به گزارش مشرق به نقل از فارس ، جهاد، جهاد مردمی بود و همه دست به کار شده بودند تا خوب دفاع کنند؛ یکی از کسانی که در دفاع مقدس نقشآفرینی کرد، «فتح الله همتی» معروف به «دایی همت» بود که پل چوبی جاده سوسنگرد ـ بستان را ساخت. این پل اولین راه بین رودخانه در جبهههای حق علیه باطل بود.
«کاظم پدیدار» از رزمندگان و حماسهسازان سوسنگرد در گفتوگو با خبرنگار ایثار و شهادت فارس نحوه ساخت پل «دایی همت» را روایت میکند: عراقیها در ماههای ابتدایی جنگ تحمیلی دور تا دور سوسنگرد، موضع گرفته بودند.
ما پشت رودخانه در پدافند بودیم و عراقیها مقابل ما بودند؛ برای انجام برخی مأموریتها باید با قایق به آن طرف رودخانه میرفتیم؛ قبل از اجرای عملیات «امام مهدی(عج)» در اسفند 1359 و حضور گسترده نیروها در منطقه، امکان عبور از رودخانه با قایق وجود نداشت و باید برای جابجایی گسترده نیروها کاری میکردیم.
دایی همت از خرمآباد به منطقه اعزام شده بود که نجار هم بود، گفت «باید یک پل روی رودخانه بزنیم»؛ عرض رودخانه تقریبا 85 متر بود؛ او برای ساخت پل، سیم بوکسل آورد و از این طرف رودخانه به آن طرف کشید و شروع کرد به ریختن بتن روی زمین تا سیم بوکسل محکم در زمین نگه دارد. آب رودخانه هم زیاد بود و با قایق میرفتیم و سیم بوکسل را جابهجا میکردیم.
هنگامی که دایی همت کار میکرد، دشمن بمب و گلوله به طرف ما میریخت؛ هنوز سیم بوکسل کاملاً وصل نشده بود که خمپارهای در اطراف ما به زمین خورد و تعدادی از ما مجروح شدیم؛ یک سرباز هم از ناحیه دستش مجروح شد اما در هر صورت این سیم به دو طرف وصل شد.
برای ساختن پل، تختههای سه متری درست کردیم و دایی همت و بچهها این تختهها را با سیم به هم وصل کردند؛ بالاخره این پل 85 متری ساخته شد و برای اینکه روی آب خیلی تکان نخورد، غواصهایی داخل رودخانه رفتند و این پل را از پایین با سیم بوکسل به کف رودخانه وصل کردند.
این پل در عملیاتهای متعددی از جمله «امام مهدی(عج)» مورد استفاده قرار گرفت؛ بعدها هم که صدامیها از ما فاصله گرفتند، یک پل خاکی در آنجا ساخته شد.
«کاظم پدیدار» از رزمندگان و حماسهسازان سوسنگرد در گفتوگو با خبرنگار ایثار و شهادت فارس نحوه ساخت پل «دایی همت» را روایت میکند: عراقیها در ماههای ابتدایی جنگ تحمیلی دور تا دور سوسنگرد، موضع گرفته بودند.
ما پشت رودخانه در پدافند بودیم و عراقیها مقابل ما بودند؛ برای انجام برخی مأموریتها باید با قایق به آن طرف رودخانه میرفتیم؛ قبل از اجرای عملیات «امام مهدی(عج)» در اسفند 1359 و حضور گسترده نیروها در منطقه، امکان عبور از رودخانه با قایق وجود نداشت و باید برای جابجایی گسترده نیروها کاری میکردیم.
دایی همت از خرمآباد به منطقه اعزام شده بود که نجار هم بود، گفت «باید یک پل روی رودخانه بزنیم»؛ عرض رودخانه تقریبا 85 متر بود؛ او برای ساخت پل، سیم بوکسل آورد و از این طرف رودخانه به آن طرف کشید و شروع کرد به ریختن بتن روی زمین تا سیم بوکسل محکم در زمین نگه دارد. آب رودخانه هم زیاد بود و با قایق میرفتیم و سیم بوکسل را جابهجا میکردیم.
هنگامی که دایی همت کار میکرد، دشمن بمب و گلوله به طرف ما میریخت؛ هنوز سیم بوکسل کاملاً وصل نشده بود که خمپارهای در اطراف ما به زمین خورد و تعدادی از ما مجروح شدیم؛ یک سرباز هم از ناحیه دستش مجروح شد اما در هر صورت این سیم به دو طرف وصل شد.
برای ساختن پل، تختههای سه متری درست کردیم و دایی همت و بچهها این تختهها را با سیم به هم وصل کردند؛ بالاخره این پل 85 متری ساخته شد و برای اینکه روی آب خیلی تکان نخورد، غواصهایی داخل رودخانه رفتند و این پل را از پایین با سیم بوکسل به کف رودخانه وصل کردند.
این پل در عملیاتهای متعددی از جمله «امام مهدی(عج)» مورد استفاده قرار گرفت؛ بعدها هم که صدامیها از ما فاصله گرفتند، یک پل خاکی در آنجا ساخته شد.