چه کسی از اس-300 می‌ترسد؟

به گزارش پایگاه نیوایسترن اوتلوک، فرمان اجرایی ولادیمیر پوتین درباره رفع ممنوعیت تحویل موشک‌های پدافندی اس-300 به ایران با محکومیت رژیم صهیونیستی و تذکر آمریکا مواجه شده است. در حالی‌که هنوز مشخص نیست که مسکو چه زمانی این سامانه را در اختیار ایران قرار می‌دهد، اما آنچه مشخص است این است که احتمال فروش این تسلیحات به ایران نشانه‌ای از تغییر چشمگیر ژئوپولتیک منطقه محسوب می‌شود.

از یک سو، پدافند هوایی ایران با وجود سامانه اس-300 به شکل چشمگیری ارتقا خواهد یافت، هرچند که در حال حاضر هم پدافند هوایی ایران توانایی لازم برای دفاع از حریم هوایی کشور را در مقابل حملات آمریکا و یا رژیم صهیونیستی را دارد. از سویی دیگر، تحویل سامانه اس-300 نشانه پیوستن ایران به معماری وسیع امنیتی غیرناتویی است که تحت نظر روسیه و چین در حال شکل‌گیری است.

در حالی که کشورهای بریکس به معنای چندقطبی بودن است، سازمان همکاری شانگهای در کنار مسائل اقتصادی و سیاسی یک ائتلاف اطلاعاتی-امنیتی-نظامی است. احتمال پیوستن ایران به این ائتلاف هم از طریق شرکت در اجلاس‌های سازمان همکاری شانگهای و هم در عمل از طریق قراردادهای نظامی و غیرنظامی می‌تواند منافعی بسیاری برای ایران و کشورهای غیرغربی به همراه داشته باشد. در حالیکه چند سال قبل، آمریکا و هم‌پیمانان آن شرایط روابط بین ایران و دیگر کشورها را مشخص می‌کردند، امروز آنها دیگر نمی‌توانند این کار را انجام دهند. اس-300 تنها قسمت بیرو‌ن‌زده کوه‌یخ است.

اما معنای توافق هسته‌ای برای ایران و منطقه چیست؟ نخست، اینکه ایران می‌تواند فرصتی دوباره برای مطرح شدن در عرصه جهانی پیدا کند. اگرچه هنوز ابهامات بسیاری درباره شرایط توافق و نحوه برداشته شدن تحریمها وجود دارد، اما مشخص است که این توافق فضا را برای همکاری اقتصادی ایران و جهان آماده کرده است.

یوال استینیتز وزیر روابط بین‌الملل و اطلاعات رژیم صهیونیستی در واکنش به تصمیم روسیه برای فروش این تسلیحات به ایران گفت که این اقدام روسیه نتیجه مستقیم مشروعیتی است که ایران از توافق هسته‌ای در درست تدوین به دست آورده است. وی همچنین آنرا سندی برای این مدعای خود می‌داند که رشد اقتصادی ایران که در نتیجه برداشته شدن تحریمها حاصل می‌شود می‌تواند به تسلیح بیشتر این کشور بینجامد. وی همچنین گفت که آمریکا به جای آنکه از ایران بخواهد که از سیاستهای خود در منطقه خاورمیانه دست بکشد، این مکان را برای تهران فراهم کرده است تا توان نظامی خود را افزایش دهد.

چنین اظهارنظرهایی مشخص می‌کند که رژیم صهیونیستی رشد اقتصادی ایران را تهدیدی واقعی برای خود می‌داند. در واقع این وزیر صهیونیست ناخواسته به ما می‌گوید که پتانسیل اقتصادی ایران می‌تواند آنرا به تهدیدی منطقه‌ای مبدل سازد.

در واقع آمریکایی‌ها و مقامات صهیونیست می‌دانند که در صورت برداشته شدن تحریم‌ها ممکن است آنها بازنده اصلی توافق هسته‌ای هستند چرا که ایران موفق خواهد شد که همکاری‌های اقتصادی خود را با شرکای بین‌المللی افزایش دهد. اما تنها مساله اقتصادی در این بحث‌ها دخیل نیست. فروش سامانه اس-300 در واقع به این معناست که دیگر اهرم حمله نظامی غرب علیه ایران بی‌اثر خواهد شد. در حالیکه، مقامات آمریکایی و اسرائیلی می‌گویند که این سامانه توان تهاجمی ایران را افزایش خواهد داد، اما آنها خود می‌دانند که این سامانه کاملاً تدافعی است. پس آمریکا و رژیم صهیونیستی بیش از آنکه نگران افزایش توان تهاجمی ایران باشند، در واقع نگران از دست دادن مزیت راهبردی خود هستند.

دلیل واقعی مخالفت تندروها با توافق هسته‌ای با ایران

به گزارش پایگاه نشنال اینترست، موافقان و مخالفان توافق با ایران از مدتها پیش مقابل هم صف کشیده‌اند. مشخص است که حرف این دو گروه توافق هسته‌ای با ایران نیست. مساله این است که چه کاری باید برای مقابله با چالش ایران برای حاکمیت آمریکا در کشورهای همسایه ایران انجام داد و یا اصلاً باید ایران را وارد نظام منطقه‌ای کرد یا خیر.

موافقان می‌گویند که توافق هسته‌ای با ایران می‌تواند تغییری در رفتار این کشور ایجاد نماید، در حالی که مخالفان همچنان معتقدند که ایران را تا حد ممکن باید تحت فشار قرار داد. این حرف درباره مخالفان درست است، اما یک چیزی دیگری درباره موافقان اضافه کرد.

مخالفان از همان ابتدا، برنامه مشترک اقدام را فاجعه می‌خواندند. آنها معتقد بودند که ایران می‌تواند ظرف چند هفته به تسلیحات اتمی دست یابد. حالا هم این افراد اهمیتی نمی‌دهند که برنامه هسته‌ای ایران به عقب برگشته است. آنها حتی به محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران برای ده سال هم راضی نیستند. آنها در حقیقت با اصل توافق مشکل دارند. در حالیکه آنها تظاهر می‌کنند که به دنبال توافق بهتر هستند، اما حرفهایشان آنها را لو می‌دهد: آنها با هر توافقی مخالفند. برخی می‌گویند که هدف این افراد این است که حکومت ایران را با زور تغییر دهند و توافق هسته‌ای این کار را دور از دسترس می‌کند.

اما موافقان از هرگونه توافق دولت با ایران استقبال می‌کنند زیرا آنها می‌دانند که این توافق می‌تواند کمترین هزینه را برای آمریکا داشته باشد. آنها می‌دانند که ایران همیشه برای رژیم صهیونیستی و آمریکا تهدید خواهد ماند. پس بهتر است برای یک دوره 10 سال مانع دستیابی ایران به تسلیحات اتمی شویم. دلیلی ندارد که فکر کنیم که چشم‌پوشی از توافق می‌تواند راه بهتری را پیش‌روی آمریکا قرار می‌دهد. پس برای موافقان مساله این است که تا حد ممکن برنامه هسته‌ای ایران را بدون نیاز به جنگ به عقب بیندازند. آنها معتقدند که این توافق می‌تواند ایران را تغییر دهد.

لایحه کنگره درباره ایران توافق هسته‌ای را دشوار می‌کند؛ اما غیرممکن نمی‌کند

به گزارش رویترز، تصمیم کنگره آمریکا برای بررسی توافق هسته‌ای با ایران می‌تواند مذاکره‌کنندگان ایرانی را ترغیب کند که خواست‌های بیشتری را مطرح کنند، اما این مساله نمی‌تواند تاثیری در توانایی دولت اوباما در دستیابی به توافق نهایی داشته باشد.

ماه‌هاست که اوباما در برابر تلاش‌های کنگره آمریکا برای گرفتن موافقت کاخ سفید برای بررسی توافق نهایی با ایران مقاومت کرده است. اما روز سه‌شنبه وی سرانجام تسلیم فشارها شد.

ریچارد نفیو مذاکره‌کننده اسبق آمریکا با ایران در این باره گفت: اگر من جای مذاکره‌کنندگان ایرانی بودم به آنها می‌گفتم که شما قول دادید که مانع این لایحه شوید. چگونه شما می‌خواهید ضمانت کنید که کنگره توافق نهایی را بپذیرد؟

وی ادامه داد: این تصمیم کنگره نمی‌تواند توافق را بر هم زند، اما آن را مخصوصاً برای مذاکره‌کنندگان آمریکایی بسیار دشوارتر، پیچیده‌تر می‌کند.

باید در نظر داشت که در مذاکرات تنها آمریکا حاضر نیست. اتحادیه اروپایی نیز یکی از بازیگران مهم در این فرآیند است.

بهترین راه برای اجتناب از مشکلات این است که پس از امضای توافق، زمان اجرای آن را مثلاً 60 روز بعد در نظر بگیریم تا از یک سو ایران فرصت لازم را برای انجام اقدامات مقدماتی داشته باشد و از سویی دیگر، نمایندگان کنگره آمریکا نیز بتوانند درباره این توافق تصمیم بگیرند. اگر کنگره تصمیم به رد این توافق بگیرد، اوباما می‌تواند آن را وتو کند. وی تنها به 34 رای نیاز دارد تا از وتوی خود حفاظت کند و به احتمال فراوان هم‌حزبی‌هایش از وی حمایت خواهند کرد.

اقتصاد درباره سرنوشت توافق هسته‌ای ایران تصمیم خواهد گرفت

به گزارش پایگاه لابلاگ، نخست وزیر رژیم صهیونیستی سابقه وحشتناکی در پیش‌بینی آینده برنامه هسته‌ای ایران دارد، اما اندک افرادی درباره این حرف وی شک دارند که توافق هسته‌ای می‌تواند باعث تقویت اقتصاد ایران شود.

تحریم‌های بین‌المللی تاثیر بدی بر اقتصاد ایران داشته‌اند، پس اگر توافق حاصل شود و تحریم‌ها برداشته شوند، اقتصاد ایران می‌تواند رشد کند. ایران وارد اقتصاد جهانی می‌شود. رشد اقتصادی 3 درصدی ایران در سال گذشته نتیجه برداشته شدن تحریم‌هایی بود که در نتیجه برنامه اقدام مشترک حاصل شد.

بالا و پایین شدن قیمت خودرو در ایران کاملاً نشان می‌دهد که تحریم‌ها تاثیری منفی بر رشد اقتصادی ایران داشته‌اند. در سال 2010، تا قبل از آنکه تحریم‌ها جدی شوند، ایران سالانه 1.5 میلیون خوردو تولید می‌کرد و این کشور رتبه 12 بزرگترین تولیدکننده خودرو در دنیا را داشت. هرچند که خوردو در ایران برای سال‌هاست که تولید می‌شود، اما تولید تحت لیسانس کشورهای غربی انجام می‌شود. پس تحری‌ها باعث شدند که قطعات خودرو وارد ایران نشوند. با افزایش تحریم‌ها تولید خودرو در ایران پرهزینه شد. اما در برنامه اقدام مشترک، صنعت خودرو و بخش پتروشیمی از برخی معافیت‌ها برخوردار شدند.

اما تمامی این مشکلات به سبب تحریم‌های خارجی نبود، بلکه مشکلات داخلی نیز باعث شد که تولید در ایران مقرون‌به‌صرفه نباشد. این مشکلات عبارتند از: قوانین بد، عدم وجود قانون، دخالت‌های دولت و برخی سیاست‌های ضد و نقیض.

هنوز در ایران اختلاف نظرهایی درباره راهبرد اقتصادی در دوره پس از امضای توافق وجود دارد. برخی دولتی‌ها نگران این مساله هستند که ورود ایران به بازارهای جهانی پس از امضای توافق تاثیر منفی بر اقتصاد کشور داشته باشد چرا که این مساله می‌تواند بیش از آنکه به سود تولید باشد به نفع مصرف‌‌کننده باشد.

افراد بسیاری در ایران وجود دارند که از بازگشت 100 میلیارد دلار سرمایه بلوکه شده ایران در خارج از کشور می‌ترسند. آنها معتقدند که این مساله باعث کاهش قیمت ارز و در نتیجه آماده شدن زمینه برای ورود کالاهای خارجی است. در نتیجه دولت فعلی ایران نمی‌تواند به بسیاری از وعده‌های خود از قبیل افزایش اشتغال و رونق تولید داخلی عمل کند.

بزرگترین هراس هسته‌ای دنیا: آیا ایران هم به یک کره‌شمالی دیگری تبدیل خواهد شد

به گزارش پایگاه نشنال اینترست، توافق هسته‌ای موقت با ایران مبهم و دارای چند ایراد چشمگیر است. هنوز جوهر توافق لوزان خشک نشده بود که رهبر ایران سخنانی متضاد با حرفهای آمریکایی‌ها ایراد فرمودند. ایشان عنوان کردند که تحریمها باید به محض امضای توافق برداشته شوند و همچنین ایران اجازه بازرسی از سایتهای نظامی را نخواهد داد.

این سخنان برخلاف حرفهای اوباماست مبنی بر اینکه این توافق می‌تواند دسترسی بی‌سابقه‌ای به تمامی تاسیسات هسته‌ای ایران فراهم آورد. وی همچنین درباره برداشته شدن مرحله‌ای تحریمها حرف زد.

ما قبلاً نمونه این مساله را داشته‌ایم: کره شمالی. با توجه به شباهتهای بین این دو مذاکرات هسته‌ای، تجربه کره‌شمالی باید مذاکره‌کنندگان آمریکایی را راهنمایی کند که چطور توافق هسته‌ای با ایران را تکمیل کنند.

خیلی زود درباره نتیجه جشن نگیرید: دولت کلینتون از حل معضل هسته‌ای کره شمالی حرف زد. دولت اوباما زمانیکه که روی کار آمد ادعا می‌کرد که هرگز که ایران و کره‌شمالی را به رسمیت نخواهد شناخت.

بهتر است که همیشه یک پلیس بد داشته باشیم: چارچوب توافقی با ایران همانطور که طرفداران آن می‌گویند بدون اشکال نیست. تهدید به حمله نظامی می‌تواند ایران را همیشه نسبت به هزینه‌های بدعهدی هوشیار نگه دارد.

متن مبهم به معنای پیشرفت مبهم است: کارشناسان هنوز در این باره بحث می‌کنند که آیا چارجوب توافقی توانست مانع برنامه غنی‌سازی مخفی کره‌شمالی شود. توافقاتی که زبان آن دچار ابهاماتی است می‌تواند در آینده مشکلاتی بوجود آورد.

حتی توافق نهایی به معنای پایان کار نیست: متن مبهم این امکان را برای کشورهای فراهم می‌سازد تا در حالیکه در ظاهر از اجرای توافق سخن می‌گویند، اما در واقع فریبکاری کنند. پیونگ‌یانگ در واقع مثل یک وکیل حرفه‌ای عمل کرد و از ابهامات موجود در توافق برای فریبکاری استفاده کرد. به منظور جلوگیری از بحران، مذاکره‌کنندگان باید درباره قوانین خودشان ومعاهدات قبلی نیز مذاکره کنند.

راستی‌آزمایی کنید: اصل رئیس جمهور ریگان این بود: اعتماد کنید اما راستی‌آزمایی کنید. این اصل باعث شد آمریکا به معاهدات کنترل تسلیحات با شوروی سابق دست یابد. تعریق دقیق مکانسیم‌های راستی‌آزمایی و مسئولیتهای طرفین ممکن است که مشکلی برا رای پایان بخشیدن به مذاکرات ایجاد نماید، اما برای ضمانت بقای طولانی‌مدت توافق مهم می‌باشند.

تخلفات باعث تزلزل مذاکرات می‌شود: دیپلماسی هسته‌ای با ایران و کره شمالی مملو از موارد تخلفات صورت گرفته توسط این دو کشور است. پس نمی‌توان با اطمینان از پیروی آنها از هر گونه توافقی سخن گفت.

مدافعان کنترل تسلیحات هرگونه سند فریبکاری را رد می‌کنند: کره‌شمالی به صورت سریالی جامعه جهانی را فریب داد. اما مدافعان کنترل تسلیحات هر گونه سندی دال بر فریبکاری این کشور را رد می‌کردند.

اسناد مرتبط با فریبکاری به راحتی به دست نمی‌آیند: پس از دهه‌ها بحث درباره اینکه آیا ایران اصلاً برنامه تسلیحاتی هسته‌ای داشت، کارشناسان در حال حاضر ادعا می‌کنند که آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا می‌توانند ظرف مدت یک‌سال جامعه جهانی را از انحراف برنامه هسته‌ای ایران مطلع کنند تا بتوان مجازاتهایی برای تهران در نظر گرفت.

جامعه جهانی دوباره به وضعیت قبلی برنمی‌گردد: سازمان ملل نشان داده است که براحتی در برابر کشورهایی که قطعنامه‌هایش را زیر پا می‌گذارد از کوره در نمی‌رود. همیشه روسیه و چین در مسیر قطعنامه‌های شورای امنیت سنگ‌اندازی کرده‌اند. کره شمالی نیز از همین تعلل مجامع بین‌المللی برای مجازات این کشور استفاده کرد.