گروه جنگ نرم مشرق- بخش فارسی شبکه صدای آمریکا، در برنامه آنتن (On ten) به مسئله‌ای پرداخت که این سالها تبدیل به یکی از مسائل حیاتی کشور شده است.
*****
برنامه آنتن که سعی دارد در قالب طنز، مسائل مختلف درون
نظام جمهوری اسلامی را مورد انتقاد قرار دهد گاه تا جایی پیش می‌رود که هیچ خط
قرمزی - از دینی و مذهبی گرفته تا انسانی - را برنتافته و هر چیزی که در ایران برای سازندگان این برنامه عجیب است یا سواد لازم برای درک آن را ندارند، به تمسخر میگیرند.
جمعه شب گذشته، برنامه «آنتن» صدای آمریکا، به سراغ مسئله خشکسالی رفت و آن را دست‌مایۀ توهین به مقدسات اسلامی و اعتقادات مردم ایران قرار داد.
باران چه دخلی به گناه دارد؟!
این برنامه با پخش قطعه‌ای کوتاه از یکی از سخنرانی‌های حسن عباسی درباره وجود گناه در جامعه و ارتباط آن با مسئله خشکسالی، این ارتباط را مسخره کرده و در پاسخ به آن، محله چراغ قرمز در آمستردام هلند (شهری که خیابان‌هایی از آب دارد) و ونیز را که محل خرید و فروش برده‌های جنسی هستند مثال می‌زند و از آنجا که حسن عباسی می‌گوید چارۀ خشکسالی دعای باران و نماز استسقاء است، می‌گوید ایران باید تعدادی از فواحش ونیز و آمستردام را برای نزول باران به ایران ببرد.
حسن عباسی در قطعه‌ای که صدای آمریکا انتخاب کرده می‌گوید: «آب تمام سدهای کشور کم شده، یک دلیل اصلی بیشتر ندارد. معصیت زیاد است.... مگر اینکه دوباره بزرگان اهل اخلاق رو صدا کنند تا در بیابان‌ها نماز استسقاء بخوانند؛ خدا به این بزرگان رحم کند و دوباره سدهای ما پرآب بشود.»
نزول باران به دست خدا است
پیش از پاسخ گفتن به این مسئله این نکته را خاطرنشان میکنیم که غرض از عنوان این مسئله نه پاسخ دادن به برنامه آنتن که روشن کردن ارتباط میان نعمت و گناه است:
- نزول باران فقط به دست خدا است:
1. وَ أرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأسْقَيْنَاكُمُوهُ وَ مَا أنتُمْ لَهُ بخَازِنِين (حجر/ 22). و ما بادهاى آبستنكننده را فرستاديم، و از آسمان آبى نازل كرديم و شما را بدان سيراب ساختيم و شما را نرسد كه خازنان آن باشيد.
2. أفَرَأَیتُم المآءَ الَّذی تَشرَبُونَ * ءَأنتُم أنزَلتُمُوه مِنَ المُزنِ أم نَحنُ المُنزِلُونَ (واقعه/ 68 و 69). آيا آبى را كه مىنوشيد ديدهايد؟ آيا شما آن را از ابر فرو مىفرستيد يا ما آن را نازل میکنیم؟
3. هُوَ الَّذی أنزَل مِنَ السّمآء مآءً لکم (نحل/ 10). فقط خدا است که آب را از آسمان فرومی‌فرستد- خداوند می‌فرماید گناهان مردم، سبب کاهش نعمت‌ها یا نابودی آن میشود، از جمله باران:
خداوند در سوره نوح در بیان ارتباط میان استغفار و نعمت باران می‌فرماید:
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا * يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا *
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است [تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (نوح/ 10 و 11)
و در سوره اعراف نیز رابطه میان ایمان و تقوا و فوران نعمت از آسمان و زمین را اینگونه بیان میکند:
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ وَلَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ
و اگر مردم شهرها ايمان آورده و به تقوا گراييده بودند قطعا بركاتى از آسمان و زمین برايشان می‌گشوديم ولى تكذيب كردند پس به [كيفر] دستاوردشان [گريبان] آنان را گرفتيم (اعراف/ 96)
همچنین در سوره انعام فرموده است:
أَلَمْ يَرَوْاْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ مَّكَّنَّاهُمْ فِي الأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّن لَّكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاء عَلَيْهِم مِّدْرَارًا وَجَعَلْنَا الأَنْهَارَ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6) ... قُلْ سِيرُواْ فِي الأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (11)
آيا نديدهاند كه پيش از آنان چه بسيار امت‌ها را هلاك كرديم [امت‌هايى كه] در زمین به آنان امكاناتى داديم كه براى شما آن امكانات را فراهم نكردهايم و [باران‌هاى] آسمان را پى در پى بر آنان فرو فرستاديم و رودبارها از زير [شهرهاى] آنان روان ساختيم پس ايشان را به [سزاى] گناهانشان هلاك كرديم و پس از آنان نسل‌هاى ديگرى پديد آورديم (6) ... بگو در زمین بگرديد آنگاه بنگريد كه فرجام تكذيبكنندگان چگونه بوده است (انعام/ 11)
گذشته از آیات قرآن که خود به تنهایی برای هر سوالی و هر شبهه‌ای کافیست، سندی هم از «تورات» می‌آوریم که نشان دهد رابطه گناه و نعمت حتی در تورات تحریف‌شده توسط یهودیان نیز وجود دارد:
خداوند از طریق حضرت موسی(ع) به یهودیان تحذیر داده است که اگر به راه خداوند نروند به بیماری‌ها و بلاهای مختلف دچار خواهند شد از جمله اینکه نه چیزی از آسمان می‌بارد و نه چیزی از زمین می‌روید و به عوض باران، گرد و غبار بر آنها نازل خواهد شد:
و خداوند تو را با سل و تب و التهاب و حرارت و شمشير و باد سَموم و يرقان خواهد زد، و تو را تعاقب خواهند نمود تا هلاك شوي * و فلك تو كه بالاي سر تو است مس خواهد شد، و زميني كه زير تو است آهن * و خداوند باران زمينت را گرد و غبار خواهد ساخت، كه از آسمان بر تو نازل شود تا هلاك شوي (سفر تثنیه 28/ 22 تا 24).
وی ادامه میدهد: «امر مقدسی که از فضای مجازی بترسه، امر مقدسی که از پس فیس‌بوک برنیاد، وای به حالش.... کدوم حکومتی به خاطر توهین به مقدسات شهروندانش رو اعدام میکنه؟ ... به حال اون مذهب و پیامبری که مجازات شوخی باهاش اعدامه باید تاسف خورد.»
گذشته از استدلالات شرعی، نقلی و عقلی مرتبط با مباحث آمده در ماده 513 قانون مجازات اسلامی که به بحث مجازات سب‌النبی می‌پردازد و به دلیل مفصل بودن مجال پرداختن به آن را نداریم، مجری صدای آمریکا بهتر است برخی از همین وقایع که در نزدیکی آنها به وقوع می‌پیوندد نیز به مردم خبر دهد:
به تازگی چند مهندس نیروگاه‌های هسته‌ای فرانسه به دلیل مسلمان بودن اخراج شده‌اند.
ماه گذشته به یک مسجد در آلمان حمله و به آتش کشیده شد.
حمله نماینده پارلمان سوئد به یکی از وزرای مسلمان این کشور.
مروه شروینی یک زن محجبه در آلمان در مقابل چشم قضات به قتل میرسد.
در فرانسه به عنوان مهد دموکراسی، زنان محجبه از رفتن به دانشگاه و مدرسه و محل کار منع میشوند.
و ده‌ها خبر مانند اینها که نشان‌دهنده دشمنی آشکار غربی‌ها و سوءرفتارهای واقعی آنان با مسلمانان است. جرم این افراد فقط مسلمان بودن است و دشمنی غربیون مانند تفتیش عقاید در قرون وسطایی است.
اما حکم ناسزا گفتن به رسول خدا(ص) چیست؟در تورات، حکم دشنام گفتن به والدین، مرگ است:
«هر که پدر یا مادر خود را لعنت کند هر آینه کشته شود» (خروج 21/ 16 ـ و مشابهتاً در لاویان 20/ 9).
و همچنین ناسزا گفتن به رهبر و رئیس قوم:
«به خدا ناسزا مگو و رئیس قوم خود را لعنت مکن» (سفر خروج 22/ 28).
لذا وقتی پولس را محاکمه میکردند او به کتک‌خوردن از دست بازپرس خود اعتراض کرد و به او ناسزا گفت. حاضران گفتند آیا رئیس کهنۀ خدا را دشنام می‌دهی؟ پولس گفت: ای برادران ندانستم که رئیس کهنه است زیرا [در تورات] مکتوب است که حاکم قوم خود را بد مگوی (اعمال 23/ 4 و 5).
حکم ناسزا گفتن به رسول خدا، قتل است (ماده 513 قانون مجازات اسلامی). او رئیس عالم هستی است آنچنانکه از حضرت عیسی(ع) نقل شده که «رئیس این جهان می‌آید» (انجیل یوحنا 14/ 30) و همۀ انبیاء حقیقی به آمدن او وعده کرده‌اند (نگا. تثنیه 18/ 18 و 33/ 2).
وحید درمنکی فراهانی
۰۳:۰۸ - ۱۳۹۹/۱۰/۰۹
