خشم "محسن آرمین" از احتمال پیروزی "نامزد مقتدر" در انتخابات سال ۱۴۰۰ موجب تناقض‌گویی‌های عجیبی از سوی این رجل اصلاح‌طلب شده است.

سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

خشم آرمین از "نامزد مقتدر" انتخابات ۱۴۰۰

محسن آرمین، از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ درباره انتخابات ۱۴۰۰ با شماره دوشنبه گذشته روزنامه شرق مصاحبه کرده است.

شرق در بخشی از این مصاحبه از آرمین می‌پرسد: "درباره اینکه برخی یک مصلح اقتدارگرا را به‌عنوان گزینه ریاست‌جمهوری مطرح می‌کنند و عنوان می‌کنند فرد نظامی می‌تواند به بهبود شرایط ایران بینجامد، چه نظری دارید؟ " و او پاسخ می‌دهد: اصولا وقتی فساد و بی‌قانونی، گسترده و نهادینه می‌شود و بحران‌ها و انبوه مشکلات جامعه را به ستوه می‌آورد، زمینه برای رشد پوپولیسم و اقبال به سمت افرادی که ژست اقتدار می‌گیرند و شعار قاطعیت و حل سریع مشکلات را می‌دهند، بسیار فراهم می‌شود.

او در ادامه با تأکید بر اینکه منظور از مصلحین اقتدارگرا ژنرال‌ها و سردارها هستند، می‌گوید: خب این ژنرال‌ها و سردارها سال‌ها مصدر کار بوده‌اند، کارنامه روشنی دارند. کسانی که این شعارها را می‌دهند، همان‌ها هستند که یک دهه پیش با شعارهایی نظیر «مردی از جنس مردم» و «معجزه قرن» و ... آقای احمدی‌نژاد را روی کار آوردند و کشور را به این فلاکت رساندند و امروز هم همان‌ها با شعار مصلح مقتدر می‌خواهند یک دهه دیگر وقت و فرصت اصلاح را از کشور بگیرند و خدا می‌داند پس از گذشت یک دهه آیا دیگر کشور فرصتی برای اصلاح خواهد داشت یا خیر.


آرمین تصریح می‌کند: در جایی دیگر عرض کرده‌ام، زمان حکومت ژنرال‌ها در دنیا به سر آمده است. روزگاری بود که در بخش وسیعی از کشورهای جهان از ترکیه و پاکستان گرفته تا بیشتر کشورهای عربی تا شرق آسیا مثل اندونزی سوهارتو و تا آمریکای لاتین مثل آرژانتین پرون، ژنرال‌ها حکومت می‌کردند. امروز دنیا این تجربه را پشت‌سر گذاشته است. در ایران ما پس از انقلابی که آزادی و جمهوریت جزء اصلی‌ترین شعارهای آن بود، امروز عده‌ای به فکر حکومت ژنرال‌ها افتاده‌اند. نفس طرح این شعار درحالی‌که دنیا از آن عبور کرده، نشانه عقب‌ماندگی تاریخی و اوتیسم سیاسی است. به نظرم این شعار از سوی کسانی مطرح می‌شود که در تکمیل پروژه نفی جمهوریت و تبدیل جمهوری اسلامی به حکومت اسلامی خیلی عجله دارند. [۱]

*همانطور که مشاهده می‌شود در صحبت‌های آرمین یک عصبانیت و برانگیختگی وجود دارد.

عصبانیتی که یک دلیل قابل اثبات بیشتر ندارد و آن بی‌کارنامگی اصلاح‌طلبان در پایان دولت رئیس‌جمهور روحانی در مقابل صاحب کارنامه بودن و اقتدار رقیب اصلی اصلاح‌طلبان است.

رقیبی که چپ‌ها می‌دانند با کارنامه جهادی و اقتدار خود می‌تواند شیشه عمر سیاه‌نمایی و بهانه‌جویی علیه نظام جمهوری اسلامی به بهانه مشکلات اجرایی را بشکند.

جالب است که آرمین سعی کرده این حقیقت واضح که مشکلات مردم زیاد شده و این مشکلات زیاد نیز صرفاً با گزینه اقتدار مرتفع خواهد شد را به سخره بگیرد و آنرا با پوپولیسم این‌همانی کند!

این در حالی است که او در سطحی از غیض قرار دارد که نمی‌داند پوپولیسم و اقتدار در یک جا جمع نمی‌شوند و اساساً این دو معنی معارض یکدیگر هستند.

زیرا پوپولیست‌ها اساسا هر مشکلی را با روش‌های مردمفریبی حل می‌کنند اما یک "نامزد مقتدر" می‌داند که راه حل مشکلات، اقتدار اجرایی است.

در بحث حکومت ژنرال‌ها و سردارها نیز لازم به اشاره است که اوتیسم سیاسی مورد اشاره آرمین اتفاقا شامل خود اوست که تاریخ دولت‌داری ژنرال‌ها در جهان معاصر را ناقص روایت می‌کند و مثلا به مردم نمی‌گوید که سابقه نظامی‌گری چگونه می‌تواند به مثابه یک موتور اضافه به نامزدهای مقتدر کمک کند.

و از همین رو بود که حکومت شارل دوگل در فرانسه‌ی مخروبه‌ی پس از جنگ جهانی تبدیل به یکی از صفحات زرین تاریخ فرانسه شد و "ژنرال دوگل" توانسته فرانسه‌ی ویران شده پس از جنگ را به فرانسه پیشرفته تبدیل کند.

ناسزاگویی و غیض امثال آرمین از امتیازات نامزد مقتدر به دلیل دانستن همین حقایق است و همچنین به صورت واضحی نشان می‌دهد که راهگشای مشکلات مردم در انتخابات ۱۴۰۰ کیست؟

وبلاگ مشرق پیش از این نیز توضیحات مهمی را درباره نیاز کشور به "نامزد مقتدر" و چرایی تقلای اصلاح‌طلبان برای شکست این تنها گزینه، در معرض دید و قضاوت مخاطبان محترم قرار داده است. [۲]

***

تجربه تلخی که با درایت قالیباف در روسیه تکرار نشد!

دستیار ویژه رییس مجلس در امور بین‌الملل گفت: دیدار با رییس جمهور پوتین نیازمند طی چند روز قرنطینه بهداشتی در مسکو بود که این انتظار عزتمند نیست.

به گزارش ایسنا، حسین امیرعبداللهیان روز دوشنبه گذشته در یادداشت کوتاهی نوشت:

"دوشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۹-مسکو، ساختمان پارلمان دوما/ طبق پروتکل همه‌گیری کرونا در روسیه، دیدار با رییس‌جمهور پوتین نیازمند طی چند روز قرنطینه بهداشتی در مسکو است که این انتظار عزتمند نیست، بدلیل اهمیت دریافت پیام رهبر معظم انقلاب، پوتین رییس دومای روسیه را نه به صفت رییس پارلمان بلکه بعنوان نماینده ویژه مامور دریافت پیام کرد. نکات مهم پیام و مطالب مطروحه در دیدار خصوصی نشانگر عمق روابط جمهوری اسلامی اسلامی و روسیه در عهد پوتین است. جناب والودین گفت: به محض پایان ملاقات، پیام را به پوتین می‌رساند و آن را حتی در مصاحبه مطبوعاتی از خود جدا نکرد."[۳]

*دیدارهای دیپلماتیک در سرتاسر جهان از پروتکل‌های خاص و البته مختلفی برخوردار است که گاهی رعایت نشدن این پروتکل‌ها موجب لغو دیدارها و یا به حاشیه رفتن اصل دیدارها می‌شود.

مثلا برخی رؤسای جمهور دنیا هستند که مایل به رعایت یک فاصله فیزیکی معین با هرکسی هستند، برخی از آنها میهمانی‌هایی را با حضور سران کشورها در منازل شخصی خود برگزار می‌کنند و برخی دیگر نیز ترجیح می‌دهند با برخی ملاقات‌کنندگان از موضع تحقیر برخورد کنند که این رفتار موجب لغو بسیاری از دیدارها می‌شود.

اگرچه برخی از این پروتکل‌ها عمومیت دارد اما تعدادی از آنها نیز عمومی نیست و از همین رو، پذیرفتن یا نپذیرفتن آنها تابع شرایط خاصی است.

به این نحو که مثلا ممکن است گاهی پذیرش یک پروتکل خاص از سوی ملاقات شونده به معنای تسلیم باشد که این مسئله در ادبیات دیپلماتیک بسیاری از کشورها به هیچ‌وجه پذیرفته شده، نیست.

در این زمینه البته تجربه‌های تلخی هم وجود دارد که نشان می‌دهد چطور اشتیاق به ملاقات و مذاکره و سخنرانی از سوی برخی رجال موجب تحقیر آنها شده است... زانو زدن ظریف در مقابل امیر کویت، اظهارات مقامات کاخ سفید مبنی بر اینکه تماس تلفنی بین اوباما و روحانی خواسته روحانی بوده است، اصرار احمدی‌نژاد به حضور و سخنرانی در یک دانشگاه آمریکایی که با اعتراض برخی دانشجویان مواجه شد، پیاده‌روی ظریف با جان کری در حین مبارزه نیابتی سردار سلیمانی با آمریکا در روسیه و حضور احمدی‌نژاد در یک کشور آمریکای لاتین که مورد استقبال هیچ مقام رسمی قرار نگرفت از این جمله‌اند.

تجربیات تلخی که البته شاهدیم با درایت قالیباف، در سفر به روسیه تکرار نشد.

توضیحات معقول آقای امیرعبداللهیان نیز اگرچه باطل‌السحر گفته‌های سوء دشمنان مجلس یازدهم است اما بهتر بود این صحبت‌ها پیش از سفر رئیس مجلس به کشور روسیه در رسانه‌ها منتشر شود.

سفر دکتر قالیباف به روسیه از حیث پیام راهبردی رهبر انقلاب برای روسیه که ارسال آن به قالیباف سپرده شد و نیز از حیث وجود شناخت جهانی از توانمندی اجرایی قالیباف در حوزه‌های مختلف عمرانی و امنیتی حائز اهمیت بوده است.

***

1_ https://sharghdaily.com/fa/main/print/278051

2_ mshrgh.ir/1177741

3_ https://www.isna.ir/news/99112015368/

برچسب‌ها