■ دخالت نظامی الزاماً به معنای درگیری مستقیم نیست■

دخالت نظامی نیز الزاماً به معنای درگیری مستقیم نیست. گزینه‌های زیادی هستند که نیروی کمتری را می‌طلبند، که اقداماتی نظیر تحریم‌های شدیدتر، عملیات سایبری، توسعه نیروها، یا تلاشی فزاینده برای تعلیم و تجهیز اپوزیسیون میانه‌رو را شامل می‌شود. ممکن است دیگر امیدی به نتیجه‌ای مثبت در سوریه وجود نداشته باشد، اما آمریکا با اقدام عاقلانه و شجاعانه همچنان می‌تواند منافعش را حفظ کند.

در نکته سیاسی شماره ۱۸، همکاران اندیشکده نظامی واشنگتن «شندلر آت وود»، «جاش بورجس»، «میشل آیزنشتاد» و «جوزف وارو»، گام‌های نظامی خاصی که می‌تواند از وقوع سناریوهای بدتر از اقدام نظامی جلوگیری کند، را ذکر کرده‌اند. در پاورپوینت ضمیمه گزینه‌هایی که در مقاله بیان‌شده به‌طور خلاصه وجود دارد.

 - درباره نویسندگان این گزارش

سرگرد شاندلر پ. آت وود (نیروی هوایی آمریکا)یک افسر ارشد اطلاعاتی است که در عملیات «آزادی عراق» «آزادی پایدار»، «عقاب باشکوه»، «دیده‌بان شمال» و «دیده‌بان جنوب» شرکت داشته و به کار گرفته‌شده است.

سرهنگ جاشوا (نیروی هوایی آمریکا) استراتژیست مسائل سیاسی باتجربه عملیات مخصوص و همکاری امنیتی در آفریقا، آمریکای لاتین، اروپا، آسیای مرکزی، است و به زبان‌های آلمانی، اسپانیایی، فرانسوی و فارسی دری تسلط دارد.

سرهنگ دوم میشل آیزنشتات (بازنشسته) مدیر برنامه مطالعات امنیتی و نظامی در اندیشکده واشنگتن است.

سرهنگ جوزف د.وارو (آمریکا) دارای مدرک کارشناسی ارشد در امنیت ملی و سیاست‌گذاری از دانشگاه جنگ دریایی است و اخیراً در عراق در بخشی از عملیات آزادی عراق و افغانستان در سال ۲۰۱۰ همکاری داشته است.

■ جنگ داخلی سوریه ژئوپلیتیک خاورمیانه را تغییر داده است■

جنگ داخلی سوریه جرقه یک جنگ فرقه‌ای وسیع‌تر را زده است که ژئوپلیتیک خاورمیانه را تغییر داده و چالش‌هایی پیش روی منافع آمریکا در منطقه و بیرون از آن ایجاد کرده است. این روند به ایجاد دسته‌های القاعده در مدیترانه شرقی و تحکیم محور طرفدار ایران در خاور نزدیک (شامل سوریه، حزب‌الله، و جنگجویان شیعه درون عراق و مکان‌های دیگر) انجامیده است. ده‌ها هزار جنگجوی خارجی سنی و شیعه که از سراسر جهان به سوریه آمده‌اند، وقتی‌که بخواهند به خانه برگردند یا به مناطق ناآرام دیگر بروند، قطعاً مشکلات تازه‌ای را به وجود خواهند آورد. همچنین بحران انسانی که با آوارگان سوری آغازشده است باعث ایجاد اثرات خارجی بی‌ثبات کننده‌ای شده است که کشورهای همسایه را تحت تأثیر قرار داده، و احتمالاً با گذشت زمان بدتر هم می‌شود.

■ دولت «اوباما»، بار دیگر در حال بازنگری سیاست‌های جایگزین خود در سوریه است■

دراثنای اینکه گزارشات تازه از اینکه حکومت «اسد» همچنان از سلاح‌های شیمیایی استفاده می‌کند، و درعین‌حال اینکه این کشور همچنان بخشی از ذخایر سلاح‌های شیمیایی اعلام‌شده خود را حفظ کرده است، نشان می‌دهد که پیوستن این کشور به کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی در سال گذشته به معنای پایان یافتن این مسئله نخواهد بود. در پرتو ناتوانی دیپلماسی و تحریم‌ها برای جلوگیری از این پیشرفت‌های دراماتیک و توقف خونریزی‌ها (که بیش از ۱۵۰۰۰۰ کشته و ۹ میلیون آواره برجای گذاشته است)، دولت «اوباما»، بنا بر گزارشات، بار دیگر در حال بازنگری سیاست‌های جایگزین خود در سوریه است- که شامل اقدام نظامی نیز می‌شود.[۱] این مقاله و خلاصه همراه با آن، مروری بر گزینه‌های نظامی آمریکا انجام می‌دهد و نقاط ضعف و قوت هریک را -بدون نگاه تجویزی- ارزیابی می‌کند، و گزینه‌ها، ریسک‌ها و دشواری‌هایی که تصمیم گیران آمریکایی در این مسئله دشوار با آن مواجه‌اند را روشن می‌سازد.[۲]

■پیروزی حکومت سوریه شکستی راهبردی برای آمریکاست■

ابزارها و پیامدها

واشنگتن می‌تواند برای رسیدن به اهداف خود، اقدامی نظامی، به‌صورت یک‌جانبه یا همراه با یک ائتلاف انجام دهد. این کشور می‌تواند برای تأثیر در عرصه جنگ داخلی سوریه یا نتایج آن تلاش کند- و بدین ترتیب مانع پیروزی حکومت «اسد» و هم‌پیمانانش (حزب‌الله و ایران) شود، پیروزی‌ای که توسط بسیاری از دوستان و دشمنان همچون شکستی استراتژیک برای آمریکا محسوب می‌شود. برای این کار واشنگتن باید در جهت تقویت اپوزیسیون میانه‌رو و تضعیف حکومت، با هدف متقاعد کردن حکومت به اینکه درصورتی‌که راه‌حلی بر اساس مذاکره را نپذیرد با بن‌بستی ویرانگر یا شکست مواجه می‌شود، تلاش کند. برعکس، آمریکا می‌تواند از تأثیرات جنگ داخلی بکاهد. آمریکا می‌تواند از ماجراجویی توسط حکومت دمشق، که گمان می‌کند جنگ را پیروز شده و ممکن است وسوسه شود تا با دشمنان فراوان خود مصالحه کند، جلوگیری کند. یا اینکه می‌تواند با ایجاد پناهگاه‌های امن بشردوستانه، که توسط منطقه پروازممنوع و نیروهای زمینی محافظت می‌شود، از رنج مردم سوریه بکاهد.

■گزینه‌های پیش روی آمریکا در مقابل سوریه و القاعده■

آمریکا به‌جای این گزینه می‌تواند برای تأمین امنیت منافع خود تلاش کند. اگر واشنگتن مدرک معتبری بیابد، مبنی بر اینکه سوریه تمامی ذخایر سلاح‌های شیمیایی خود را اعلام نکرده، یا اینکه بار دیگر از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرده است، می‌تواند برای وادار کردن این کشور برای کنار گذاشتن باقیمانده برنامه مرتبط با سلاح‌های شیمیایی خود، این کشور را به حمله نظامی تهدید کند، یا حملاتی برای کاهش یا خنثی کردن قابلیت‌های باقیمانده سوریه در سلاح‌های شیمیایی انجام دهد[۳]؛ و اگر القاعده مستقر در سوریه تصمیم به حمله به آمریکا یا منافع این کشور در منطقه بگیرد، واشنگتن می‌تواند حملاتی با هواپیماهای بدون سرنشین برای مبارزه یا بازداری از حملات بیشتر انجام دهد، چنانکه در پاکستان، یمن و سومالی چنین کرد.

■ارزیابی گزینه‌های پیش روی آمریکا برای مقابله با حکومت «اسد»■

-گزینه‌های نظامی

طیفی از گزینه‌ها برای آمریکا برای دست‌یابی به این اهداف وجود دارد. (برای ارزیابی مفصل‌تر، به خلاصه ضمیمه مراجعه کنید.) برخی بر فعالیت‌های غیر کنش‌گرانه تأکید می‌کنند و برخی دیگر عمدتاً بر فعالیت‌های کنش‌گرانه تکیه می‌کنند؛ تقریباً تمامی تلاش‌ها برای تغییر فضای روانی و محاسبات هزینه – ریسک حکومت «اسد» و منزوی کردن آن با ایجاد شکافی میان این حکومت و حامیان داخلی و خارجی‌اش است. بدین ترتیب فعالیت‌های اطلاعاتی قوی نقشی حیاتی در این زمینه ایفا می‌کنند. علاوه بر این برخی را می‌توان به‌عنوان گزینه‌های مستقل به کار برد درحالی‌که بقیه در کنار یکدیگر به کار می‌روند.

سرانجام آن‌ها را می‌توان با مقدار نیرو و میزان ریسکشان، از کم تا زیاد طبقه‌بندی کرد، چنانکه در ادامه می‌آید:

■سازوکار فشار بر سوریه برای تسریع نابودی سلاح‌های شیمیایی ■

- جلوگیری از دسترسی حکومت «اسد» به منابع مالی[۴]

عملیات سایبری و تحریم‌ها که برای دارایی‌ها و عوامل کلیدی حکومت طراحی‌شده‌اند، می‌تواند تنش‌ها را در درون حکومت و میان حکومت و حامیانش افزایش دهد. بااین‌حال معلوم نیست که این‌ها در جامعه‌ای که با جنگ قومی چندقطبی شده است و جایی که ترس از قتل‌عام گروه‌های اقلیت مختلف را با یکدیگر متحد کرده تا به تقویت بنیان حکومت منجر شود، موفق باشد. حملات سایبری نیز در مقابل سیاست دولت مبنی بر غیرنظامی ماندن فضای سایبری است، که با آسیب‌پذیری‌های آمریکا در این زمینه تنظیم‌شده است.

تهدیدی باورپذیر نظامی برای فشار بر حکومت. به‌کارگیری اطلاعات، شناسایی و پایش، و استقرار تجهیزات حمله، می‌تواند علامتی برای دخالت آمریکا باشد، آگاهی موقعیتی آمریکا را افزایش دهد، و اپوزیسیون را قادر سازد تا عملیات نظامی انجام دهند، درحالی‌که حکومت را وادار می‌کند تا نیروهایش را از عملیات جاری برای مواجهه با حمله احتمالی آمریکا تغییر آرایش دهد. این می‌تواند سوریه را ترغیب کند که نابودی سلاح‌های شیمیایی خود را تسریع دهد یا از استفاده بیشتر از سلاح‌های شیمیایی خودداری کند.

■نقش اپوزیسیون میانه‌رو در سوریه■

- آموزش و تجهیز اپوزیسیون

تلاش‌های فزاینده برای تعلیم و تجهیز گروه‌های اپوزیسیون میانه‌رو و ارائه اطلاعات به آن‌ها می‌تواند موضع آن‌ها را در مقابل عناصر تندروی اپوزیسیون تقویت کند و با تعیین شرایطی برای یک فرآیند معتبر دیپلماتیک، روند جنگی حکومت را تحت تأثیر قرار دهد. چنین گامی با چنین پتانسیلی می‌تواند مسیر جنگ را (اگرچه نه نتایج را) تغییر دهد، هرچند بیشتر این‌ها سرانجام به توان گروه‌های اپوزیسیون برای ارتقاء قدرت نظامی، فعالیت باهدف واحد و حل مسائل سیاسی‌شان بستگی دارد. این نکته آخر نکته‌ای کلیدی است، ازآنجاکه اپوزیسیون میانه‌رو اصولی را که ادعا می‌کند برای آن می‌جنگد را مجسم می‌کند، و بدین ترتیب می‌تواند بهتر با گروه‌های اپوزیسیون افراطی مقابله کند و سوریه‌ای‌های بی‌طرف و حامیان ناراضی حکومت را به درون اپوزیسیون بکشاند. علاوه بر این، احتمال این گزینه می‌تواند به‌تبع عملکرد اپوزیسیون، اقتضائات میدان نبرد و منافع آمریکا افزایش یا کاهش یابد.

■ عواقب حمله به فرودگاه‌های سوریه برای حکومت این کشور■

- قطع منابع آمادی نظامی حکومت

حملات واکنشی علیه فرودگاه‌های سوریه برای قطع عملیات آماد مجدد ایران و روسیه می‌تواند تلاش‌های حکومت برای حفظ سطح فعلی عملیات و جنگ طولانی فرسایشی را مختل خواهد کرد. به همین صورت حملات علیه تجهیزات و فرودگاه‌هایی که برای آماد مجدد نیروهای سوریه حیاتی است می‌تواند آن‌ها را مجبور به استفاده از مسیرهای آمادی زمینی کند که در تیررس اپوزیسیون خواهد بود.

حمله/ محافظت از سلاح‌های شیمیایی باقیمانده.آمریکا می‌تواند حملات واکنشی برای کاهش یا خنثی‌سازی ذخایر باقیمانده سلاح‌های شیمیایی و تجهیزات سوری و جلوگیری از استفاده از آن‌ها توسط حکومت ترتیب دهد، درحالی‌که کارکنان کارآزموده آمریکایی می‌توانند ذخایر و تجهیزات را درجاهایی که امکان آن باشد محافظت کند. این روند، اگر نشان دهد که سوریه تمامی ذخایر سلاح‌های شیمیایی خود را آشکار نکند یا بار دیگر از آن‌ها استفاده کند، علی‌رغم اینکه متعهد به نابودی ذخایر شیمیایی خود شده است، ممکن است به اقدامی از سوی آمریکا منجر شود.

■اهداف احتمالی حمله آمریکا به سوریه■

واحدهای نظامی تاکتیکی کلیدی. آمریکا می‌تواند حملات واکنشی علیه واحدهایی که عملیات نظامی حکومت را علیه نیروهای مخالف و مردم رهبری می‌کنند – شامل لشگر چهارم زرهی، گارد ریاست جمهوری، واحدهای اسکاد، و واحدهای هواپیمایی و هلیکوپتری- ترتیب دهد.چنین حملاتی می‌تواند قدرت جنگی حکومت را تضعیف کند و روند نبرد را تغییر دهد و به این دلیل می‌تواند احتمال اقدام متقابل سوریه و حزب‌الله، در کنار افزایش تنش‌ها با ایران و روسیه را موجب شود.

انجام حملات با هواپیماهای بدون سرنشین علیه گروه‌های القاعده. در پاسخ به حمله‌ای به آمریکا یا منافع این کشور توسط گروه‌های القاعده مستقر در سوریه، این کشور می‌تواند از حملات با هواپیماهای بدون سرنشین علیه این گروه‌ها برای نابودی آن‌ها و جلوگیری از حملات آینده‌شان، و تغییر توازن میان مخالفین میانه‌رو و تندرو، استفاده کند. (عملیات با هواپیماهای بدون سرنشین به مناطقی که فاقد ضد هوایی هستند یا مناطقی که ضد هوایی‌های آن توسط عملیات تضعیف‌شده است.) گزارش‌ها مبنی بر اینکه گروه‌های القاعده در سوریه چنین حملاتی را برنامه‌ریزی کرده‌اند این سناریو را به سناریویی بسیار محتمل تبدیل کرده است[۵].

■ بررسی دو تاکتیک منطقه پروازممنوع و ایجاد پناهگاه بشردوستانه■

حمله علیه اهداف راهبردی نظامی و اقتصادی. آمریکا می‌تواند حملات واکنشی علیه زیرساخت‌های نظامی سوریه (شامل تجهیزات اطلاعاتی، نقاط حساس فرماندهی، کنترل و ادوات ارتباطاتی، و ذخایر سوختی)، بخش‌های حیاتی زیرساخت‌های صنعتی سوریه (به‌خصوص تجهیزاتی با کاربرد دوگانه، و صنایع در اختیار وابستگان «اسد») و رادیو و تلویزیون‌هایی که حکومت از آن‌ها برای ارتباط با حامیانش از آن استفاده می‌کند، ترتیب دهد. چنین حملاتی می‌تواند روند جنگ را تغییر دهد، و بدین ترتیب به اقدام تلافی‌جویانه از سوی سوریه و حزب‌الله و در کنار آن تنش فزاینده با ایران و روسیه منجر شود.

ایجاد منطقه پروازممنوع / پناهگاه‌های امن بشردوستانه. آمریکا و نیروهای هم‌پیمان می‌توانند منطقه پروازممنوعی در طول مرزهای ترکیه، و اردن با استفاده از موشک‌های پاتریوت زمین به هوا که در این کشورها مستقر هستند، یا مناطق پروازممنوع گسترده‌ای پس از انهدام ضد هوایی‌های سوریه ایجاد کنند.

■توان حکومت سوریه برای اقدام تلافی‌جویانه علیه آمریکا■

این شرایط ایجاد پناهگاه‌های امن بشردوستانه‌ای که توسط نیروهای زمینی ائتلاف در شمال و جنوب سوریه حفاظت می‌شود، را ممکن می‌سازد. چنین تلاشی نیازمند نیروی انسانی و منابع زیادی آمادگی برای نبرد (برای حفظ پناهگاه‌ها از حملات زمینی حکومت یا عوامل آن) است، و ازآنجاکه بسیاری از آوارگان داخلی دیگر خانه‌ای ندارند که به آن بازگردند، می‌تواند به یک تعهد بی‌پایان بینجامد.

دشمن نیز می‌تواند مقابله‌به‌مثل کند: ریسک‌ها برای اقدام متقابل. سوریه تهدید کرده است که درصورتی‌که به این کشور حمله شود، به‌شدت پاسخ می‌دهد، پس آمریکا باید برای چنین احتمالی آماده باشد[۶]؛ اما واقعیت این است که سوریه چندین بار موردحمله اسرائیل واقع‌شده است بدون اینکه پاسخی به این حملات بدهد- این حملات شامل حمله به رآکتور «الکبار» در سال ۲۰۰۷ و چیزی بیش از نیم جین حمله هوایی به اهداف نظامی در سوریه (بخصوص سلاح‌هایی که برای ارسال به حزب‌الله در نظر گرفته‌شده بودند) از زمان آغاز جنگ داخلی در سال ۲۰۱۱ است.

■توان سوریه و حزب‌الله در نبرد احتمالی با آمریکا■

بدین ترتیب «اسد» احتمالاً، درصورتی‌که نیروهایش مشغول نبرد با اپوزیسیون باشد و اگر بفهمد که درصورتی‌که چنین کاری انجام دهد با هزینه سنگین نظامی مواجه خواهد بود، اقدام به تلافی نظامی اقدام آمریکا نخواهد کرد. اگر حکومت سوریه به دنبال تلافی باشد احتمالاً این کار را از طریق یک عامل نیابتی انجام خواهد داد (به همان نحوی که سوریه پیش‌ازاین عملیات حزب‌الله و حماس را علیه اسرائیل تسهیل کرد، به‌جای اینکه ریسک مقابله مستقیم با این کشور را به جان بخرد). بااین‌حال گزینه‌های پیش روی سوریه محدود هستند، همین‌طور گروه‌های نیابتی‌ای که حکومت سوریه پیش‌ازاین بر آن‌ها اتکا داشت دیگر قوی نیستند یا اصلاً وجود خارجی ندارند. وضع حزب‌الله نیز به همین قرار است. با چند هزار جنگجویی که در نبرد سوریه مشغول هستند، این گروه قادر نیست در جبهه دیگری در مقابل آمریکا قرار بگیرد.

■حزب‌الله به دنبال یافتن راهی برای پیشگیری از حمله آمریکا خواهد بود■

علاوه بر این توان این گروه برای انجام حملات تروریستی خارجی در سال‌های اخیر کاهش داشته است و به نحوی دراماتیک با توانمندی‌های ضد تروریسم آمریکا و اسرائیل از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ محدود شده است. بااین‌حال حزب‌الله، ازآنجاکه این گروه احتمالاً هدف بعدی بسیاری از جهادی‌های سنی خواهد بود، تهدید علیه حیات حکومت «اسد» را تهدیدی علیه موجودیت خود می‌بیند. این گروه احتمالاً به دنبال یافتن راهی برای پیشگیری از حمله آمریکا خواهد بود بدون اینکه خود تبدیل به هدفی برای این‌چنین حمله‌ای شود. ایران نیز به همین ترتیب، وقتی منافع حیاتی‌اش مورد تهدید واقع شوند، از مواجهه مستقیم و ماجراجویی‌های نظامی خارجی هزینه‌بر پرهیز خواهد کرد؛ علاوه بر این ایران از مواجهه با آمریکا به طرفداری از هم‌پیمان سوری خود دوری می‌جوید.

■بررسی اقدام تلافی‌جویانه ایران در برابر آمریکا■

(درواقع وقتی حکومت «اسد» پیش‌ازاین به نظر می‌رسید که در حال ساقط شدن است، ایران به استمزاج اعضاء اپوزیسیون اقدام کرد- هرچند برخی تندروهای ایران بی‌شک برای انجام هر کاری برای حفظ بقای «اسد» استدلال می‌کردند.) و اگر نیروهای ایرانی قرار باشد که در حمله‌ای از جانب آمریکا در سوریه کشته شوند، تهران یقیناً احساس می‌کند که باید پاسخ بدهد، هرچند طیفی از ملاحظات می‌تواند چنین تصمیمی را تحت‌الشعاع قرار دهد، و احتیاط احتمالاً حکم خواهد کرد که این کشور تلافی را به تأخیر بیندازد. بدین ترتیب احتمال تلافی و گستردن میدان نبرد توسط سوریه و هم‌پیمانانش تا حد زیادی بسته به این است که تا چه حد مشغول اپوزیسیون باشند، و اینکه آن‌ها چه ادراکی از اقدام آمریکا و میزانی که دخالت آمریکا منافع حیاتی آن‌ها را تهدید می‌کند، دارند. بدین ترتیب عملیات غیرمستقیم یا افزایشی آمریکا، احتمالاً با اقدام تلافی‌جویانه روبرو نخواهد بود. درواقع ارتش الکترونیک سوریه تاکنون به سایت‌های خبری و رسانه‌های اجتماعی در آمریکا وجه‌های دیگر حمله کرده است.

■حتی یک عملیات محدود نظامی می‌تواند این آمریکا را درگیر جنگ دیگری در خاورمیانه کند■

- نتیجه‌گیری

هرچند دیپلماسی و تحریم‌ها نتیجه مطلوبی در سوریه نداشته است، دولت نگران این است که حتی یک عملیات محدود نظامی می‌تواند این کشور را درگیر جنگ دیگری در خاورمیانه کند، که ناقض یکی از اصول اساسی سیاست خارجی کشور است. آمریکا همچنین نگران است که عملیات نظامی می‌تواند بارقه‌های امید دستاوردهای سیاست خارجی این کشور مثل توافق بر سر امحای سلاح‌های شیمیایی سوریه و مذاکرات هسته‌ای جاری با ایران، را از بین ببرد.

این ملاحظات بنیادین گزینه‌های پیش روی آمریکا در سوریه را محدود خواهد کرد؛ اما اینکه تا چه حد گزارشات جدید از استفاده سوریه از سلاح‌های شیمیایی – اگر ثابت شود- می‌تواند این محاسبه را تحت تأثیر قرار دهد معلوم نیست.

■ آیا آمریکا باید به نحوی فعالانه‌تر در سوریه دخالت کند■

میل برای پرهیز از دخالت نظامی در سوریه، در عین اینکه قابل‌فهم است، به نحو فزاینده‌ای همراه با ریسک است: ریسک‌هایی همچون تأثیر گسترده القاعده و ایران در خاورنزدیک؛ تولد نسل جدیدی از جهادی‌هایی که به دنبال فرصت‌هایی درجاهای دیگر هستند؛ بروز تنش‌های اجتماعی و بی‌ثباتی سیاسی در کشورهای همسایه (شامل برخی هم‌پیمانان نزدیک آمریکا)؛ جنگ قومی فزاینده در منطقه؛ و تردید پیرامون اعتبار آمریکا توسط دوستان و دشمنان که می‌تواند به آزمودن عکس‌العمل آمریکا درجاهای دیگر منجر شود (روسیه را در اوکراین ببینید). علاوه بر این آمریکا بدون دخالت، این ریسک را به جان می‌خرد که با دلالت‌های دور از دسترس برای منافعش تبدیل به تماشاگری در میدان نبرد تبدیل شود.

آیا آمریکا باید به نحوی فعالانه‌تر در سوریه دخالت کند، این دربردارنده طیف متنوعی از سطح تعهد و ریسک‌هایی است که شباهتی به نبردی تمام‌عیار ندارند- هرچند تضمینی برای رسیدن به آنچه را بتوان موفقیت ترسیم کرد، ارائه نمی‌کند. در نبردی که نتایج مطلوبی برای آن محتمل نیست (بااین‌همه کشته و آواره خیلی دیر است که از موفقیت سخن بگوییم)، جلوگیری از عواقب بدتر- برای مردم سوریه و منطقه و مهم‌تر از همه منافع آمریکا- بهترین چیزی است که انتظار آن می‌رود.

اینکه آمریکا چگونه تنش بین ریسک‌های آشکار سیاست عدم‌مداخله و ریسک‌های ذاتی دخالت نظامی را مدیریت می‌کند، به‌خوبی آینده سوریه، خاورمیانه و نقش آمریکا در منطقه و خارج از آن را برای چند سال آینده تعیین کند.

 منبع: اشراف

[۱]Ernesto Londoño and Anne Gearan, "Obama Soliciting New Policy Options for Syria from Top Aides as Peace Talks Flounder,” Washington Post, February 14, 2014, http://www.washingtonpost.com/world/national-security/obama-soliciting-new-policy-options-for-syria-from-top-aides-as-peace-talks-flounder/2014/02/14/6a8386fe-95b2-11e3-afce-3e7c922ef31e_story.html.
[2]Samantha Power, A Problem from Hell: America and the Age of Genocide (New York: Basic Books, 2002
[3] Barbara Starr, "U.S. Intelligence Suggests Syria May Hide Some Chemical Weapons,” Security Clearance (blog), CNN, November 5, 2013, http://security.blogs.cnn.com/2013/11/05/first-on-cnn-us-intelligence-suggests-syria-may-hide-some-chemical-weapons/.
[4]Although not military options per se, cyberoperations and sanctions are included here because the cyber component would likely be implemented by a Department of Defense agency (United States Cyber Command) in conjunction with one or another military course of action.
[5] Kimberly Dozier, "Clapper Says Syrian al-Qaida Wants to Attack U.S.,” Associated Press, January 29, 2014, http://news.yahoo.com/clapper-says-syrian-al-qaida-wants-attack-us-164720271–politics.html.
[6] Fars News Agency, "Assad Warns to Set Fire on Middle-East in Case of U.S. Attack,” October 4, 2011, http://english2.farsnews.com/newstext.php?nn=9007100300