محیط :

محیط خانه، مدرسه و محله می تواند کودک شما را پرخاشگر کند. با توجه به نقش الگویی پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده ، نزدیکان، معلمان و همسالان برای کودک ، اگر یکی از نامبردگان پرخاشگر باشد، این رفتار به او نیز منتقل خواهد شد .دلیل تاثیر جدی الگوها بر پرخاشگری کودکان ، این است که وقتی با برادر یا خواهر کوچک تر از خود پرخاشگری می کند ، رفتار و گفتارش تا حد فراوانی شبیه الگو است . اصلاح محیط به طور قطع در اصلاح رفتارکودک اثر خواهد گذاشت.

گرسنگی :

 با توجه به افزایش اسید معده هنگام گرسنگی و تاثیر آن بر اعصاب، پرخاشگری دور از انتظار نیست؛ پس توصیه می شود در این حالت، با تذکر و نصیحت و تقاضاهای بی مورد ، زمینه های فرو پاشی کودک را فراهم نسازید.هرگاه زمان غذای کودک بگذرد، پرخاشگر می شود و در موارد بسیاری ، گرسنگی خود را به مادر نمی گوید. به مادران عزیز توصیه می کنیم به ویژه در مهمانی ها و زمانی که مهمان دارند، از غذای کودک خود غافل نشوند.

خستگی :

 فرزند شما امروز ، از صبح زود ، فعالیت بدنی و فیزیکی بسیاری داشته و بسیار بازی کرده است. طبیعی است که این خستگی ، زمینه های پرخاشگری او را فراهم آورد و با کوچک ترین جرقه، از هم بپاشد . اگر فعالیت کودک بیش از حد باشد و در پیاده روی و بازی زیاده روی کرده باشد، با کوچک ترین بهانه ها به مرحله فروپاشی می رسد و پرخاشگری خواهد کرد. اعتدال در فعالیت های جسمی برای کودک مطلوب است. درک موقعیت فرزند در این حالت ، کمک فراوانی به آرامش خانه خواهد کرد.

بی خوابی :

 طبیعی است هرگاه زمان خواب کودک به تاخیر افتد، پرخاشگر می شود. این مشکل بیشتر درمهمانی ها و زمانی که پدر ومادر مشغول پذیرایی از مهمان ها هستند، پیش می آید.

بیماری :

در تنگنا قرار دادن کودک :

کودکان در این سنین ، دوست داشتنی اند؛ به همین جهت ، نزدیکان و دوستان خانواده ، به رغم میل کودکان ، آنان را در آغوش می گیرند؛ می فشارند و می بوسند. با این گونه اعمال ، کودک در تنگنا قرار می گیرد؛ به ویژه اگر فردی او را به زور بگیرد و با لب های خیس ببوسد. بزرگسالانی که می خواهند با کودکان ارتباط بر قرار کنند، به هیچ وجه نباید از زور استفاده کنند. نرمی، آغاز ارتباط با بازی ، شعر، قصه و ... می تواند زمینه ی ارتباط عاطفی بعدی را فراهم سازد.

ناکامی :

 یکی دیگر از علل پرخاشگری کودکان ، ناکامی است . کودک شما مشکلی دارد و نمی تواند آن را حل کند. گاهی این مشکل مربوط به خانه و گاهی مربوط به مدرسه است. توصیه میکنم در این وضعیت، با آگاهی از مشکلات او، در حل  مشکل یاری اش کنید.

تمسخر کودک :

 هیچ گاه کودک خود را به سبب سخنان کودکانه یا انتظارات بچه گانه اش تمسخر نکنید. در موارد بسیاری، سخن یا خواسته او از دید شما بی ارزش و غیرقابل توجه است؛ اما از دید او بسیار اهمیت دارد وتمسخر کودک، او را پرخاشگر می کند.
وقتی کودک شما، خواسته ای دارد، به خواسته او توجه کنید . در صورت بی توجهی ( به ویژه در حضور دیگران)، ممکن است با کتک وداد و فریاد ، نظر شما را به خود جلب کند

 جلب توجه :

در مواردی، پرخاشگری کودکان برای جلب توجه است؛ چون احساس کرده که هرگاه پرخاشگری می کند، تمام نظرها به او جلب می شود و پدر ومادر، خواهرو برادر بزرگ تر و دیگر نزدیکان او را نصیحت می کنند.در این حالت، هنگام پرخاشگری کودک ، به او بی توجهی کنید و حساسیت نشان ندهید؛ اما در مواقع عادی، توجه بیشتری به او داشته باشید و وقت افزون تری را برایش صرف کنید تا از نظر عاطفی ارضاء شود و مجبور نشود برای جلب توجه دیگران، از رفتارهای پرخاشگرانه استفاده کند.