سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

پیرامون ادعای بی‌اختیاری رئیس‌جمهور

چرا برخی رؤسای جمهور ایران منحرف می‌شوند؟!

علیرضا علوی‌تبار، از تئوریسین‌های اصلاحات اخیراً در یک یادداشت پیرامون اقدام اشتباه شعار دادن چند نفر علیه رئیس‌جمهور در راهپیمایی 22 بهمن، پای اختیارات رئیس‌جمهور را به میان آورده و نوشته است:

"هر مسئولی به اندازه اختیاری که برای تصمیم‌گیری دارد، باید پاسخگو باشد. اگر از وضع موجود ناراضی هستید، افراد و نهادها را به ترتیب میزان اختیاری که در تصمیم‌گیری دارند، فهرست کنید و از آن‌ها پاسخ طلب کنید. رئیس‌جمهوری که در تنظیم روابط خارجی، چه در سطح منطقه و چه در سطح قدرت‌های بزرگ، اختیاری ندارد، در تنظیم بودجه سالانه دارای اختیاری نیست و اخیراً حتی در تعیین نوع واکسن کرونای وارداتی هم نمی‌تواند تصمیم بگیرد! تا چه حد می‌تواند پاسخگوی مشکلات کشور باشد؟ البته بقیه جامعه متوجه هستند که شما به رئیس‌جمهور حمله می‌کنید تا به دیگر مسئولان انتقاد و حمله نشود، و خدای ناکرده تمرکز کار از میان برود!"[+]

*ادعای بی‌اختیاری رئیس‌جمهور و وجود چیزی به نام "دولت پنهان" در نظام ایران! همواره زمانی مطرح می‌شود که اصلاح‌طلبان با ظاهر شدن ناکارآمدی گفتمان خود در نزد مردم و یا شکست پروژه‌هایشان مواجه می‌شوند!

مثل اکنون که آنها با کارنامه افتضاح دولت اعتدال مواجه شده‌اند و برای برون‌رفت از مسئولیت این کارنامه؛ مدعی بی‌اختیاری دولت می‌شوند.

در مجموعه وبلاگ مشرق کراراً استدلال‌های مردود بودن این ادعا را مطرح کرده‌ایم.

از جمله اینکه مدعیان بی‌اختیاری دولت در روابط خارجی باید بگویند "برجام" در ایران، خواسته چه کسی جز اصلاح‌طلبان و آقای روحانی بود که حتی با جاسوس‌بازی و عبور از خطوط قرمز نظام پیش رفت و امضا شد؟!

این امضای نامیمون آیا نشان از اختیارات حتی فراتصور دولت است یا نشان از بی‌اختیاری دولت؟

"ادعای بی‌اختیاری در تنظیم بودجه سالانه"! هم اثر بروز ژنتیک خشن و دیکتاتورمآب چپ ایرانی است. ژنتیکی که مفاهیمی مثل مردمسالاری، پارلمان و انتخابات برای او صرفا در جهت مطامعش معنی دارد و گرنه باید آنها را به توپ بست!

محرز است که علوی‌تبار انتظار دارد دولت در تنظیم بودجه مبسوط‌الید باشد و نمایندگان مردم در مجلس هیچ اختیاری برای اصلاح بودجه نداشته باشند. مسئله‌ای که نه به میزان اختیار که به دیکتاتورمآبی ربط پیدا می‌کند.

در بحث واکسن کرونای وارداتی از آمریکا و انگلیس نیز آقای علوی‌تبار از دانستن اولیات سیاست و حکومت در ایران و جهان غافل است گویا و نمی‌داند هیچ حکومتی در جهان بصورت علی‌الرویه اجازه رفتارهای غیر عقلانی را به کارگزاران خود ولو در سطح ریاست‌جمهوری نمی‌دهد.

حال اینکه عده‌ای در ستاد مشترک دولت و اصلاح‌طلبان معتقدند باید از فرق سر تا نوک پا فرنگی شد به خودشان مربوط است اما قلب حاکمیت دینی در ایران یعنی "ولی فقیه" نه اجازه می‌دهد و نه می‌تواند که اجازه دهد امنیت و سلامت مردم در مخاطره شهوات برخی رجال سیاسی قرار گیرد.

برخی محافل تحلیلی حتی استدلال می‌کنند  چیزی که موجب انحراف برخی رؤسای جمهوری ایران شده است؛ قدرت زیاد و مبسوط‌الید بودن آنهاست که باید در ابعادی محدود شود تا گزینه "أنا ربّکم‌الاعلی" در ذهن برخی آقایان رسوخ نکند.

***

سخن پایانی مشاور لیدر اصلاح‌طلبان!

عبدا... ناصری، فعال چپ و از مشاوران لیدر اصلاح‌طلبان در بخشی از مصاحبه با شماره یکشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی پیرامون انتخابات 1400 گفته است: بخشی از دوستان اصلاح‌طلب براساس پیش‌فرض‌هایی که اساسا دقیق نیست راهبرد خود را تعریف می‌کنند. این گزاره که برای منافع ملی مردم باید در صحنه رقابت‌های انتخاباتی حضور داشت، اساسا بی‌معناست. رقابت وقتی توجیه صددرصد رقابتی دارد که جناح مخالف حق ورود به انتخابات را داشته باشد و اتفاقا یکی از مهم‌ترین وظایف اصلاح‌طلبان جامعه‌محور همین است که این باورهای نارسا را تصحیح کنند.

او همچنین با تأکید بر "تحریم خاموش انتخابات" می‌گوید: سخن پایانی من این ‌است که در انتخابات 1400، باید یا نامزد معرفی نکرده و سکوت کنیم یا یک نامزد به تمام معنا اصلاح‌طلب منتقد معرفی کنیم تا آنانی که نگران رابطه‌ خود با صندوق رای هستند آسوده‌خاطر شوند. باورم این است که مواجهه‌ اصلاح‌طلبان واقعی با انتخابات 1400 تعیین‌کننده‌ قطعی، قدرت اجتماعی آنان است.[1]

*بسی موجب تأثر و عبرت است که ببینیم یک فعال سیاسی پس از یک عمر فعالیت در عرصه‌های مختلف به جایگاه "ذبح انتخابات و خروج از مردمسالاری" برسد!

آقای ناصری مثل دوستان دیگر خود در ستاد هسته سخت اصلاحات که بر تکرار رفتار شریرانه تحریم خاموش انتخابات مجلس یازدهم تأکید دارند، گویا نمی‌دانند که انتخابات دستاورد دموکراسی است و هیچ دلیلی برای حضور نیافتن در آن وجود ندارد.

این استدلال که مشارکت ما مشروط است و صرفا باید کاندیدای ما تأیید صلاحیت شود تا ما در انتخابات شرکت کنیم یک حرف بدوی و غیر عقلانی است.

از این رو که اولا نظام سیاسی منطقا نمی‌تواند به اشرار و رجال بد سابقه صلاحیت اعطا کند و آنها را در سبد انتخاب مردم بگذارد.

ثانیا این تقصیر نظام و مردم نیست که اصلاح‌طلبان فقط می‌خواهند با رجال پیر و بدسابقه کار کنند و از معرفی چهره‌های خوش‌سابقه و یا جوان طفره می‌روند!

ثالثا یک طیف یا حزب سیاسی هنگامی که رجل دارای صلاحیتی را درون خود پرورش نمی‌دهد؛ به جای مدعی شدن بایستی در محضر مردم و نظام سیاسی توبه و عذرخواهی کند که چرا فرایندهایش در چارچوب قانون و خواست مردم برای کارآمدی بیشتر نیست.

و رابعا تکلیف یک طیف سیاسی در صورت نداشتن کاندیدا در انتخابات اینست که از نزدیکترین کاندیدای ممکن حمایت کند نه اینکه ساز "خروج از دموکراسی" بنوازد زیرا این کار به منزله خروج از حاکمیت است.

بیان این نکته ضروریست که در تمام نظامات سیاسی دنیا؛ تحریم انتخابات به هر شکل و صورتی به مثابه خیانت انگاشته می‌شود و خارجین از مردمسالاری مستوجب طرد و اشدّ مجازات شناخته می‌شوند زیرا انتخابات، از امتیازات بزرگ یک نظام سیاسی در بحث مشارکت مردم است.

***

انتخاب جالب یک خیّر اردبیلی برای کمک مالی

دکتر عبدالحسین محمدزاده، خیّر اردبیلی، 5 میلیارد ریال برای احداث رصدخانه دانشگاه محقق اردبیلی کمک کرده است.

به گزارش ایرنا، دکتر عزیز حبیبی، رئیس دانشگاه محقق اردبیلی با اعلام این خبر همچنین تصریح کرد: دانشگاه محقق نیز پنج میلیارد ریال اعتبار برای احداث رصدخانه تامین خواهد کرد.

وی افزود: دکتر محمدزاده از مدیران جهادی و کارآفرین کشوری بوده و عضو هیات امنای دانشگاه محقق اردبیلی هم هست.

حبیبی با بیان اینکه دکتر محمدزاده با این کار با خدا معامله کرد، ادامه داد: جای رصدخانه در استان اردبیل خالی بود و احداث این رصدخانه صدقه جاریه‌ای برای دکتر محمدزاده است.[2]

*مقوله وقف، وجوهات شرعی و خیریه عمومی در ایران اسلامی ما از مفاهیم مورد علاقه عموم مردم است و توجه زیادی نسبت به آن مبذول می‌شود.

کما اینکه بر اساس اعلام مسئولان نهادهای ذیربط، میزان کمک‌های مردم به نهادهای خیریه نیز طی سال‌های اخیر افزایش قابل توجهی داشته است.[3]

لکن مسئله‌ای که طی سال‌های اخیر مورد تأکید برخی کارشناسان دینی و خاصّه مقامات سازمان اوقاف قرار گرفته است؛ انتخاب مسیرهای منطبق با نیاز روز برای هزینه‌کرد موقوفات و وجوه خیریه است.

بدیهیست که بسیاری از خیّران و واقفین علاقمند هستند تا خیریه آنها در جهت ترویج دین و شعائر مذهبی مصرف شود.

اما حقیقت آنست که کمک به نظام اسلامی در ابعاد مختلف نیز موجب ترویج دین می‌شود و از بزرگترین شعائر است.

نگاه خیّرین و واقفین عزیز کشورمان به مقولات جدید می‌تواند بسیار راهگشا باشد و نگاه دینی را در کشور بیش از پیش تقویت کند.

مقولات و منصه‌های جدیدی برای وقف و خیریه و انفاق از قبیل ورزش، تسهیل ازدواج، توسعه امکانات تفریحی معقول و ارزان برای مردم، کمک به نخبگان، بسط هنرهای دین‌محور مثل شعر، وام‌های کارآفرینی خیریه، کمک به پایگاه‌های بسیج فعال در مساجد، کمک به سفرهای زیارتی و سیاحتی خیریه، کمک به پلیس و...

مفاهیم جدید برای کار خیر همانند آنچه که دکتر محمدزاده برای کار خیر انتخاب کرد و نظیر آن در عرصه‌های گوناگون بارها توسط مردم و خیّران ایرانی تکرار شده است، می‌تواند راهگشای بخش زیادی از مشکلات مبتلی‌به در جامعه ما باشد و بعنوان یک الگو نیز در سطح جهانی مطرح شود.

اگرچه باید تأکید کرد که رویه‌های جاری وقف و خیریه نیز از ضروریات است و نباید به بهانه نگاه جدید به مقوله وقف، از رویه‌های سنتی مردم و خرج‌کرد درآمدهای وقفی و خیریه در تعظیم شعائر مذهبی غفلت کرد.

***

1_ http://www.armanmeli.ir/fa/print/main/308239

2_ www.irna.ir/news/84229098/

3_ mshrgh.ir/1003020