به گزارش مشرق، مسلمانان مظلوم میانمار در حالی همچنان در آتش خشونت ها و اقدامات ضد انسانی افراطیون بودائی می سوزند که مدعیان دروغین دفاع از حقوق بشر در مقابل این هولکاست انسانی سکوت اختیار کرده اند و در این میان تفرقه و کشمکش میان کشورهای اسلامی نیز بر عمق فاجعه افزوده است و تلاش موثری برای مقابله با بزرگترین نسل کشی قرن 21 انجام نمی شود.
دست و پنجه نرم کردن با مرگ و آینده نامعلوم، حال و روز مسلمانان میانمار است که قربانی خشونت های و تبعیض نژادی گسترده دولت میانمار شده اند.
همزمان با جنایات تروریست ها در سوریه و عراق و کشتار انسان های بی گناه، مسلمانان میانمار نیز قربانی نسل کشی دولت این کشور شده اند. جنایات دولت مرکزی و بودائیان علیه مسلمانان و کشتار انسان های بی گناه در مقابل مدعیان حقوق بشر و سازمان ملل رخ می دهد که نسبت به هولوکاست میانمار بی تفاوت هستند.
پس از نسل کشی «رواندا» در سال 1994 که به کشته شدن 800 هزار نفر منجر شد، رهبران جهان گفتند که دیگر چنین حوادث تلخی در دنیا تکرار نخواهد شد، اما همه این ادعاها تنها چند سال دوام آورد و تلاش سازمان ملل برای جلوگیری از چنین فجایعی به شکست منجر شد و نسل کشی دیگری در جنوب شرق آسیا در حال تکرار و این بار دولت میانمار فاجعه دیگری را در تاریخ جهان رقم زده است.
هرچند در سال های اخیر بحران های عراق و سوریه در مرکز توجه مجامع بین المللی بود، اما در ماه های اخیر حوادثی که در کشور میانمار رخ داد بار دیگر توجه جهانیان را نسبت به جنایات ددمنشانه دولت این کشور علیه اقلیت مسلمانان به خود جلب کرد. حملات ارتش و تندروهای بودائی به مسلمانان منطقه روهینگیا در ایالت راخین از اکتبر 2016 بار دیگر تشدید شده است و صدها هزار نفر از مسلمانان بار دیگر مورد تبعیض نژادی قرار گرفته اند. کشتن، زنده سوزاندن، تجاوز، بازداشت و بی خانمان کردن مسلمانان، روش های روزانه دولت و ارتش میانمار است که در سال های اخیر کمر به نابودی اسلام در این کشور بسته اند.
دولت میانمار نسل کشی مسلمانان را با هدف مقابله با مظنونان تروریستی توجیه می کند، اما این درحالی است که مسلمانان این کشور تاکنون هیچ اقدامی علیه دولت مرکزی انجام نداده اند و به طور مسالمت آمیز در میانمار زندگی می کنند. به صراحت می توان که بزرگترین هولوکاست قرن 21 در میانمار رقم خورده و بزرگترین فاجعه انسانی در سال های اخیر به وقوع پیوسته است.
دولت میانمار بارها اتهامات سازمان های بین المللی در مورد نقض گسترده حقوق مسلمانان روهینگیا را رد کرده و مدعی شده است ارتش این کشور تنها در حال اجرای یک عملیات پاکسازی برای مقابله با مظنونان حمله به مرزبانان میانماری است. دولت مرکزی و بوداییان میانمار، اسلام را مذهبی وارداتی در این کشور تلقی کرده و لذا با مسلمانان مبارزه می کنند.
ساکنان روهینگیا چه کسانی هستند؟
روهینگیایی ها اقلیت مسلمان بدون سرزمینی هستند که در ایالت «راخین» میانمار زندگی می¬ کنند و جمعیت شان نزدیک به یک میلیون نفر تخمین زده شده است. دولت میانمار مسلمانان روهینگیا را به عنوان شهروند به رسمیت نمی شناسد. اگرچه بسیاری از مردم این منطقه برای چندین نسل در میانمار متولد شده و زندگی کرده اند اما در این کشور اکثراً به مسلمانان به چشم مزاحم خارجی نگاه می کنند و آنها را از حقوق طبیعی زندگی محروم کرده اند و گزارش هایی که در سالهای اخیر از وضعیت مسلمانان میانمار منتشر شده است حکایت از فاجعه انسانی دارد. طبق گزارش دیده بان حقوق بشر، قوانین میانمار در قبال مسلمانان تبعیض آمیز و محدود کننده آزادی فعالیت، اشتغال و تحصیل آنها است. روهینگیایی ها حق مالکیت زمین یا دارایی را ندارند و امکان اخراج شدن آنها از زمینی که در آن زندگی می کنند هر لحظه وجود دارد.
تاریخچه جنایات علیه مسلمانان
دولت میانمار از سال‌ها پیش به علت گسترش اسلام در این کشور، اسلام را از فهرست اقلیت‌های مذهبی میانمار حذف کرد و مسلمانان را تحت فشار و ارعاب قرار داد؛ فشارهایی که نتیجه آن، آتش زدن مساجد و قتل عام مسلمانان این کشور به دست بودایی ها بود. دولت میانمار از 1962 هیچ گاه این اقلیت را به رسمیت نشناخته و آنها را مهاجران غیرقانونی نامیده است.
میانمار نخستین بار در سال 1978 اقدام به کوچ اجباری بیش از 300 هزار مسلمان از این کشور کرد. دولت میانمار همچنین سال 1982 تابعیت مسلمانان را لغو کرد و در سال 1992 نیز 300 هزار مسلمان دیگر را مجبور به مهاجرت کرد. دولت میانمار سال 2011 با تصویب قانونی، «ساخت مسجد» در این کشور را ممنوع کرد؛ از آن زمان تاکنون دهها مسجد در این کشور تخریب و آتش زده شده اند. نسل کشی هایی که دولت بودایی میانمار علیه مسلمانان انجام می دهد.
در خشونت های جمعی در ایالت راخین در تابستان 2012، دولت میانمار بزرگترین جنایت علیه مسلمانان روهینگیا را مرتکب شد و در اقدامی نزدیک به 20 هزار تن از مردم این منطقه را زنده سوزاند. در این خشونت ها بیش از 100 هزار نفر از خانه های خود آواره شدند و وضعیت بسیاری از روهینگیایی ها در اردوگاه هایی که زندگی می کنند، فاجعه بار است. آنها با تبعیض گسترده و بدرفتاری دولت و بودائیان مواجه هستند و به خاطر سیاست های ضد انسانی دولت میانمار، ده ها هزار نفر از مسلمانان روهینگیا در کشورهایی مثل بنگلادش سکونت دارند. دور جدید این خشونت علیه مسمانان از اکتبر سال گذشته میلادی شروع شده است و روز به روز بر عمق فاجعه افزوده می شود و تعداد زیادی از مسلمانان روهینگیا قربانی نسل کشی دولت بودائی این کشور می شوند.
تیعیض نژادی علیه مسلمانان
دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل اخیرا در گزارش تکان دهنده از وضعیت مسلمانان در میانمار، اعلام کرد که از ابتدای ژانویه 2017، 22 هزار مسلمان روهینگیا از این کشور به بنگلادش گریخته اند. لازم به ذکر است که از زمان آغاز عملیات ارتش میانمار بر ضد مسلمانان روهینگیا در ماه اکتبر 2016، 65 هزار نفر به بنگلادش پناه برده اند. تصاویر و صحنه های دلخراشی که از شکنجه و آزار مسلمانان روهینگیا منتشر می شود، اوج نژادپرستی و تبعیض نژادی را نشان می دهد.
به نظر می رسد، احتمال گسترش خشونت علیه مسلمانان میانمار در حال افزایش است و باتوجه به فرار مسلمانان از میانمار به کشورهایی مثل بنگلادش و حتی چین، در آینده شاهد موج جدیدی از مهاجرت به اردوگاه های پناهندگان خواهیم بود. دیده بان حقوق بشر اخیرا پس از انکار دولت میانمار در مورد آزار و سرکوب مسلمانان روهینگیا، اعلام کرد بیش از 1250 خانه مسلمانان در روستاهای شمال غرب میانمار با خاک یکسان شده است. بر اساس گزارش سازمان کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، حدود 30 هزار مسلمانان روهینگیا نیز به دلیل خشونت‌های دولتی مجبور به ترک خانه‌های خود شده اند. واکنش ها این سازمان های بین المللی تنها در حد حرف باقی مانده و در عمل هیچ اقدامی برای نجات مسلمان ها انجام نداده اند و تنها به صرف محکومیت اکتفا کرده اند.
اقدامات جمهوری اسلامی ایران در دفاع از مسلمانان میانمار
در سایه بی توجهی بسیاری از کشورهای عربی نسبت به نسل کشی مسلمانان میانمار، جمهوری اسلامی ایران همواره این موضوع را در مجامع جهانی مورد توجه قرار داده و از نهادهای بین المللی خواسته است تا در این زمینه اقدام فوری انجام دهند. از وزارت خارجه دولت قبل، یعنی در زمان وزارت علی اکبر صالحی تا وزیر خارجه کنونی ایران، دکتر ظریف، همواره این مسئله مد نظر بوده است. در آن زمان، یعنی آبان ماه 1391، "علی اکبر صالحی" ، در گفت وگوی تلفنی با "وونا مانگ" وزیر امور خارجه میانمار با ابراز نگرانی از تداوم قتل عام مسلمانان در این کشور ، از دولت میانمار خواست برای جلوگیری ازتداوم کشتار و تحقق بخشیدن به حقوق اولیه مسلمانان ، فورا اقدام های لازم را اتخاذ کند.
دو هفته قبل نیز دکتر ظریف، وزیر امور خارجه، در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل، خواستار توجه جدّی به وضعیت اسفبار مسلمانان روهینگیا در میانمار شد. محمد جواد ظریف در نامه‌ای به آنتونیو گوترش نسبت به وخامت فزاینده اوضاع مسلمانان روهینگیا در میانمار ابراز نگرانی کرد و از دبیرکل سازمان‌ملل خواست فعالانه و در تعامل با دولت میانمار گام‌های اساسی برای پایان‌دادن به نگرانی‌های جدی جامعه بین‌المللی درباره وضعیت مسلمانان روهینگیا بردارند.
سال 1392 هم محمد خزاعی، در مقام نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل، در نشستی که با حضور سفرا و نمایندگان دائم کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی برای بررسی وضعیت مسلمانان در میانمار برگزار شد، استفاده از ظرفیت دبیرکل سازمان ملل برای توقف فوری خشونت ها علیه مسلمانان میانمار، برگزاری نشستی درمجمع عمومی با موضوع میانمار و اعزام کمیسیون تحقیق به آن کشور به منظور بررسی موارد نقض حقوق بشر، پیشنهادات ایران در این نشست بود.
خزاعی در این نشست با ابراز تعجب از اینکه خشونت و سرکوب مسلمانان میانمار در سایه دموکراتیزه شدن و اصلاحات در این کشور صورت می گیرد، از عدم وجود هماهنگی و وحدت نظر کشورهای اسلامی در تهیه یک قطعنامه علیه اقدامات وحشیانه بر ضد مسلمانان میانمار انتقاد کرد.
در این میان رهبر معظم انقلاب نیز همواره در بیاناتشان نسبت به این موضوع واکنش نشان داده اند. ایشان بیشتر در بیاناتی که در جمع مسئولان و نمایندگان کشورهای اسلامی بوده و یا در پیام خود به کنگره عظیم حج، همواره از مظلومیت مسلمانان میانمار و ضرورت توجه مسلمانان به این موضوع سخن گفته اند و ریاکاری مدعیان حقوق بشر در این زمینه را نیز تذکر داده اند. معظم له در سال 1391 در جمع قاریان قرآن در این باره گفتند:
«همین امروز شما ملاحظه کنید؛ در یک کشوری در شرق آسیا - در میانمار - هزاران انسان مسلمان دارند کشته می شوند، دارند فدا می شوند، بر اثر تعصب، بر اثر جهالت - اگر نگوئیم دست های سیاسی در خود همین مسئله وجود دارد؛ فرض کنیم همان طور که ادعا می شود، بر اثر تعصب های دینی و مذهبی است - مدعیان دروغین حقوق بشر لب تر نمی کنند. همان هائی که برای حیوانات دل می سوزانند، همان هائی که اگر در جوامعی که مستقل از آنها هستند، وابستهی به آنها نیستند، کوچکترین بهانهای پیدا کنند، صد برابر آن را بزرگ می کنند، اینجا در مقابل کشتار یک عده انسان بیگناه، بیدفاع، زن، مرد، کودک، سکوت می کنند؛ توجیه هم می کنند! این، حقوق بشر اینهاست؛ حقوق بشرِ منقطع از اخلاق، منقطع از معنویت، منقطع از خدا. می گویند اینها میانماری نیستند؛ خب، گیرم نباشند - البته دروغ می گویند، سیصد چهارصد سال است که اینها در آنجا زندگی میکنند؛ آنطور که به ما گزارش می شود - باید کشته شوند؟! همین حالت در طول سال های متمادی در همان کشور و در کشورهای مجاور، از سوی غربیها، بخصوص از سوی انگلیس، نسبت به همان مردم وجود داشته. پدر این مردم را درآوردند؛ هرجا پا گذاشتند، جز فساد و نابودی حرث و نسل - همان طور که خدای متعال در قرآن میفرماید - کاری نکردند. بله، برای اینکه بازار محصولات پیدا کنند، بازارهائی را آراسته کردند؛ مردم را با محصولات جدید آشنا کردند، برای اینکه تجارت خودشان را رونق بدهند. این تمدن، منقطع از معنویت و قرآن است.» (31/4/1391)
سکوت مدعیان دروغین حقوق بشر
نسل کشی میانمار در سایه سکوت مدعیان حقوق بشر غربی و سازمان ملل انجام می شود و آنها هیچ واکنشی نسبت به این جنایات نشان نمی دهند. آمریکا که مدعی سردمداری حقوق بشر در جهان است، زمانی که در کشورهای مخالف غرب، نقض جزئی حقوق بشر رخ دهد، آن را در بوق و کرنا کرده و همه جهان را برای مقابله با آن بسیج می کند، اما در کشوری مثل میانمار که که مسلمانانش از حقوق اولیه نیز برخوردار نیستند، صدای حقوق بشری واشنگتن و متحدانش خاموش می شود.
آمریکا زمانی که روسیه و دولت سوریه، تکفیری های جنایت کار را نابود می کنند، برای حمایت از حقوق بشر تروریست ها، واکنش نشان می دهد و تحریم هایی را علیه روسیه و سوریه اعمال می کند و حتی برای صدور قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل تلاش می کند، اما در مقابل مسلمانانی که هیچ تهدیدی برای دولت میانمار و بودائیان این کشور نیستند و همزیستی مسالمت آمیزی با دیگران دارند، هیچ اقدام موثری انجام نمی دهد و دهان آنها در مقابل این هولوکاست انسانی قفل می شود.
دولت آمریکا نه تنها به هولوکاست میانمار واکنش نشان نداده است، بلکه در ماه های اخیر اعلام کرد که برخی تحریم های میانمار را لغو می کند. این همه انفعال در بحبوحه خشونت های میانمار این تصور را در اذهان زنده می کند که واشنگتن در پشت پرده، این جنایات را رهبری می کند، زیرا برای واشنگتن، منابع طبیعی میانمار در درجه اول اهمیت قرار دارند و به همین جهت، آمریکایی ها میانمار را نه میدان نسل کشی مسلمانان، بلکه میدان و فرصت بزرگ سرمایه گذاری می بینند تا از یک طرف نفوذ چین را در این منطقه مهار کنند و از طرف دیگر، انرژی مورد نیاز خود را تامین کنند.
شاید اگر قطعنامه ای علیه دولت میانمار در سازمان ملل صادر شود و فشارهای بین المللی در مقابل این جنایات و خشونت ها تشدید شود، دولت میانمار از مواضع خود عقب نشینی کند، اما سکوت جامعه جهانی سبب می شود تا دولت میانمار گستاخ تر شده و نسل کشی های خود علیه مسلمانان را ادامه دهد.
مسئله نسل کشی در میانمار وقتی تاسف برانگیزتر می شود که می بینیم، کشورهای جهان اسلام نیز در قبال این فاجعه سکوت معناداری پیشه کرده اند. این کشورها به جای آنکه در مقابل استکبار جهانی متحد شوند، به جان هم افتاده اند و در این شرایط فقط غرب از این تفرقه سود می برد.
سکوت سوچی مقابل نسل کشی مسلمانان
آنگ سان سوچی، زمانی که به عنوان نماد دموکراسی خواهی و مبارزه با دیکتاتوری نظامیان در میانمار، سال ها حبس را به جان خرید و تسلیم نشد، چهره ای مورد توجه افکار عمومی جهان بود. آنگ سان سوچی رهبر حزب «انجمن ملی برای دموکراسی» بیش از دو دهه با دولت نظامی میانمار به خاطر آنچه خودش نقض حقوق بشر و دموکراسی می‌خواند، مبارزه کرد و سرانجام در این مسیر پر پیچ و خم موفق شد و به خاطر این اقدامات به عنوان نماد صلح و عدالت خواهی معرفی و با دریافت جایزه صلح نوبل به یکی از مدافعان حقوق بشر در جهان تبدیل شد.
با پیروزی حزب «انجمن ملی برای دموکراسی» در پارلمان میانمار در نوامبر 2015، بسیاری بر این باور بودند که با قدرت گیری سوچی مدعی حقوق بشر که جایزه صلح نوبل را در کارنامه خود دارد، وضعیت مسلمانان میانمار تا حدی بهبود یابد، اما با روی کار آمدن او، در عمل نه تنها تغییری در سیاست های قبلی دولت میانمار انجام نشد، بلکه نسل کشی مسلمانان با شدت بیشتری ادامه پیدا کرد. آنگ سان سوچی، تاکنون هیچ تلاش قابل ملاحظه ای برای بحران انسانی در میانمار صورت نداده است و به نظر می رسد که او به قیمت نادیده گرفتن درد و رنج ده ها هزار مسلمان میانماری، جانب اکثریت بودایی کشور را گرفته تا حمایت مردمی را برای پیروزی در انتخابات آتی این کشور از دست ندهد. بر اساس گزارش رسانه ها او حتی از سفیر آمریکا در مسانمار نیز درخواست کرده از به کار بردن واژه «روهینگیا» خودداری کند و به مردم این منطقه مشروعیت ندهد. وی همچنین اعلام کرده که برخلاف تصورات رایج، دولت او نیز به قوم روهینگیا حق شهروندی اعطا نخواهد کرد.
این برنده جایزه صلح نوبل در حالی به مدد تبلیغات گسترده غربی ها تبدیل به «اسطوره صلح و دموکراسی» در شرق دور شده است و مرتب از شان و ارزش هر شخص انسانی سخن می گوید، که حتی از اذعان به هویت هموطنان روهینگیایی خود هم ابا دارد. در حالی که سوچی از عمل به وعده های خود مبنی بر حفاظت از حقوق اقلیت ها عاجز است، اعتبار جایزه صلح نوبل، یک بار دیگر زیر سوال رفته است.
سوچی با پیروزی در انتخابات پارلمان و قدرت گرفتن در این کشور می تواند کارهای متعددی برای نجات مسلمانان و جلوگیری از خشونت و تبعسض علیه آنها انجام دهد، اما این مدعی حقوق بشر نیز با جنایات دولت مرکزی همسو شده است. چرا که رئیس جمهور جدید میانمار از یاران نزدیک سوچی است و توسط نمایندگان پارلمانی به قدرت رسیده است که حزب سوچی اکثریت آن را در اختیار دارد.
شاید هم بتوان گفت همه تلاش های بیش از یک دهه ای سوچی علیه قدرت نظامیان در میانمار تلاش برای رسیدن به قدرت در این کشور بوده است، زیرا در یک سال و نیم گذشته سوچی هیچ انتقادی از سیاست های دولت و ارتش میانمار نکرده است و با یاران بودائی خود سوار بر کشتی قدرت به پیش می رود بدون اینکه از درد و رنج مسلمانان این کشور آگاه باشد. سوچی باید بداند که همه اعتبار و شهرت جهانی وی به خاطر تلاش هایش در حوزه حقوق بشر به دست آمده است و اگر قرار باشد چنین نقض آشکار حقوق بشر در کشوری که او زمامدار سیاست آن است رخ دهد، تمام تلاش های چند دهه ای او با شکست مواجه خواهد شد و افکار عمومی جهان سوچی را هوچی گری بیش نخواهند دانست.
کلام آخر
فاجعه انسانی در میانمار به حدّی است که می توان از آن به عنوان نسل کشی یاد کرد. آمریکا و مدعیان غربی دفاع از حقوق بشر که این روزها تنها نگرانی شان نقض حقوق بشر تروریست ها در سوریه توسط دولت بشار اسد است و نه توسط تروریست ها، انتظار نمی رود برای فاجعه نسل کشی مسلمانان میانمار دل بسوزانند و اقدامی صورت دهند. بدین ترتیب باید مسلمانان جهان به وضع بغرنج مسلمانان میانمار توجه کنند. چنین رفتارهایی با مسلمانان میانمار به هیچ وجه قابل تحمل نیست و باید پایان یابد. مجامع بین المللی و کشورهای اسلامی باید با کنار گذاشتن اختلافات و با اتحاد اسلامی برای پایان دادن به جنایات و فجایع انسانی در میانمار تلاش کنند./
نویسنده:
روح الله صالحی
