یا اینکه سیستمی در کار نبوده یا اینکه واقعاً عامل انسانی بر سیستم کنترل داشته یا اینکه اصلاً اصل ماجرای سانحه ریلی چیز دیگری بوده است.
طبق ادعای مسئولان وزارت راه و شهرسازی خط‌‌آهن تهران- مشهد به سیستم کنترل اتوماتیک (ATC) تجهیز شده است و حتی مدیرعامل راهآهن مدعی شده بود که کل شبکه ریلی به سیستم کنترل اتوماتیک ورود ایستگاه‌ها در حال تجهیز است. بنابراین گزارش در سیستم کنترل اتوماتیک (ATC) اگر لکوموتیوران هم قصد داشته باشد، سرعت قطار را افزایش دهد، این سیستم مانع سرعت گرفتن غیرمجاز قطار می‌شود. حال در کنار کشف علت دقیق حادثه مذکور باید دید چرا مسئولان حوزه راه و شهرسازی از توسعه بخش ریلی امتناع می‌کنند و ریشه‌یابی کرد که چرا یک جریان مافیایی در ایران نمی‌خواهد بخش ریلی و راهآهن توسعه یابد.
عقب‌ماندگی ریل نسبت به راه‌های دیگر حمل و نقل سالانه هزینه‌ای حدود 17میلیارد لیتر گازوئیل به ارزش تقریبی 10 میلیارد دلار را به کشور تحمیل می‌کند، این در حالی است که سهم راهآهن از حمل بار در کشور از 10/5 درصد در سال 92 به 11/8 درصد در پایان سال 94 رسیده است. در این بین در حالی مدیرعامل راهآهن، رشد 1/3 درصدی سهم راهآهن در حمل بار کشور را آن هم در دو سال ابتدایی دولت یازدهم رشد مناسبی عنوان می‌کند که طبق سند چشم‌انداز 1404، سهم راهآهن از حمل بار در کشور باید به 30درصد برسد.
