به گزارش مشرق، مرحوم حاج قدرت الله لطيفي نسب، شب نيمه شعبان سال 1348 به زيارت مسجد جمکران رفت که در آن زمان بنايي داشت کوچک و محقر، شامل فضاي اصلي مسجد که داراي سه محراب بود و اتاق هايي به تعداد اندک و بدون کمترين امکانات رفاهي براي زائران و فضاي بيروني با آبي شور و غير قابل شرب. توليت مسجد را هم افرادي موسوم به "سيد ها" بر عهده داشتند.
هوا خيلي سرد بود. خادم مسجد درها را بست و زائران کم شمار مسجد، همه رفتند و او و دوستش با اصرار زياد، خادم مسجد را راضي کردند که در مسجد بمانند؛ خادم که اشتياق آنها را ديد، گفت: اگر مايل باشيد مي توانيد شب را براي استراحت در اتاق من به سر ببريد. آنها به مسجد مشرف شدند. سوز سرما بسيار آزاردهنده بود اما با اين حال آن دو با هم به دعا و نماز مشغول شدند. پاسي از شب که گذشت، دوست آقاي لطيفي نسب که طاقت ماندن در آن هواي سرد را نداشت از او خداحافظي کرد و به اتاق گرم خادم مسجد براي استراحت پناه برد اما او آنچنان گرم راز و نياز با امام عصر(عج) بود که به محيط اطراف و سرما توجهي نداشت و وجودش پر از تمناي وصال بود و گويي تمام سلول هاي بدنش همصدا با زبان او به ذکر "يابن الحسن" مشغول بودند.
سه ساعت از نيمه شب گذشته بود که صدايي ملکوتي از ايوان مسجد، توجه او را به خود جلب کرد. بسوي صدا برگشت که ناگهان امام مهدي(عج) را ديد که همراه دو سيد بزرگوار وارد مسجد شدند. با تمام وجود به امامش سلام کرد؛ امام پس از جواب سلام، در محراب سمت چپ به نماز ايستادند و آن دو سيد نيز در جايي ديگر مشغول عبادت شدند.
آقاي لطيفي نسب پشت سر امام زمان(عج) به عبادت مشغول شد. حضرت بقيه الله(عج) پس از نماز، بسوي آقاي لطيفي نسب آمدند و دست بر شانه او نهاده و از حالش جويا شدند و فرمودند: «زود اقدام کن! مسجد را از اين وضعيت خرابي بيرون بياور تا آبرومند شود و...» در اين لحظه در قلب آقاي لطيفي اين طور گذشت که: «اين کار چگونه از من بر مي آيد که نه سرمايه اي دارم و نه از صاحبان قدرتم.» که حضرت فرمودند: «اقدام کن! عنايات ما شامل حال شما خواهد شد! خود ما کمک مي کنيم.»
آقاي لطيفي دوباره به اين فکر افتاد که «از چه راهي وارد شوم و از کجا شروع کنم؟» که امام(ع) به او فرمودند: «نزد آقا "احمدي" برو راه باز مي شود. عنايات ما هم هست.» آنگاه، کارت سبز رنگي که يک سوي آن اسماءالله بود و طرف ديگر، نقشه اي -که جمکران بر اساس آن بازسازي شد- به ايشان اعطا کرده و فرمودند: «اين کارت را بعدها از شما خواهيم گرفت.» سپس حضرت همراه آن دو سيد بزرگوار از مسجد بيرون رفتند.
حوالي اذان صبح بود که دوست آقاي لطيفي براي اقامه نماز صبح، وارد مسجد شد و به محض ورود با تعجب گفت: «چه بوي خوشي مسجد را فرا گرفته!» و او با سکوت هميشگي خود، اين راز را مکتوم نگه داشت.
سرانجام مراسم کلنگ زني مرحله اول بازسازي مسجد مقدس جمکران، با تشکيل هيئت امناي پنج نفره اين مسجد، در ايام ربيع الاول سال 1348 هجري شمسي آغاز شد.
مسجد جمکران پايگاه و پناهگاه مهدي جويان و منتظران، به لطف خدا و با تلاش مرحوم حاج قدرت الله لطيفي نسب، به جايگاهي رسيده که امروز صدها هزار نفر به اين مسجد مشرف شده و دل به مناجات و توسل مي سپارند در حالي که به تأکيد آن مرحوم، در آن سال هاي غربت جمکران، جمعيت زائر به 100 نفر هم نمي رسيد.
همچنين حدود سال 1373 با درخواست علامه آيت الله سيد احمد واحدي جهرمي، نماينده امام خميني(س) در سوريه که از علماي برجسته شيعه در دمشق است، براي ساخت و ساز و عمران و آباداني مزار مطهر حضرت سکينه(ع) دختر اميرالمؤمنين عليه السلام در محلّه "داريا" در نزديکي دمشق، هيئت امنايي تشکيل شد و حضرت(عج) در پيامي که از سوي يکي از نزديکانشان ارسال شد، آقاي لطيفي و هيئت امنا بويژه آيت الله واحدي را تشويق و ترغيب به اين امر کردند.
کتاب مشهور "سکينه(س) دختر امام علي(ع) و مرقد او در شام" نوشته آيت الله محمد محمدي اشتهاردي نيز بر اساس اين موضوع تدوين شده است.