به گزارش گروه فرهنگی مشرق، محسن پرویز، در جلسه نقد کتاب آه با شین که عصر دیروز در حوزه هنری برگزار شد، گفت: هدف از نقد داستان های برگزیده که بعد از این مستمر ادامه خواهد یافت این است که ما نقاط قوت و ضعف این آثار را مشخص کنیم و الگوی درستی در اختیار دوستان جوان قرار دهیم تا آنها از نقاط مثبت آموزش ببینند و از نقاط ضعف پرهیز کنند.

پرویز یکی از راه های تقویت داستان نویسی را مطالعه آثار ارزشمند دانست و افزود: اگر نویسندگان جوان بدون نگاه نقادانه مطالعه کنند دچار تکرار می شوند، ممکن است مسایلی در جلسه نقد تلخ باشد و خوشایند نویسنده نباشد، بیان نقاط ضعف اثر به معنی چشم پوشی از نقاط قوت آن نیست. در نظر گرفتن این کتاب برای نقد بدین معناست که این کتاب را حایز نقاط قوت دانستیم که از بین ده ها کتاب آن را انتخاب کردیم. نقاط قوت اثر ممکن است به صورت ریز بیان نشود و به طور اجمالی به آن بپردازیم.

وی خاطرنشان کرد: نگاه ما به آثار ادبیات داستانی بخصوص آنهایی که قرار است تاریخ انقلاب اسلامی باشد به جنبه محتوایی اثر است، بخشی از تکنیک را به مضمون اثر اختصاص می دهیم و اینجا با نگاهی دقیق تر و موشکافانه تر به مضمون می پردازیم.

این منتقد با بیان اینکه در حوزه تکنیک اثر از زوایای مختلف بررسی می شود، عنوان کرد: طرح داستانی ای را بررسی می کنیم تا ببینیم که توانسته به لحاظ تکنیکی طرح قابل قبولی بیافریند، به پرداخت شخصیت ها هم توجه می کنیم و توصیفات و نثر اثر را نیز بررسی خواهیم کرد.

پرویز به پای تابلو رفت و با کشیدن نمودارهایی ادامه داد: طرح داستان باید از نقطه ای شروع شود، اوج بگیرد و فرودی داشته باشد. در آه با شین سرگذشت ته تغاری مطرح شده است و در خلال آن باید داستان افرادی بیان می شد که به این شخص مرتبط باشند.

این نویسنده خاطرنشان کرد: نویسنده در آه با شین می خواهد زوال تفکر قاجار را نمایش دهد و زوال تفکر قاجار با این پی رنگی که اثر دارد، خوب درنیامده است.

وی با بیان اینکه طرح داستان ضعف آشکار دارد، تصریح کرد: نویسنده از نگاه ته تغاری می خواسته به گذشته بنگرد.

وی در مورد زاویه دید داستان در آه با شین بیان کرد: کار به گونه ای آغاز و تمام می شود که گویی این اثر قرار است از نگاه ته تغاری دیده شود ولی در جاهای بسیاری نویسنده نمی توانسته به این زاویه دید وفادار باشد.

نثر داستان موضوع دیگری بود که پرویز به آن اشاره کرد و گفت: آه با شین نثر سالم، قوی و بسیار خوبی دارد، نویسنده از افعال و جملات به طور درست استفاده کرده، تعریف صحنه ها در بخش های مربوط به زمان حال روان و موفق است.

پرویز معتقد است در کتاب آه با شین گاهی به نکات ظریفی برمی خوریم که نشان می دهد نویسنده مطالعه دقیقی به لحاظ تاریخی داشته است.

این منتقد اظهار داشت: کسی که رمان فاخر دست می گیرد توقع دارد که در صفحه صفحه آن جای پایی از تجربیات نویسنده و مطالعات وی را ببیند و بیاموزد.

پرویز رمان را محل انتقال تجربیات و پندآموزی عنوان کرد و افزود: اگر این اتفاق نیفتد خواننده خود را دست خالی می بیند. خواننده آه با شین بعد از پایان کتاب حس می کند که چیز نویی یاد گرفته است.

وی در مورد جذابیت و کشش آه با شین بیان کرد: اگر من جای نویسنده بودم برای جذابیت بیشتر داستان داستانم را از خانه تیمی شروع می کردم.

وی با بیان اینکه آه با شین سخت خوان نیست، گفت: خواندن برخی کارها عذاب مفرط است اما آه با شین از کشش و جذابیت مکفی برخوردار است و داستان شخصیت پردازی قوی دارد.