رسول خدا (ص) فرمودند: «خورنده شکرگزار، اجر روزه دار خداجو دارد و
تندرست شکرگزار، اجر گرفتار دردمند صابر دارد و عطا بخش شکرگزار، اجر محروم
قناعتکار دارد.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «خداوند بر بنده اى درى از شکر نگشاید که درى از فزایش را بر او بندد.»
امام صادق (ع) نیز درباره شکرگزاری فرموده اند: «در تورات نوشته است:
شکرگزار از هر که به تو نعمت داد و نعمت بخش بر هر که تو را شکر گزارد،
زیرا با شکرگزارى نعمت نابود نگردد و با کفران نعمتى نباید، شکرگزارى فزایش
نعمت است و امان از دیگرگونى.»
عبید اللَّه بن ولید گوید: شنیدم از امام صادق (ع) که مى فرمودند: «سه
چیز است که با وجود آنها چیزى زیان نزند: دعاء در موقع گرفتارى، و
آمرزشجوئى هنگام گناه و شکرگزارى هنگام نعمت.»
از امام صادق (ع) که فرمودند: «شکر نعمت، کناره گیرى از حرام ها است و نهایت شکر، گفتن الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ است.»
همچنین، أبى بصیر گوید: به امام صادق (ع) گفتم: براى شکر اندازهاى است که چون بنده آن را انجام دهد شاکر باشد؟
حضرت (ع) فرمودند: «آرى» گفتم: آن چیست؟ فرمودند: «خدا را در هر نعمتىکه
دارد از اهل و مال، حمد گوید و اگر در مالى که به او انعام کرده حقى باشد
آن را ادا کند و از آن به حساب است قول خدا عز و جل (که موقع سوار شدن کشتى
یا چهارپا بگوید- 13- سوره زخرف): «سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَ
ما کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ- منزه باد آنکه این را براى ما مسخر نمود و ما
خود تاب تسخیر آن را نداشتیم» و آن است قول خدا تعالى (در موقع ورود به
منزل و مسکن- 92- سوره مؤمنون) «رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلًا مُبارَکاً وَ
أَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ- پروردگارا مرا با برکت فرود آور و تو بهترین
پذیرا هستى» و قول خدا (80 سوره اسراء): «رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ
صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ
سُلْطاناً نَصِیراً- پروردگارا مرا به درستى و راستى در آور و به درستى و
راستى بر آور و از نزد خود برایم تسلط پیروزمندانه مقرر ساز».
على بن الحسین، امام سجاد (ع) فرموده اند: «به راستى خدا دوست دارد هر
بنده غمنده را دوست دارد هر بنده پرشکرگزار را، خدا تبارک و تعالى به یکى
از بندههایش در روز رستاخیز مى فرماید: آیا تو فلانى را شکر کردى؟ در
پاسخ مىگوید: بلکه من تو را شکر کردم پروردگارا، پس خدا مىفرماید: مرا
شکر نکردى، چون او را شکر نکردى.»، سپس فرمودند: «قدردان ترین شما نسبت به
مردم شکرگزارترین شما است نسبت به خدا.»
پی نوشت:
کافی، جلد4
منبع: قدس