به گزارش مشرق، «محمد ایمانی» تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

 آنجا که افراد هم افق باید با یک دیگر معاشرت و همکاری داشته باشند، تنازل و سازگاری، اولین شرط است. و گرنه امکان همراهی و همکاری برای هدف مشترک فراهم نمی شود.

رهبر انقلاب ۱۳۷۰/۴/۲ در مراسم اجرای خطبه عقد یک زوج جوان، به نکته ای مهم و درس آموز اشاره کردند:

"سعی شما این باشد که در تمام دوران زندگی، به خصوص سال های اول، این چهار پنج سال اول، با هم سازگاری داشته باشید.
این طور نباشد که یکی اندکی ناسازگاری نشان داد، آن دیگری هم حتما در مقابل او ناسازگاری نشان بدهد.

نه! هر دو با هم سازگاری نشان بدهید و اگر دیدید همسرتان ناسازگاری کرد، شما سازگاری نشان دهید.این جا از آن جاهایی است که سازش و کوتاه آمدن خوب است.

باید با هم بسازند. این «باهم بسازند»، معنای خیلی عمیقی دارد. من یک ‌وقت خدمت امام رفتم، ایشان می‌خواستند خطبه‌ی عقدی را بخوانند؛ تا من را دیدند، گفتند شما بیا طرف عقد بشو.

ایشان عقد را اول می‌خواندند، بعد دو، سه جمله‌ی کوتاه صحبت می‌کردند. من دیدم ایشان پس از این‌که عقد را خواندند، رویشان را به دختر و پسر کردند و گفتند: بروید با هم بسازید.

من فکر کردم، دیدم که ما این همه حرف می‌زنیم، اما کلام امام در همین یک جمله‌ی «بروید باهم بسازید»، خلاصه می‌شود".

اگر سازگاری و رفق و حسن ظن و اغماض، ضرورت صیانت از یک خانواده کوچک است، آیا به طریق اولی، نیروهای منتسب به انقلاب نباید در صیانت از خانواده بزرگ انقلاب و مردم و مصالح آنها، با هم بسازند و اغماض و تنازل کنند؟ آیا امام و رهبری در این باره، کم به سیاسیون سفارش کرده اند؟!

اگر انصاف و وجدان را قاضی کنیم، آیا در فهرست سی نفره "شورای ائتلاف نیروهای انقلاب" (شانا) و "جبهه پایداری"، نامزدهایی نیستند که شایسته تر از برخی نامزدهای هر یک از لیست های طرف مقابل باشند اما از گنجانده شدن در فهرست این یا آن گروه جا مانده باشند؟! قطعا هستند.

واقعا سران شانا و پایداری روز قیامت، جوابی برای این پرسش یا ایجاد اختلاف میان نیروهای انقلابی و تقدیم پیروزی محتمل به اغیار خواهند داشت؟!