به گزارش مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت: رسم دیرینه آمریکا و انگلیس است: وعده می دهند، برده می سازند و غارت می کنند؛ اما در روز سختی، متحدان (!) خود را تنها می گذارند، یا خیانت می کنند.

آنها تسلیحات اتمی اوکراین را گرفتند، اما به جای آن، هیچ تضمین امنیتی معتبری ندادند و حال آن که ادعای می شد اوکراین در مرزهای روسیه، متحد مهم غرب است. این کشور پس از کودتای مخملین آمریکا، ظاهرا عضو اردوگاه غرب شده بود. اما در روز حادثه تنها ماند و ظرف دو روز از پا درآمد.

این را مقایسه کنید با مقاومت جانانه و هشت ساله ملت ایران، در برابر جبهه ای از حامیان غربی و شرقی و منطقه ای رژیم صدام.

قرار بود آورده ناتو برای اوکراین چه باشد؟ این که فقط پایگاه آمریکا باشد و سیستم موشکی و جاسوسی ضد روسیه در آن چیده شود؛ یا در صورت تهدید شدن، مورد حمایت قرار بگیرد؟ چرا اوکراین را پایگاه نظامی و جاسوسی ناتو کردند، اما در روز سخت تنهایش گذاشتند؟!

زلنسکی، رییس جمهور اوکراین که همه سابقه اش، بازیگری فیلم های کمدی است، می گوید: "ما در حفاظت از خود تنها ماندیم. غرب فقط حرف می زند. من از ۲۷ رهبر اروپایی پرسیدم که آیا اوکراین در ناتو خواهد بود یا خیر. کسی جواب نمی‌دهد! چه کسی حاضر است در کنار ما بجنگد؟ من کسی را نمی بینم!  پس از صحبت با رهبران غربی مأیوس شده ام".

دیروز، حسنی مبارک در مصر، اردوغان در ترکیه و اشرف غنی در افغانستان؛ و امروز، زلنسکی در اوکراین. آمریکا و اروپا چند ده سال است که ترکیه را عضو سازمان نظامی ناتو کرده و پایگاه های خود را در آن چیده اند، اما ترکیه را کشور درجه دو می دانند و به اتحادیه اروپا راه نمی دهند. بلکه حتی علیه اردوغان کودتا ترتیب دادند.

آمریکا، به واسطه حسنی مبارک، غارت کشورهای مرتجع منطقه را به مدت چند ده سال شدت بخشید و رژیم صهیونیستی را فربه تر کرد، اما وقتی اوضاع سیاسی در قاهره به هم ریخت، پشت مبارک را خالی کرد؛

شبیه این معامله را با محمد رضا پهلوی کردند، که پس از سرنگونی، به آمریکا راه ندادند. پیش از او، پدرش رضاخان بود که بیست سال به مردم خود خیانت، و نوکری انگلیس را کرد، اما هنگامی که تاریخ مصرفش سر آمد، او را با تیپا دور انداختند و پسرش را برای نوکری بیشتر گماشتند.

هفته گذشته «رنگین دادفر سپنتا»، وزیر خارجه پیشین افغانستان، در واکنش به فرمان بایدن برای غارت ۳/۵ میلیارد دلار از اموال ملت افغانستان گفت: «از اینکه گاهی دولت آمریکا را دوست و متحد افغانستان تلقی کردم، در برابر مردم و تاریخ کشورم احساس گناه می‌کنم. امیدوارم مردم مرا ببخشند. آمریکا با تصرف این ذخایر، بار دیگر مردم افغانستان را مجازات می‌کند. بایدن هرگز دوست نبود و حالا افغان ‌ها مجبور هستند تاوان سیاست ‌های او را بپردازند. آمریکا به نام مبارزه با ‌تروریسم، در ۲۰ سال گذشته جنگی را در افغانستان بر افروخت و هزاران زن، کودک و غیرنظامی جان خود را از دست دادند».

آیا غربگرایان کلاه خود را بالاتر خواهند گذاشت، یا این که مامورند و معذور و ناتوان از عبرت گرفتن؟

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.