به گزارش مشرق، ایگناشس نوشت: چندی پیش یکی از مجریان تلویزیون هنگ کنگ به نام 'وو جون' در صحبت هایی در این تلویزیون مطرح کرد: ' « دونالد ترامپ» فقط ظاهر صحبت هایش رنگ و بوی ضد چینی دارد، اما در واقع او در صورت پیروز شدن در انتخابات؛ بهترین رئیس جمهور آمریکا برای چین خواهد بود.'
حقیقتا حق با این تحلیلگر چینی است.

ریاست جمهوری ترامپ راه را برای استیلای استراتژیک چین بر آسیا و سراسر جهان خواهد گشود.

البته خطاب این مجری تلویزیون هنگ کنگ بیشتر رویه تاجر پیشه ترامپ بود.

این تحلیلگر این پنجره را در آینده ای قابل پیش بینی به روی ما گشود که در آن شاهد خواهیم بود که در آن 'دو آدم بزرگ' یعنی ترامپ و 'شی پنگ ' رئیسان جمهوری آمریکا و چین در 'مارالاگو ' Mar-a-Lago کنار هم دور یک میز نشسته اند و بی هیچ نگرانی از بابت حقق بشر، دارند با هم قرارداد امضا می کنند.

'وو جون' گفت : حزب جمهوریخواه واقع بین است و ترامپ هم یک تاجر است که منافع تجاری برایش از هر چیزی ارزشمندتر است.'

اما واقع امر این است که به طریق اولی و ژرف تر و بلکه هم خطرناک تر، 'ترامپ' رئیس جمهور؛ یک توانمندساز برای هژمونی و اعتلای چین خواهد بود.

سیاست های ترامپ دقیقا منطبق با گفتمان چین است. این سیاست ها نه تنها بنیان قدرت آمریکا را در آسیا بکلی تخریب می کند، بلکه اصلا خیزش یک چین در حال ظهور را تقویت هم می کند.

در این منظر بد نیست نگاهی اجمالی به اثرات و بازخوردهای ریاست جمهوری ترامپ در جهان اسلام بیندازیم.

مدیر اجرایی یک شرکت جهانی در جنوب آسیا در مطلبی در این باره گفته است: ' 1.6 میلیارد مسلمان در سطح جهان وجود دارد و اینها هرگز مواضع ترامپ در قبال مسلمانان که خواستار ممنوعیت ورود مسلمانان به آمریکا شده است را فراموش نخواهند کرد.'

طبق پیش بینی این صاحب نظر آسیایی، مسلمانان از آمریکایی که ترامپ رهبر آن باشد؛ اعراض خواهند کرد. این مسلمانان فقط شامل عراقی ها و سوری ها نیستند بکله مالزیایی ها و اندونزیایی ها هم ازجمله این مسلمانان خواهند بود .

وی تصریح کرد: 'خوب، کسی که از این اعراض ها از آمریکا و به هم ریختن موازنه قدرت در جهان نفع خواهد برد چه کشوری است؟ بدیهی است که؛ چین'.

رئیس جمهور 'اوباما' اخیرا در سخنانی ابراز کرد که اظهارات و مواضع ترامپ چه آسیب هایی بر امنیت ملی آمریکا وارد خواهد کرد.

اوباما چندی پیش در صحبت هایی در دانشگاه 'روتگرز' عنوان کرد: 'منزوی کردن مسلمانان و یا اهانت به آنان مبنی بر اینکه اگر آنها وارد آمریکا شوند طوری دیگر رفتار خواهند کرد، طرح این مواضع و سخنان نه تنها خیانت به اصول و ارزشهای ماست بلکه اصلا خیانت به شخصیت ماست. این گونه اظهار نظرها بسیاری از جوامع را در داخل کشور و در خارج از مرزهای ما از جمله مهمترین شرکای ما در مبارزه با افراط گرایی خشونت طلب را با ما دشمن خواهد کرد.'

ایگناشس در ادامه مطلب می افزاید:

رویکرد سیاسی 'اول؛ آمریکا' ترامپ شکافی را که در رهبری جهانی آمریکا ایجاد شده است عمیق تر خواهد کرد آن هم به طریقی که به نفع چین تمام شود.

بارزترین مصداق آن هم مخالفت ترامپ با پیمان تجاری موسوم به ' پیمان مشارکت دوسوی اقیانوس آرام موسوم به ' پیمان مشارکت ترانس پاسیفیک' Trans-Pacific Partnership با نام اختصاری TPP است، هرچند وی تنها مخالف و یا در حقیقت بی وجدان این معرکه است.

چندی پیش نخست وزیر سنگاپور 'لی هسین لونگ' در صحبتهایی در همین رابطه عنوان کرد: ' عدم تصویب TPP توسط آمریکا، موضع منتقدان این پیمان تجاری را محکم می کند که معتقدند؛ این پیمان چین را قدرتمندتر و شرایط را برای صدور کالاها و خدمات آمریکایی بدتر می کند.

'جان کی ' John Key نخست وزیر زلاندنو هم خطر منسوخ شدن پیمان TPP را برای آمریکا گوشزد کرده و گفته است: 'اگر آمریکا نقش خود در رهبری منطقه را واگذار کند، این خلاء را چین پر خواهد کرد و در نهایت امر اقتصادهای دیگر تاب مقاومت در برابر چین را نخواهند داشت.'

چین سالهاست که با پیش بینی عقب نشینی قدرت آمریکا، شبکه های نفوذ خود بر اقتصاد و سیاست را راه انداخته است.

شاید اوهام باشد اما حقیقت دارد. چین هم دارد همان رویه ای را دنبال می کند که آمریکا بعد از سال 1945 ( پایان جنگ جهانی دوم) در جهان پیمود و نطفه نهادها و سازمانهایی جهانی را ریخت که در حقیقت به نوعی راه را برای استیلای آمریکا بر جهان پس از سال 1945 هموار کردند. اینک چین هم همان راه را می پیماید.

پکن به عنوان جایگزینی برای 'بانک جهانی' و 'صندوق بین المللی پول' پیشنهاد تشکیل نهادی با نام ' بانک سرمایه گذاری در زیرساخت های آسیا' را داده است.

طبق مطالعاتی که 'موسسه بروکینگز ' ظرف مدت پنج سال انجام داده است، این بانک می تواند همه ساله 20 میلیارد دلار برای توسعه منطقه وام دهد. البته این رقم به زحمت معادل با وامی است که 'بانک جهانی' که رهبری آن را آمریکا برعهده دارد اعطا می کند.

چین هم طرح ' مارشال' Marshall Plan خود را دارد که هدف آن ریشه کن ساختن دستورکار بین المللی سازی آمریکاست.

نقشه چین برای قدرت طلبی و استیلا بر همه جا چه در خشکی و چه در دریا طرح ' یک کمربند، یک جاده' "One Belt, One Road ' نام دارد.

پکن در این طرح ساخت و ایجاد شبکه هایی از حمل و نقل و زیر ساخت ها را پیش بینی کرده است که امتداد آن در خشکی از چین تا مسکو و رتردام و در دریا از سرتاسر آسیای جنوب شرقی تا امتداد سواحل آفریقاست.

تمام امیال و جاه طلبی های جهانی چین در واقع نوعی اهانت به رهبری جهانی آمریکاست.

چند ماه قبل روزنامه 'واشنگتن پست' از وجود شهرهایی خالی از سکنه در غرب چین خبر داد و نام 'شهرهای ارواح' بر آن نهاد. چین با این پیش فرض و البته از روی اشتیاق این شهرها را ساخته است تا هر زمان که ' جاده ابریشم جدید' ساخته و آماده شد این شهرها مبادی این جاده باشند.

به گفته ' فرانسیس فوکویاما ' استاد دانشگاه استنفورد، 'چین آنقدر بزرگ و ثروتمند هست که مراقب باشد دست به اشتباهات بزرگ نزند.'

فوکویاما می گوید: ' اگر طرح «یک کمربند ، یک جاده » بتواند آرزوهای برنامه ریزی شده چین را برآورده سازد، کل منطقه ' اوراسیا 'از اندونزی گرفته تا لهستان در نسل های آینده تغییر شکل خواهد یافت.'

چین امروز به همان زبانی صحبت می کند که آمریکا در عصر توسعه طلبی خود از آن به 'سرنوشت آشکار' یاد می کرد.

این چشم انداز برون نگر پکن، مولد توسعه و تجارت خواهد بود و محور آن هم وام دهندگان خصوصی و بازارهای سهام خواهند بود.

اما فراخوان ترامپ به اینکه 'بیاییم عظمت آمریکا را احیا کنیم' ؛ اصلا چنگی به دل نمی زند. این رویکردی است درون نگر و سیاستی است 'واکنشی'.

این نظریه ترامپ همچون رویه تجاری خود او، بیشتر یک عملیات امتیاز دهی است تا طرحی برای سرمایه گذاری و رشد واقعی.

ترامپ ممکن است فرمولی برای عظمت داشته باشد، اما در این داستان کسی که 'برنده' است، به احتمال زیاد پکن خواهد بود.