به گزارش مشرق، سرمقاله نویس روزنامه صبح نو نوشت: اکنون زمان شکوه و گلایه نیست. اما زمان تبیین و توضیح مختصر شاید باشد. در روزی که محمد باقر قالیباف، کارآمدترین نامزد صحنه انتخابات می‌توانست عافیت بجوید و با جملاتی مبهم و گذرا از دوقطبی جلیلی/ پزشکیان عبور کند، مانند شب انتخابات، انقلابی و تکلیف‌مدار رفتار کرد و بدون توجه به مدتها تخریب کسانی که او را از اساس تکفیر می‌کردند، به نفع نامزد جبهه انقلاب بیانیه صادر کرد تا فداکاری ۹۶ و ۱۴۰۰ خود را کامل کرده باشد. همانگونه که شب انتخابات، کناره‌گیری و انصراف خود را به ضرر جبهه انقلاب می‌دید و در صحنه ماندن را تلاشی در جهت بازنگشتن به دهه ۹۰، فردای انتخابات هم چیزی جز مصلحت انقلاب را در نظر نگرفت و فداکاری کرد.

او مانند کسانی که تکفیرش کردند، تکفیر نکرد، لب به گلایه نگشود، آسوده‌طلبی نکرد و به جای تکفیر، وحدت کرد. چشم بر طعنه‌ها بست، حتی گلایه برخی از بدنه اجتماعی‌اش را هم به جان خرید و برای پیروزی نامزد جبهه انقلاب به میدان آمد؛ الگویی از سیاست‌ورزی مومنانه و اخلاقی که شاید درسی برای بی‌اخلاقی‌ها و تخری‌ گران و تکفیرکنندگان باشد.

حرف‌های زیادی برای بیان وجود دارد، گلایه‌ها فراوان است اما قالیباف اهل رای سفید نیست. سرباز آقا، در دوقطبی انقلاب‌گری و غرب‌گرایی خودش را نمی‌بیند، مشغول گذشته نمی‌شود. به میدان می‌آید، از خودش می‌گذرد و مانند سال‌های جهاد اصغر، در سیاست هم شمع جهاد اکبر را روشن نگاه می‌دارد.
این هفته، هفته وحدت است. آنان که قالیباف را تکنوکرات می‌پنداشتند، بی‌بصیرت لقب می‌دادند، و ده‌ها انگ به او می‌چسباندند شهامت داشته باشند و به اشتباه خود اقرار کنند.

روابط قالیباف و جلیلی برادرانه بوده و برادرانه خواهد ماند. شاهدش هم اقدام دیروز فردی که لحظه‌ای برای یاری به جبهه انقلاب به خود تردید راه نداد. در امتداد این برادری از جانب دکتر قالیباف و دکتر جلیلی تردیدی وجود ندارد. امیدواریم طعنه‌زنندگان عبرت بگیرند.