به گزارش مشرق، علیرضا کمیلی در کانال خود در تلگرام یادداشتی را با عنوان عقلانیت واکنش در گیر و دار غزه منتشر کرد و نوشت:

چقدر زیاد بودند کسانی که در این مدت با سوال «برای غزه چه کنیم؟» به سراغم آمدند ولی در ذهن شان چیزی در حد جنگیدن یا کاری که مستقیما بر شرایط بحرانی غزه اثر بگذارد بود و به ایده های مختلفی که مطرح میکردم حس نمی گرفتند!

من البته این دغدغه را مقدس و انسانی و شایسته تقدیر می دانم ولی مادامی که صرفا اینطور بخواهیم بشکه بنزین دغدغه را یکجا آتش بزنیم و نه موتوری را روشن کنیم و نه مسیری را طی نماییم، همواره آنچه می ماند حسرت است و بس و در آینده هم نخواهیم توانست در این بحران ها کاری موثر بکنیم. چرا که انجام کار موثر نیازمند آماده کردن ابزارهاست.

تلخ اینکه خیلی از این افراد نه آن کار بزرگ توی ذهن شان را می توانستند انجام دهند نه کاری دیگر می کردند و نهایتا هم با شرکت در یک راهپیمایی، خودشان را آرام کرده و به ناامیدی مبتلا می‌شدند.

آنچه می‌نویسم شاید اگر پس از این بحران و در شرایطی آرام تر خوانده شود بهتر فهم گردد و با آن برخوردی منطقی تر بشود ولی چه کنم که حالا گوش ها آماده ترند!

اساسا بدون «تمرکز» و «استمرار» هیچ اقدام موثری رخ نمی نماید. کارهای مقطعی هم زمانی موثرند که پشتوانه ای با این دو مولفه داشته باشند لذا می شود به ایده هایی که مستقیما بر جنگ اثر بگذارند دست زد ولی با تهیه ابزارها و آماده کردن زمینه های آن در بلندمدت...

می شود کاروان هایی به سمت غزه راه انداخت، می شود پشت مرزهای فلسطین اشغالی تجمع کرد، می‌شود تولیدات رسانه ای داشت که در آنجا موثر افتد ... ولی همه اینها ارتباطات و همکاری ها و تخصص یابی های پیشینی می‌خواهد.

این یعنی در ایام جنگ، کاری نمیشود کرد؟‌ خیر!‌ اتفاقا معنی اش این است که دنبال کار «موثر» باشیم و این امر به مخاطب و ابزارهای فعلی ما مرتبط است. چرا نباید روی مخاطب خودمان که اتفاقا در این ایام بیشتر می‌شنود و متاسفانه درگیر دهها شبهه درباره فلسطین است کار کنیم؟!

چرا برای سلبریتی هایی که با پول مملکت شهرت یافتند و جرأت نوشتن درباره غزه ندارند کاری نمی کنیم؟ چرا اولا خود ما درک مان را عمیق تر نمی کنیم که بتوانیم اطراف خودمان را توجیه کنیم؟ چرا از حرکت های مردمی دنیا عقب افتادیم و بجز جمعه نمی توانیم تجمع میلیونی ایجاد کنیم ؟!

اینها همه ضرورت های کار بر جامعه ای است که دولت ش «مهمترین» حامی مقاومت است و اگر این جامعه سست شود دولت هم مجبور به عقب نشینی است!

پس اگر اهل تکلیف باشیم کار زیاد است و اتفاقا در ایام بحران هم باید انجام شود ...

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.