با این وجود، ارتباط بین سازمان سیا و قاچاق مواد مخدر مسأله‌ای شناخته شده برای افکار عمومی جهان و بالاخص آمریکا نیست. رسانه‌های آمریکایی تمام سعی خود را انجام داده‌اند تا از سازمان سیا حفاظت کرده و مردم عادی را در بی‌خبری نگه دارند. کارل برنشتاین (Carl Bernstein)، ژورنالیست و محقق آمریکایی که در افشای رسوایی واترگیت در دوران ریچارد نیکسون تأثیر بسزایی داشت، در سال 1977 و طی مقاله‌ای در مجله "رولینگ‌استون" (Rolling Stone) بدین موضوع پرداخت.

اما رسانه‌های خبری آمریکا این گزارش را در بایکوت خبری قرار دادند زیرا تمالی نداشتند که افکار عمومی این کشور درباره این موضوع مطلع گردند. سازمان سیا نیز به صورت مداوم دست داشتن عوامل خود در تجارت مواد مخدر را انکار می‌کند اما حقایق تاریخی چیز دیگری می‌گویند.

کارل برنشتاین، افشا کننده رسوایی واترگیت و نیز همکاری سیا با مافیای جهانی مواد مخدر

تاریخچه فعالیت‌های سیا در حوزه مواد مخدر

جنگ جهانی دوم

"دفتر خدمات استراتژیک" (Office of Strategic Services) و "دفتر اطلاعات نیروی دریایی" (Office of Naval Intelligence)، سازمان‌های مادر سیا، روابط زیادی با مافیای ایتالیا برقرار کرده و همچنین افراد زیادی را دوران جنگ جهانی دوم از میان دنیای تبهکاران نیویورک و شیکاگو به خدمت خود درآوردند تا از آنها در راستای پیشبرد اهداف خود بهره برند. قابل ذکر است که پس از دوران ممنوعیت فروش مشروبات الکلی، دیگر قاچاق این کالا نیز از میان رفته بود و هم‌اکنون گانگسترهای آمریکایی به تجارت مواد مخدر و فحشاء روی آورده بودند. از میان این گانگسترها و قاچاقاچیان می‌توان به افراد سرشناسی چون چارلز "لاکی" لوسیانو (Charles `Lucky' Luciano)، میر لانسکی (Meyer Lansky)، جو آدونیس (Joe Adonis) و فرانک کاستلو (Frank Costello) اشاره نمود.

این افراد به سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا کمک می‌کردند تا ارتباط خود را با رهبران مافیای سیسل که توسط موسیلینی، دیکتاتور ایتالیا، تبعید شده بودند حفظ کنند. هدف از این ارتباطات، کسب اطلاعات در مورد سواحل ایتالیا قبل از پیاده‌سازی نیروهای متفقین و نیز مبارزه با حذب نوظهور کمونیست ایتالیا بود.

لوسیانو، صاحب امپراطوری هروئین و جاسوس سازمان سیا در اروپا

لوسیانو که توسط پلیس فدرال دستگیر شده و در زندانی در نیویورک دوران حبس سی ساله خود را سپری می‌کرد، توسط سازمان سیا آزاد شده و به سیسیل فرستاده شد. وی در آنجا امپراطوری هروئینی خود را بنیان نهاد. وی مواد اولیه خود را از ترکیه تهیه کرده و از مسیر لبنان به آزمایشگاه‌های خود در سیسیل ارسال می‌کرد.

"دفتر خدمات استراتژیک" و "دفتر اطلاعات نیروی دریایی" همکاری نزدیکی نیز با گانگسترهای چینی داشتند که حجم انبوهی از تریاک، مرفین و هروئین را در اختیار داشتند. بدین ترتیب سومین پایه تجارت هروئین پس از دوران جنگ در "مثلث طلایی" یعنی منطقه مرزی بین تایلند، برمه، لائوس و چین تشکیل شد.[2]

نقشه مثلث طلایی

تشکیل سازمان سیا و ادامه همکاری با کارتل‌های قاچاق مواد مخدر

سازمان سیا به منظور ارائه کمک‌های مالی پنهانی به نیروهای "کومینتاگ" (Koumintag) وفادار به ژنرال چیانگ کائی-شک (Chiang Kai-Shek) که مشغول جنگ با کمونیست‌های چینی به رهبری مائو زدونگ بودند، به این گروه کمک کرد تا تریاک را از چین به برمه، بانکوک و تایلند قاچاق کند. سازمان سیا برای انجام این کار از شرکت هواپیمایی "ایرآمریکا" (AirAmerica) استفاده نمود.[3]

سازمان سیا در اولین سال تأسیس خود پول‌هایی در اختیار قاچاقچیان هروئین در بندر مارسی فرانسه قرار داد تا آنها را برای نبرد علیه کمونیست‌ها بر سر تصاحب کنترل بندرگاه‌های شهر بسیج نماید. در سال 1951، لوسیانو و قاچاقچیان فرانسه با یکدگر متحد شدند و بدین ترتیب توانستند تا اوایل دهه 1970 بر تجارت جهانی هروئین استیلا یابند. سازمان سیا از میان تبهکاران سازمان‌یافته ژاپنی نیز به جذب نیرو پرداخت تا اطمینان حاصل نماید این کشور در مسیر کمونیسم حرکت نخواهد کرد. چندین سال بعد، گروه‌ یاکوزا در ژاپن به عنوان منبع اصلی قاچاق متاآمفیتامین در هاوایی ظاهر شد.[4]

ورود رسمی سازمان سیا به حوزه تولید و آزمایش مواد روانگردان

در سال 1950، سازمان سیا پروژه پرنده آبی (Project Bluebird) را آغاز نمود تا مشخص سازد که آیا برخی داروهای خاص می‌توانند روش‌های این سازمان را در بازجویی بهبود بخشند یا نه. این امر باعث شد تا "آلن دالس" (Allen Dulles)، رئیس وقت سازمان سیا، در آوریل 1953، برنامه‌ای برای "استفاده پنهانی از مواد بیولوژیکی و شیمیایی" به عنوان بخشی از تلاش‌های سازمان برای کنترل اذهان و رفتار آغاز نماید.

این پروژه که در ابتدا دارای نام‌هایی چون "پروژه آرتیچوک" (Project Artichoke) و "پروژه چاتر" (Project Chatter) بود تا دهه‌های بعدی ادامه یافت. طی این پروژه موادی چون LSD بر روی صدها نفر به صورت ناخواسته آزمایش شد.[5]

MK-Ultra پروژه‌ای که استفاده از مواد توهم‌زا را در سراسر جهان ترویج کرد

فعالیت‌های سازمان سیا طی جنگ داخلی ویتنام

در سال 1965 تاریخ بار دیگر خود را تکرار کرد. آمریکا وارد همان جنگی شده بود که فرانسه آن را در سال 1955 باخته بود. سازمان سیا به منظور حمایت از رژیم فاسد ویتنام شمالی که وابستگی زیادی به تجارت مواد مخدر به عنوان منبع درآمد خود داشت، چندین فروند هواپیمای C-47 را برای انتقال تریاک، مرفین و هروئین به خارج از لائوس اختصاص داد. کاری که بسیار فراتر از توانمندی‌های نیروی هوایی ویتنام جنوبی بود.

مواد موجود در هواپیماهای C-47 سپس در هواپیماهای ویتنام جنوبی بارگیری شده و مستقیما به سوی سایگون فرستاده می‌شدند تا در آنجا توزیع گردد. این امر نه تنها ثبات رژیم ویتنام جنوبی را تضمین می‌کرد بلکه سیا را نیز قادر می‌ساخت که نفوذ خود را در لائوس افزایش دهد.[6] ‌

هواپیماهای C-74 سازمان سیا که در عملیات توزیع مواد مخدر در جنوب شرق آسیا شرکت داشتند

ظهور بزرگترین اماکن تولید مواد مخدر در آسیای جنوب شرقی و زیر نظر سیا

به گزارش "کریستین‌ساینس‌مونیتور" (Christian Science Monitor) سازمان سیا در قاچاق گسترده مواد مخدر به خارج از لائوس نقش عمده‌ای ایفاء می‌کرد. در مقر فرماندهی سازمان سیا در شمال لائوس یک آزمایشگاه تصفیه هروئین ایجاد شده بود. پس از یک دهه مداخله نظامی آمریکا، جنوب شرقی آسیا تبدیل به منبع تولید 70 درصد از تریاک جهان و همچنین تأمین کننده عمده مواد خام برای بازار در حال ظهور هروئین در آمریکا شده بود.[7]

این در حالی است که در همان زمان (اوایل دهه 1970)، 30/000 نفر از سربازان آمریکایی در ویتنام معتاد به هروئین شده بودند.[8]

با سقوط غیر قابل اجتناب دولت سایگون، مشارکت ویتنام به عنوان یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان و صادرکنندگان هروئین، پایان یافت اما منبع اصلی هروئین این کشور یعنی لائوس به کار خود ادامه داد.

لائوس، یکی از پایگاه‌های اصلی تجارت مواد مخدر توسط سیا

فعالیت سیا در پاناما در دهه‌های 1970 و 1980 میلادی

مانوئل نوریگا (Manuel Noriega)، رئیس سازمان اطلاعات پاناما و یکی از قدرتمندترین مردان این کشور، به مدت بیش از یک دهه به عنوان یکی از عمال رده بالای سازمان سیا به فعالیت می‌پرداخت. این در حالی است که مقامات مبارزه با مواد مخدر در آمریکا وی را به عنوان فردی که شدیدا در امر تجارت مواد مخدر و پولشویی دست دارد معرفی کرده بودند. نوریگا پروازهای "مواد در برابر اسلحه" را برای شورشیان کنترا تسهیل می‌نمود، خلبان و نیروهای محافظ در اختیار آنها قرار می‌داد و مکان‌های امنی برای افراد کارتل و همچنین خدمات بانکی برای آنها فراهم می‌نمود.

مقامات آمریکایی شامل ویلیام وبستر (William Webster)، رئیس وقت سیا و چندین نفر از مقامات اداره مبارزه با مواد مخدر پلیس آمریکا، نامه‌هایی در تمجید از مبارزه وی با قاچاق مواد مخدر به وی ارسال کردند. البته وی تنها با رقبای رؤسای خود در کارتل مدلین (Medellin Cartel) مبارزه می‌کرد. زمانی که اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا در سال 1971 سعی نمود وی را دستگیر کند، سیا مانع این امر شد.[9] سازمان سیا که در آن زمان توسط بوش پدر اداره می‌شد سالیانه صدها هزار دلار به علت فعالیت‌های نوریگا در آمریکای لاتین به وی پرداخت می‌کردند.

مانوئل نوریگا

جاسوس سیا در پاناما که پس از فاش شدن هویتش توسط کارفرمایان سابق خود قربانی شد

پس از سقوط یکی از هواپیماهای سیا بر فراز نیکاراگوئه و پیدا شدن اسناد موجود در این هواپیما که در آنها اطلاعات بسیاری از فعالیت‌های سیا در آمریکای لاتین ثبت شده بود، دولت بوش با بی‌میلی و اکراه در سال 1989 به این کشور حمله کرده و وی را ربود و البته نکته جالب توجه اینجاست که این حمله به بهانه مبارزه با مواد مخدر صورت گرفته بود. البته، تجارت مواد مخدر از طریق پاناما پس از حمله آمریکا متوقف نگشت.[10]

نمایی از تجاوزات آمریکا به پاناما به بهانه مبارزه با تجارت مواد مخدر

سازمان سیا و قاچاق کوکائین توسط شورشیان کنترا به آمریکا

از اواسط دهه 1980 تاکنون، درگیری سازمان سیا در قاچاق کوکائین در آمریکای مرکزی در زمان دولت ریگان به عنوان بخشی از نبرد کنترا در نیکاراگوئه موضوع چندین تحقیق رسمی و ژورنالیستی بوده است.[11]

هواپیماهای قاچاقچیان کارتل مدلین کلمبیا برای سوختگیری در فرودگاه‌های تحت کنترل نیروهای کنترا فرود می‌آمدند. پس از انجام این کار مواد را یا خود آنها به آمریکای شمالی منتقل می‌کردند و یا اینکه توسط قاچاقچیان دیگر به این مناطق می‌فرستادند. نیروهای کنترا می‌توانستد در قبال این کار پول لازم را برای ادامه شورش‌های خود علیه دولت چپ‌گرای ساندنیستی دریافت دارند.

سازمان سیا معمولا از همین قاچاقچیان کوکائین برای ارسال تجهیزات نظامی به نیروهای کنترا استفاده می‌کرد. هزینه این تجهیزات و همچنین حمل و نقل آنها توسط سازمان سیا و خدمات نیروهای کنترا به کارتل مدلین پرداخت می‌شد. در برخی موارد هیچگونه پولی رد و بدل نمی‌شد. کوکائین و سلاح تنها ابزار مبادله بودند. بسیاری از رهبران کنترا بعدها تبدیل به قاچاقچیان مواد با مناطق انحصاری خودشان شدند.

پس از اینکه در سال 1984، کنگره آمریکا کمک‌های مالی خود را به نیروهای کنترا قطع نمود، سازمان سیا با همکاری فردی به نام جان هال (John Hull) عملیات قاچاق مواد مخدر را ادامه داد.

جان هال مراتع خود در کاستاریکا را تبدیل به فرودگاهی کوچک نمود. هم‌‌اکنون سازمان سیا به صورت مستقیم در نقل و انتقال مواد مخدر وارد شده بود. بدین ترتیب در سال 1980، میزان کوکائینی که از کلمبیا به آمریکا قاچاق می‌شد دو برابر گشت و تا سال 1985 تعداد معتادین به کوکائین ده برابر تعداد معتادان به هروئین شده بود.[12]

جان هال، عامل سیا در کاستاریکا

واردات کوکائین از ونزوئلا به آمریکا با مجوز سازمان سیا

علی‌رغم اعتراضات اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا، سازمان سیا اجازه داد که در حدود 1 تن کوکائین خالص وارد فرودگاه میامی شود. سیا ادعا نمود که این کار را به خاطر کسب اطلاعات در مورد کارتل‌های کلمبیای انجام داده است. اما کوکائین وارد شده در نهایت به خیابان‌ها راه یافته و فروخته شد.[13]

در نوامبر 1996، دادگاهی در میامی به محاکمه رئیس سابق مبارزه با مواد مخدر در ونزوئلا که مدت مدیدی نیز با سازمان سیا همکاری کرده بود پرداخت. ژنرال رومن گوئیلن داویلا (Ramon Guillen Davila) که مقداری زیادی کوکائین از یک انبار سازمان سیا در ونزوئلا به آمریکا وارد کرده بود در دفاعیات خود ادعا نمود که تمام این عملیات‌ها با تأیید سازمان سیا انجام می‌گرفتند.[14]

هائیتی

در اواسط دهه 1980 اوایل دهه 1990، سازمان سیا در تلاش برای حفظ نظامیان و سیاستمداران هائیتی بر سر قدرت، تجارت مواد مخدر توسط آنها را نادیده گرفت. در سال 1986، سیا با ایجاد یک سازمان جدید در هائیتی اسامی دیگری را به لیست حقوق بگیران خود افزود. نام این سازمان جدید "سرویس اطلاعات ملی" بود. این سازمان ظاهرا برای مبارزه با تجارت کوکائین تأسیس شده بود اما مقامات آن خود وارد فرآیند تجارت مواد مخدر شدند و در این راه از حمایت برخی نظامیان و سیاستمداران نیز برخوردار بودند.[15]

افغانستان، از سال 2001 تاکنون

به گزارش دفتر مواد مخدر و جنایت سازمان ملل (UNODC) کشت خشخاش در افغانستان در سال 2011 با هفت درصد رشد نسبت به سال 2010 به 000/131 هکتار رسید.[16] در دوران اشغال افغانستان توسط شوروی عمده‌ترین منبع کسب درآمد برای مجاهدین افغانی تولید و فروش مواد مخدر بود. سازمان سیا و همچنین سیستم اطلاعاتی پاکستان (ISI) در راستای جنگ پنهانی که با شوروی در افانستان داشتند کمک‌های زیادی برای قاچاق مواد مخدر به اربابان جنگ افغانی نمودند.

تولید تریاک در افغانستان از سال 1994 تا 2011 بر اساس هکتار (منبع: دفتر مواد مخدر و جنایت سازمان ملل)

در 19 دسامبر2007 یکی از استادان دانشگاه کالیفرنیا در یکی از سخنرانی‌های دانشگاهی به شوخی گفت: به همگان روشن است که افغانستان یکی از بزرگترین تولیدکننده‌های مواد مخدر در جهان بوده و است و این شاید هم یکی از دلایل بسیار عمده اشغال افغانستان توسط آمریکا است. زیرا درک ما از فلسفه آمریکانیسم به ما (آمریکایی‌ها) اجازه نمی‌دهد قبول کنیم که یک کشور کوچکی چون افغانستان بتواند یکی از "بزرگترین‌ها" باشد و ما با این همه نیروی نظامی که داریم به تماشا بنشینیم. اکنون با اشغال افغانستان توانستیم که یکی دیگر از القاب "بزرگترین‌ها " در جهان را هر چند به شکل غیر مستقیم هم باشد به نام کشور‌مان بیفزایم. البته این سخنان طنزآلود بیان کننده واقعیت امروز افغانستان هستند.

آمریکا و سازمان سیا نه تنها کاری برای جلوگیری از کشت و تجارت مواد مخدر در افغانستان نگرفته‌اند بلکه بسیاری موارد و در راه نیل به اهداف خود به مافیای مواد مخدر افغانستان به شکل مستقیم و غیر مستقیم یاری رسانده‌اند.[17]

افغانستان بخش اعظمی از هروئین مصرفی انگلستان را تولید می‌کند. بدین ترتیب پس از درخواست‌های مداوم دولت انگلستان، آمریکا از سازمان سیا درخواست نمود تا راه‌های مجادله با موادر مخدر را بررسی نماید. این امر با مخالفت سرسختانه تیم‌های سیا که در داخل افغانستان بنام پژواک ودلتا فعالیت داشتند روبرو شد. این تیم‌ها که با مافیای مخدر افغانستان ارتباط نزدیکی دارند استدلال نموده‌اند که این امر می‌تواند همکاری بین سیا و این سودگران مرگ را به خطر اندازد.

پس از گذشت یک دهه از اشغال افغانستان توسط آمریکا این کشور هنوز هم بزرگترین تولید کننده مواد مخدر در جهان است

واضح است که آمریکا و سازمان سیا نه تنها تلاشی در جهت انهدام تجارت مواد مخدر در افغانستان انجام ندادند بلکه در جهت کنترل و استفاده از آن در جهت اهداف خود نیز استفاه نموده‌اند. وب‌سایت "آلترناتیو" با اشاره به سخنان یکی از نظامیان شوروی سابق در جنگ افغانستان نوشت: فروش مواد مخدر یکی از منابع درآمد آمریکا در افغانستان محسوب می‌شود و این کشور بخشی از هزینه‌های نظامیان مستقر در افغانستان را از این راه تأمین می‌کند.

برای دریافت گزارش سازمان ملل در مورد وضعیت کشت مواد مخدر در افغانستان اینجا کلیک کنید.

رسانه‌ها و تجارت مواد مخدر توسط سیا

داستان کامل اینکه چگونه سیاست‌های مرتبط با جنگ سرد و نیز عملیات‌های پنهانی توسط آمریکا باعث شکوفای گسترده هروئین در مثلث طلایی شدند در سال 1971، توسط آلفرد مک‌کوی (Alfred McCoy)، دانشجوی مقطع دکتری در دانشگاه ییل، فاش گردید. سازمان سیا تلاش زیادی نمود تا اقبال عموم به کتاب وی با عنوان "سیاست‌های هروئین در آسیای جنوب شرقی" را تا حد امکان کاهش دهد.[18]

آلفرد مک‌کوی

ژورنالیست و محققی که نقش سیا در مثلث طلای هروئین را فاش نمود

در سال 1996، گری وب (Gary Webb) مجموعه مقالاتی را در روزنامه "سن‌خوزه مریکوری نیوز" (San Jose Mercury News) منتشر کرده و در آنها، ارتباط بین اتباع نیکاراگوئه‌ای که در قاچاق مواد مخدر به آمریکا دست داشتند را با کنتراهای تحت حمایت سیا مورد بررسی قرار داد. این افراد کوکائین را از نیکاراگوئه وارد آمریکا کرده و در لوس‌آنجلس توزیع می‌کردند و سپس پول حاصل از آن را برای نیروهای کنترا ارسال می‌کردند.

سازمان سیا از نقل و انتقال کوکائین و محموله‌های بزرگ مواد مخدر که توسط نیروهای کنترا وارد آمریکا می‌شدند مطلع بود و به طور مستقیم به قاچاقچیان مواد مخدر کمک می‌کرد تا پول مورد نیاز نیروهای کنترا را فراهم آوردند. مقالات وی به شدت مورد هجمه رسانه‌های جمعی آمریکا قرار گرفت و آنها اعتبار سخنان وی را زیر سؤال بردند. این واکنش غیرعادی این سؤال را به ذهن برخی متبادر نمود که آیا سیا در این کار نیز دست داشته است.

گری وب، در 10 دسامبر 2004 به علت اصابت دو گلوله به سرش کشته شد. مقامات پلیس علت مرگ وی را خودکشی اعلام نمودند.

گری وب

روزنامه‌نگاری که به علت افشای همکاری سیا با کارتل‌های تجار مواد مخدر در لیست سیاه قرار گرفت

و بالاخره با شلیک دو گلوله به زندگی خود پایان داد!

پولشویی در بانک‌های وابسته به سیا

حجم انبوه پولی که در نتیجه تجارت مواد مخدر در و بدل می‌شود سالیانه بیش از 1 تریلیون دلار است. این پول، بدون شک وارد سیستم بانکداری جهانی می‌شود. بانک‌های کوچک و بزرک به خاطر حق کمیسیون بالایی که دریافت خواهند داشت علاقه‌مند هستند که در این فرآیندها مشارکت داشته باشند.

یکی از بدنام‌ترین بانک‌ها در این حوزه "بانک بین‌المللی اعتبار و تجارت" (Credit & Commerce International) در لندن است که روابط بسیار نزدیکی با سیا دارد. این بانک در دهه 1980، حضور فعالی در پاناما که مراکز پولشویی درآمدهای حاصل از کوکائین بود، داشت.[19]

بانک بین‌المللی اعتبار و تجارت یکی از مراکز سیا برای پولشویی مواد مخدر

"نوگان هند بانک سیدنی" (Nugan Hand Bank of Sydney)، که بین سال‌های 1973 تا 1980 فعالیت می‌کرد یکی از مراکز اصلی پولشویی سیا بود که درآمدهای حاصل از فروش مواد مخدر به آنجا واریز می‌شدند. در میان کارکنان و مدیران این بانک شبکه‌ای از ژنرال‌های ارتش آمریک و مأمورین سیا وجود داشتند که در میان آنها می‌توان به "ویلیام کولبی" (William Colby)، رئیس سابق سازمان سیا اشاره نمود.

وی به عنوان یکی از وکلای این بانک نیز فعالیت می‌کرد. این بانک با شعباتی در عربستان سعودی، اروپا، آسیای جنوب شرقی، آمریکای جنوبی و امریکا به عنوان مرکزی برای تأمین مالی قاچاق مواد مخدر، پولشویی و معاملات بین‌المللی تسلیحات به کار می‌رفت. در سال 1980، با وقوع چندین مرگ مشکوک، این بانک با بر جای گذاردن 50 میلیون دلار بدهی، به فعالیت خود خاتمه داد.[20]

از نکات جالب این پرونده می توان به روابط نزدیک روپرت مردوخ، غول بزرگ رسانه ای، با این بانک اشاره نمود. [21]

آیا مردوخ نیز بخشی از پازل بزرگ تجارت مواد مخدر توسط سیا است؟

سخن آخر

نمونه‌های بسیاری از مشارکت سازمان سیا در قاچاق جهانی مواد مخدر وجود دارد. یقینا این سازمان مخوف آمریکایی حاضر نیست که از یک تجارت چند صد میلیارد دلاری جهانی و عواید آن چشم‌پوشی کند. در حالیکه سالیانه صدها هزار نفر در اثر مصرف مواد مخدر جان خود را از دست می‌دهند، سیا به همکاری خود با سوداگران مرگ ادامه می‌دهد تا هم از منافع مادی آن بهره‌مند شود و هم از شبکه جهانی تبه‌کاران در جهت نیل به اهداف خود سود جوید.

امروزه سربازان نیروی انتظامی ایران و سایر نهادهای مربوطه نه فقط با مافیای مواد مخدر بلکه با شبکه‌ای در هم تنیده متشکل از سازمان‌های جاسوسی جهان بالاخص سیا و دولتمردان و نهادهای فاسد سیاسی، اقتصادی و نظامی جهان در حال نبرد هستند. یاد و خاطره شهیدان مبارزه با مواد مخدر گرامی، روحشان شاد و راهشان پاینده باد.