به گزارش مشرق به نقل از تبیان در شبی قرار داریم که خدا خوب نوازش می کند: «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرینَ» (بقره/222)
خوش به حال ما بندگان، ما بنده هایی که دوست داریم پاک شویم و توبه واقعی کنیم، خدا اینقدر به این دسته بندگان نوازش و محبت دارد که اگر این محبت را با تمام وجودمان حسش کنیم، لحظه ای درنگ نخواهیم کرد؛ حدیث داریم خدای مهربان می فرماید: من ناله گنهکار را از تسبیح تسبیح کنندگان بیشتر دوست دارم.
در روایتی زیبا است که حضرت موسی به خدا گفت: «یا اله العالمین» ای خدای علما و دانشمندان، جواب آمد: لبیک! عرض کرد ای خدای عبادت کنندگان! جواب آمد: لبیک! گفت: ای خدای گناهکاران، چند بار جواب آمد: لبیک لبیک! عرض کرد: خدایا، برای خدای علما و عبادت کنندگان یکبار لبیک گفتی، اما برای خدای گناهکاران چند بار لبیک گفتی؟ فرمود: ای موسی! عالم به علمش و عابد به عبادتش دلخوش است. اما بنده گناهکار جز من کسی را ندارد. او را باید بیشتر نوازش کرد.

یکی از مواردی که باعث می ‌شود ما شب ‌های قدر خیلی بهره بگیریم، گذشتن از همدیگر است. از امام رضا (علیه السلام) حدیث داریم که در شب قدر عفو عمومی صادر می شود مگر برای دو مؤمنی که با هم قهر هستند و کدورت دارند، خدا می فرماید: به پرونده این دو بنده تا وقتی آشتی نکنند، مهر عفو و بخشش خورده نمی شود.
در قرآن کریم در این باره می خوانیم: «وَ لْیعْفُواْ وَلْیصْفَحُواْ أَلاَ تُحِبُّونَ أَن یغْفِرَ اللَّهُ لَکمْ؛ و باید عفو کنند و گذشت نمایند. مگر دوست ندارید که خداوند بر شما ببخشاید؟» (نور: 22)
در زندگی اجتماعی، ناگزیر از مشاهده برخی رفتارهای ناخوشایند از سوی دیگران هستیم. بدیهی است که اگر در برابر بسیاری از این رفتارها، شیوه عفو و گذشت در پیش نگیریم پیوسته باید در حال درگیری و مشاجره با دیگران بسر ببریم، که این امر موجب دلخوری شده، زندگی را به کام ما تلخ و ناگوار خواهد نمود.
بر اساس آیه ای که بیان شد، یکی از موجبات عفو خداوند از بندگان، گذشت بندگان از یکدیگر است؛ چنان که در آیه شریفه یادشده، پس از دستور به عفو و گذشت انسان ها از یکدیگر، آن را در عفو خداوند از آنها که یکدیگر را عفو کردند، اثرگذار می داند و می فرماید: «مگر دوست ندارید که خداوند بر شما ببخشاید؟»
در حقیقت می توان گفت که بخشیدن خطای دیگران، کلید بخشش خداوند در شب های قدر است... گریه و دعا و ناله و خواندن دعا و مناجات خیلی خوب است اما نکتهی اصلی برای بهره برداری واقعی از این شب ها این است که بیائیم یکدیگر را به خاطر شبهای قدر ببخشیم چرا که اگر کینه سیاه و آلوده باشد هرگز دعا قبول نمی شود بنابراین همدیگر را به خاطر این شبهای قدر ببخشیم.
بر پایه دعای ابوحمزه ثمالی که این شب ها در نیمه های شب زمزمه اش می کنیم، میان عفو ما از یکدیگر با عفو خداوند از ما، رابطه معناداری هست و امام سجاد علیه السلام در مقام اشاره به این نکته که عفو ما از یکدیگر، عفو خداوند از ما را در پی دارد، می فرماید: «اللهم اِنَّک اَنْزَلْتَ فی کتابِک اَن نَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمْنا وَ قَدْ ظَلَمْنا اَنْفُسَنا فَاعْفُ عَنّا، فَاِنَّک اَولی بذلِک مِنّا؛ خدایا! تو در کتابت [قرآن چنین] نازل کردی که ما از هر که در حق ما ستم و بدی نموده است، درگذریم و ما در حق نفس خود، ستم نمودیم؛ پس ما را ببخش که تو در این عفو و بخشش از ما سزاوارتری.»