به گزارش مشرق، وقتی خبر تلف شدن یک یوزپلنگ جوان در هفته گذشته، منجر به طرح این سؤال شدکه علت مرگ این گونه چه بود؟ در کالبد گشایی انجام شده در تهران اعلام شد «که بخشی از قلب یوز دچار نکروز سراسری بوده و مخچه خونریزی وسیع داشته که علت عدم تعادل یوز همین موضوع بوده است. آب آوردگی یا آمفیزم سراسری ریه به علت عدم کارکرد درست قلب بوده، کم‌ خونی شدید در حد فوق حاد که به علت ضعف و احتمالاً حضور زالوهای زیاد در دهان و مری بوده است.»

چیزی که در این نتیجه خودنمایی می‌کرد حضور تعداد زیاد زالو در دهان و مری یوزپلنگ بود. زالویی که معمولاً از طریق آبشخور به حیوان منتقل می‌شود و در یوز تا به حال سابقه نداشته و بیشتر در دام‌هایی مثل شتر و گوسفند مشاهده می‌شود.

مسئله روشن این نکته بود که زالوها از طریق دام‌ها و به خصوص شتر به آبشخورها منتقل شده و در حین آب خوردن یوز به دهان او منتقل شده و درآنجا تکثیر شده‌اند، اما سوالی که پیش میآید این نکته است که چرا نباید آبشخورها تمیز شود تا زالو باعث مرگ یکی از مهم‌ترین گونه‌های جانوری در ایران نباشد.

احمد رادمان رئیس پارک ملی توران در گفتگو با خبرنگار محیط‌زیست فارس درباره وضعیت آبشخورها گفت‌: ۱۷۳ منبع آبشخور در زیستگاه توران وجود دارد که ۱۱۱ مورد از این آبشخورها چشمه طبیعی بوده که بین دام و یوز مشترک است، ما داخل منطقه حفاظت شده توران را به طور مرتب بازدید کرده و لایروبی داریم اما نقاط دیگری که در اختیار مردم است را ما نمی‌توایم با کمبود نیروی انسانی نظارت کنیم .

وی ادامه داد: هر کدام از این محیط‌بانان که به آبشخور می‌رسند آن را تمیز می‌کنند، زالو که به دهان دام و شتر می‌چسبد در سگ‌سانان هم فراوان است، زالو در دهان دام‌ها فراوان است اما خودش تدریجا شروع به جدا شدن می کند یا دامداران محلی با ریختن خاک در دهان حیوان این زالو را جدا می‌کنند.

با مرگ این یوز به این نتیجه می‌رسیم که بزرگترین مشکل منطقه ورود دام است که همراه با خود انواع بیماری‌ها را وارد و به حیوانات دیگر را انتقال می‌دهند.