روحت شاد مصطفي.
جقدر پسرت شبيه خودت هست؟ نگاهش نشستنش همه چيزش کپي بابا هست.
اولين عکس دسته جمعي دوره ليسانس در دانشگاه صنعتي شريف، در روز ثبت نام باعث آشنايي من و تو شد مصطفي.
اولين پروژه آزمايشگاهي مشترکمان درباره ممبرنهاي گازي ............
حيف که نيستي پسر............
عکس پسرت، اشک را بر چشمانم جاري کرد.
مگر ما تو ایران فقط این شهید بزرگوار رو تقدیم انقلاب کردیم که مدام از خانواده ی محترم و تاج سر ایشون خبر می گذارند
کار او برای خدا بوده اینقدر نیازمند تشویق های دنیایی نیست.
ای جان چه زودبزرگ شد،ان شاءالله بزرگ شدپیروولی فقیه باشه که روح پدره عزیزشم شادشه....خدابه خانمشون صبربده وکمکشون کنه درتربیت عزیزه دل ه مردم ایران.
مطمءناهم خانمشون خوب تربیت میکنن علیرضا اون وقته که بایدمثال زدعزیزانی که پدر بالاسرشون نبود خیلی بیش ترباعث افتخرشدن تاآقازاده هایی که پدربالا سرشون هست و آبروی نظام روبردن.....
امان از یتیمی ،چه نگاه معصومانه ای داره ،هنوز هم میگه مگه بابای من گناهش چی بود!? قابل توجه اونايي که بعد از 12سال تلاش و تقدیم چند شهید در صنعت هسته ای، بتن ریختن تو راکتور اراک.بعدشم جشن تجلیل گرفتن و مدال افتخار دادن،موندم چطور رو شون شد خانواده ی شهدای هسته ای رو دعوت کنن!!