به گزارش مشرق، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر مطرح جهان عربی در سرمقاله‌ای در روزنامه «رای‌الیوم» نوشت: نشست نواکشوت به تاریخ خواهد پیوست از این نظر که، آن نشست «موش‌ها» است...و ما در اینجا درباره جوندگان ادعایی در هتل‌ها سخن می‌گوییم...هیچ عاری بر ملت موریتانی به دلیل فقر دولت‌شان و نبود امکانات آن تیست... اسلام، عربیت و کرامت آنها بزرگترین ذخیره است و این خوانش ما از نشست سران اتحادیه عرب و طنزهای سیاسی آن است.
اجلاس سران عرب، که فعالیت خود را دوشنبه- امروز- در «نواکشوت» پایتخت موریتانی آغاز می‌کند به تاریخ خواهد پیوست؛ زیرا برای نخستین بار است که چنین اجلاسی در زیر یک چادر برگزار می‌شود و شمار اندکی از سران سیاسی عرب در آن مشارکت دارند. انتطار می‌رود که تصمیمات گرفته شده در آن، منعکس کننده سیطره عربستان و هم‌پیمانانش بر دستور کار، رایزنی‌ها و پشت پرده‌های آن باشد.
اگر گزارش‌های رسیده از عدم مشارکت «محمود عباس» رئیس تشکیلات خود‌گردان فلسطین به دلیل عزاداری بر مرگ برادرش، در این اجلاس صحت داشته باشد، بدین معناست که این نخستین بار است که نماینده ارشد قضیه فلسطین از سال 1946 یعنی زمان برگزاری اولین سران اجلاس عرب، در آن غایب است. این گویای بیچارگی هر دو مورد یعنی نشست و قضیه فلسطین است که در صدر دستور کار بسیاری از رایزنی‌های گذشته بوده است. نمی‌دانیم برای رهبر فلسطین این نشست، که اهمیت قضیه فلسطین در آن فروکش کرده و می‌بایست حضورش در آن حتمی باشد مهم‌تر است یا مرگ برادرش؟
دولت موریتانی پس از عدم استقبال مراکش از برگزاری این اجلاس، داوطلب میزبانی آن شد و این تصمیم دولت مراکش صحیح و قابل درک است چرا که وضعیت جهان عرب سراسر بیچارگی است؛ اختلاف‌ها در اوج است، و برخی رهبران تاریخی که از شجاعت اتخاذ تصمیمات مهم برخوردارند از عرصه غایب هستند، و برخی از آنها کشته، به دار آویخته و یا هدف کودتا قرار گرفته‌اند. همچنین کسانی‌که باقی مانده‌اند بیماری آنها را از پای در‌‌آورده یا دارند برای بدست آوردن سلطه آموزش می‌بیند و یا از افسردگی مزمن رنج می‌برند و از ترور و عدم بازگشت به صندلی حکومتی هراس دارند.
تا زمان نوشتن این مقاله مشخص نیست چه کسانی در این اجلاس حاضر خواهند شد، و چه کسانی ترجیح می‌دهند به تعطیلات تابستانی خود در گردشگاه‌های اروپا ادامه دهند، تاکنون فقط 9 نفر از رهبران سیاسی مشارکت خود را به صورت اولیه تأیید کرده و فقط از مشارکت رسمی 5 نفر آنها به صورت قطعی مطمئن هستیم، زیرا این افراد کاری برای انجام آن ندارند و مشارکت آنها به نوعی سیاحت و رفع خستگی است که ما از آوردن نام آنها و توضیح بیشتر در این زمینه – به دلیل اجتناب از جریحه‌دار شدن عواطف- عذرخواهی می‌کنیم.
متأسف و خشمگین شدیم وقتی شنیدیم «تمام سلام» نماینده «بورژوازی» لبنان تصمیم گرفته است که شب را در پایتخت موریتانی نماند و به جای آن، سپش را در «رباط» پایتخت مراکش بماند، این اقدام وی در نتیجه نصیحت «وائل ابو فاعور» وزیر بهداشت لبنان است که گفته هتل‌های نواکشوت نه تنها پر از موش و سوسک است بلکه جای موش‌های صحرایی نیز است، این بزرگترین توهین به یک کشور عربی- اسلامی است که ما به هویت عربی آن پایبندیم که این کشور بیش از دیگر کشورهای عربی از هویت عربی برخوردار است و تاریخ درخشانی در علوم اسلامی و زبان‌شناسی دارد که نه فقط برای مردمش بلکه برای همگان، باعث افتخار است.
مردم کشور موریتانی، که سفیر رژیم صهیونیستی را از کشورشان بیرون کردند، و در زمانی که سقوط کشورهای عربی شروع شده و عادی‌سازی روابط با اسرائیل بالا گرفته بود، سفارت اسرائیل را بستند، سزاوار این تفکر مادون و پست از سوی رهبران و مسؤولان کشورهای عربی نمی‌باشد، چه آنهایی که از کشورهای بادیه‌نشین و خانه‌های ساخته شده از نی آمده‌اند و چه آنهایی که از کشورهای شهرنشین و رفاه مدنی آمده باشند.
این تکبر و خود بزرگ‌بینی از سوی کشورهای عربی درقبال کشوری مانند موریتانی با وجود داشتن سهم بزرگی از کرامت، میهن پرستی و عزت نفس، قابل فهم نیست. همه گناه این کشور این است که فقیر است و فاقد طلا و نفت است، به طوری‌که برخی سران عرب حاضر نیستند برای بررسی اوضاع و مسائل کشورهای عربی و همچنین قدردانی از این کشور و مردمی که برای حفظ هویت عربی و اسلامی و پیوستن به اتحادیه عرب علیرغم اینکه با انکار و شک در هویت از سوی برخی کشورها مواجه بود، و لو برای ساعاتی اندک دور از قصرهای لوکس خود «ریاضت» بکشند.
به خدا قسم که نوشیدن شیر شتر و خوردن خرما در صحراهای موریتانی بسیار لذیذتر است از بسیاری از وعده‌های غذایی رستوران‌های اروپایی، که برخی نمایندگان عرب در آنجا حضور دارند.
عذرخواهی می‌کنیم که از دستور کار این نشست و مسائل مطرح شده درآن صحبت نکردیم، دلیل ساده است و آن اینکه چنین چیزی اصلا وجود ندارد و اگر چنین چیزی وجود داشته باشد کسی که این اجلاس را وضع کرده و یا کسانی که تصمیم نهایی را در آن می‌گیرند به کشورهایی وابسته هستند که باعث از هم‌پاشیدگی سیاسی و جغرافیایی کشورهای عربی شده و جنگ‌های خونین را در این کشورها به راه انداخته‌اند. همچنین این افراد در جهت از بین بردن وحدت جغرافیایی و دموگرافی و حمایت از دخالت‌های نظامی، که به سرنگونی برخی کشورها و ترور رهبران آنها، و تبدیل حداقل 5 کشور منطقه، به کشورهای شکست خورده‌ای منتهی شد، کشورهایی که بستر مناسب برای افراط‌گرایی و فتنه‌های مذهبی هستند. خنده‌دار است که وزرای خارجه کشورهای عربی که برای حضور در این اجلاس آماده می‌شوند، متعهد مبارزه با تروریسم شوند. خنده‌دار است زیرا این افراد و دولت‌هایشان کسانی هستند که از ترویسم حمایت و پشتیبتانی مالی کرده‌اند و میلیاردها دلار برای صادرات تروریسم به این وضعیت کنونی خرج کرده‌اند، که در نهایت امر از کنترل آنها خارج شد و به شکل بمب‌‌‌‌‌‌‌گذاری و کشتار و نابودی به خود آنها بازگشت.
در نشست‌های سران عرب، سوریه و عراق و الجزائر در آن حضور ندارند و رهبرانی از لیبی و یمن که مشروعیت آنها در موضع شک و تردید است، شرکت می‌کنند و از لبنان به جز نخست‌وزیرشان در آن مشارکت نمی‌کند زیرا این کشور رئیس‌جمهوری ندارد. این نشست‌ها ارزش نوشتن و توجه و پیگیری وقایع آن را ندارد. ولی ما نه به دلیل عدم وجود موضوعات مهم دیگر، بلکه برای افشای بیچارگی جهان عرب و به تصویر کشیدن پیروزی مردم مهمان‌نواز موریتانی مجبوریم در مورد آن بنویسیم. ما پذیرفته‌ایم که این نشست در زمان نامناسب و پس از بین رفتن رایحه و قسمت اعظم هویت‌ها -اگر نگوییم همه آن -، ارزش‌ها و کرامت‌ها برگزار شده است.
حتی اگر موش در هتل‌های موریتانی وجود داشته باشند از بسیاری از مهمانان این نشست ضررشان کمتر است، زیرا نه دیگران را می‌کشند و نه خون کسی را می‌ریزند و نه کشورها را ویران می‌کنند و همچنین با واژه‌های فرقه‌گرایی، نژادپرستی و اختلافات طبقاتی آشنا نیستند، بلکه فقط به دنبال تکه نانی برای رفع گرسنگی‌شان هستند.
با موش‌ها همبستگی می‌کنیم زیرا نمی‌توانیم با کسانی‌که کشورها را نابود و آتش جنگ را شعله‌ور می‌کنند و غیرنظامیان، چه کودکان و چه بزرگ‌سالان را آواره می‌کنند، اعلام همبستگی کنیم.
این نشست، نشست سران عرب نیست و ملت‌های عرب حق دارند آن را نادیده و تحقیرش کنند؛ زیرا بیشتر شرکت‌کنندگان در آن باعث حالت فروپاشی هستند که ما در آن وضعیت به‌سر میبریم.
اجلاس سران عرب، که فعالیت خود را دوشنبه- امروز- در «نواکشوت» پایتخت موریتانی آغاز می‌کند به تاریخ خواهد پیوست؛ زیرا برای نخستین بار است که چنین اجلاسی در زیر یک چادر برگزار می‌شود و شمار اندکی از سران سیاسی عرب در آن مشارکت دارند. انتطار می‌رود که تصمیمات گرفته شده در آن، منعکس کننده سیطره عربستان و هم‌پیمانانش بر دستور کار، رایزنی‌ها و پشت پرده‌های آن باشد.
اگر گزارش‌های رسیده از عدم مشارکت «محمود عباس» رئیس تشکیلات خود‌گردان فلسطین به دلیل عزاداری بر مرگ برادرش، در این اجلاس صحت داشته باشد، بدین معناست که این نخستین بار است که نماینده ارشد قضیه فلسطین از سال 1946 یعنی زمان برگزاری اولین سران اجلاس عرب، در آن غایب است. این گویای بیچارگی هر دو مورد یعنی نشست و قضیه فلسطین است که در صدر دستور کار بسیاری از رایزنی‌های گذشته بوده است. نمی‌دانیم برای رهبر فلسطین این نشست، که اهمیت قضیه فلسطین در آن فروکش کرده و می‌بایست حضورش در آن حتمی باشد مهم‌تر است یا مرگ برادرش؟
دولت موریتانی پس از عدم استقبال مراکش از برگزاری این اجلاس، داوطلب میزبانی آن شد و این تصمیم دولت مراکش صحیح و قابل درک است چرا که وضعیت جهان عرب سراسر بیچارگی است؛ اختلاف‌ها در اوج است، و برخی رهبران تاریخی که از شجاعت اتخاذ تصمیمات مهم برخوردارند از عرصه غایب هستند، و برخی از آنها کشته، به دار آویخته و یا هدف کودتا قرار گرفته‌اند. همچنین کسانی‌که باقی مانده‌اند بیماری آنها را از پای در‌‌آورده یا دارند برای بدست آوردن سلطه آموزش می‌بیند و یا از افسردگی مزمن رنج می‌برند و از ترور و عدم بازگشت به صندلی حکومتی هراس دارند.
تا زمان نوشتن این مقاله مشخص نیست چه کسانی در این اجلاس حاضر خواهند شد، و چه کسانی ترجیح می‌دهند به تعطیلات تابستانی خود در گردشگاه‌های اروپا ادامه دهند، تاکنون فقط 9 نفر از رهبران سیاسی مشارکت خود را به صورت اولیه تأیید کرده و فقط از مشارکت رسمی 5 نفر آنها به صورت قطعی مطمئن هستیم، زیرا این افراد کاری برای انجام آن ندارند و مشارکت آنها به نوعی سیاحت و رفع خستگی است که ما از آوردن نام آنها و توضیح بیشتر در این زمینه – به دلیل اجتناب از جریحه‌دار شدن عواطف- عذرخواهی می‌کنیم.
متأسف و خشمگین شدیم وقتی شنیدیم «تمام سلام» نماینده «بورژوازی» لبنان تصمیم گرفته است که شب را در پایتخت موریتانی نماند و به جای آن، سپش را در «رباط» پایتخت مراکش بماند، این اقدام وی در نتیجه نصیحت «وائل ابو فاعور» وزیر بهداشت لبنان است که گفته هتل‌های نواکشوت نه تنها پر از موش و سوسک است بلکه جای موش‌های صحرایی نیز است، این بزرگترین توهین به یک کشور عربی- اسلامی است که ما به هویت عربی آن پایبندیم که این کشور بیش از دیگر کشورهای عربی از هویت عربی برخوردار است و تاریخ درخشانی در علوم اسلامی و زبان‌شناسی دارد که نه فقط برای مردمش بلکه برای همگان، باعث افتخار است.
مردم کشور موریتانی، که سفیر رژیم صهیونیستی را از کشورشان بیرون کردند، و در زمانی که سقوط کشورهای عربی شروع شده و عادی‌سازی روابط با اسرائیل بالا گرفته بود، سفارت اسرائیل را بستند، سزاوار این تفکر مادون و پست از سوی رهبران و مسؤولان کشورهای عربی نمی‌باشد، چه آنهایی که از کشورهای بادیه‌نشین و خانه‌های ساخته شده از نی آمده‌اند و چه آنهایی که از کشورهای شهرنشین و رفاه مدنی آمده باشند.
این تکبر و خود بزرگ‌بینی از سوی کشورهای عربی درقبال کشوری مانند موریتانی با وجود داشتن سهم بزرگی از کرامت، میهن پرستی و عزت نفس، قابل فهم نیست. همه گناه این کشور این است که فقیر است و فاقد طلا و نفت است، به طوری‌که برخی سران عرب حاضر نیستند برای بررسی اوضاع و مسائل کشورهای عربی و همچنین قدردانی از این کشور و مردمی که برای حفظ هویت عربی و اسلامی و پیوستن به اتحادیه عرب علیرغم اینکه با انکار و شک در هویت از سوی برخی کشورها مواجه بود، و لو برای ساعاتی اندک دور از قصرهای لوکس خود «ریاضت» بکشند.
به خدا قسم که نوشیدن شیر شتر و خوردن خرما در صحراهای موریتانی بسیار لذیذتر است از بسیاری از وعده‌های غذایی رستوران‌های اروپایی، که برخی نمایندگان عرب در آنجا حضور دارند.
عذرخواهی می‌کنیم که از دستور کار این نشست و مسائل مطرح شده درآن صحبت نکردیم، دلیل ساده است و آن اینکه چنین چیزی اصلا وجود ندارد و اگر چنین چیزی وجود داشته باشد کسی که این اجلاس را وضع کرده و یا کسانی که تصمیم نهایی را در آن می‌گیرند به کشورهایی وابسته هستند که باعث از هم‌پاشیدگی سیاسی و جغرافیایی کشورهای عربی شده و جنگ‌های خونین را در این کشورها به راه انداخته‌اند. همچنین این افراد در جهت از بین بردن وحدت جغرافیایی و دموگرافی و حمایت از دخالت‌های نظامی، که به سرنگونی برخی کشورها و ترور رهبران آنها، و تبدیل حداقل 5 کشور منطقه، به کشورهای شکست خورده‌ای منتهی شد، کشورهایی که بستر مناسب برای افراط‌گرایی و فتنه‌های مذهبی هستند. خنده‌دار است که وزرای خارجه کشورهای عربی که برای حضور در این اجلاس آماده می‌شوند، متعهد مبارزه با تروریسم شوند. خنده‌دار است زیرا این افراد و دولت‌هایشان کسانی هستند که از ترویسم حمایت و پشتیبتانی مالی کرده‌اند و میلیاردها دلار برای صادرات تروریسم به این وضعیت کنونی خرج کرده‌اند، که در نهایت امر از کنترل آنها خارج شد و به شکل بمب‌‌‌‌‌‌‌گذاری و کشتار و نابودی به خود آنها بازگشت.
در نشست‌های سران عرب، سوریه و عراق و الجزائر در آن حضور ندارند و رهبرانی از لیبی و یمن که مشروعیت آنها در موضع شک و تردید است، شرکت می‌کنند و از لبنان به جز نخست‌وزیرشان در آن مشارکت نمی‌کند زیرا این کشور رئیس‌جمهوری ندارد. این نشست‌ها ارزش نوشتن و توجه و پیگیری وقایع آن را ندارد. ولی ما نه به دلیل عدم وجود موضوعات مهم دیگر، بلکه برای افشای بیچارگی جهان عرب و به تصویر کشیدن پیروزی مردم مهمان‌نواز موریتانی مجبوریم در مورد آن بنویسیم. ما پذیرفته‌ایم که این نشست در زمان نامناسب و پس از بین رفتن رایحه و قسمت اعظم هویت‌ها -اگر نگوییم همه آن -، ارزش‌ها و کرامت‌ها برگزار شده است.
حتی اگر موش در هتل‌های موریتانی وجود داشته باشند از بسیاری از مهمانان این نشست ضررشان کمتر است، زیرا نه دیگران را می‌کشند و نه خون کسی را می‌ریزند و نه کشورها را ویران می‌کنند و همچنین با واژه‌های فرقه‌گرایی، نژادپرستی و اختلافات طبقاتی آشنا نیستند، بلکه فقط به دنبال تکه نانی برای رفع گرسنگی‌شان هستند.
با موش‌ها همبستگی می‌کنیم زیرا نمی‌توانیم با کسانی‌که کشورها را نابود و آتش جنگ را شعله‌ور می‌کنند و غیرنظامیان، چه کودکان و چه بزرگ‌سالان را آواره می‌کنند، اعلام همبستگی کنیم.
این نشست، نشست سران عرب نیست و ملت‌های عرب حق دارند آن را نادیده و تحقیرش کنند؛ زیرا بیشتر شرکت‌کنندگان در آن باعث حالت فروپاشی هستند که ما در آن وضعیت به‌سر میبریم.
