بر اساس گزارش فوق، از نگاه آمریکا ناتوانی اروپائیان در یکپارچه‌سازی اقلیت‌ها، سبب ایجاد ریسک امنیت ملی برای واشنگتن شده است. مقامات امنیتی آمریکا معتقدند مسلمانان اروپایی که به آمریکا مهاجرت می‌کنند، می‌توانند برای امنیت آمریکا خطرساز شوند.

برای رفع یا حداقل کاهش خطر مسلمانان اروپایی مهاجر، مقامات آمریکایی به این نتیجه رسیده‌اند که از یک راهکار فرهنگی استفاده کنند: ترویج فرهنگ آفریقایی-آمریکایی‌ها (سیاهان آمریکا) به طور اعم و استفاده از موسیقی هیپ هاپ به طور اخص.

بخش زیادی از مسلمانان اروپایی که در سال‌های اخیر از فشارهای اقتصادی، گسترش فعالیت‌های گروه‌های افراطی ضداسلام و سیاست‌های ضدتروریسمی کشورهای اروپایی، به ستوه آمده‌اند، تصمیم به ترک موطن خود و مهاجرت به آمریکا گرفته‌اند.

استفاده از تجربه جنگ سرد

این نوع دیپلماسی فرهنگی آمریکا ریشه در جنگ سرد دارد. در سال 1995 وزارت خارجه آمریکا تورهای فراوانی از گروه‌های موسیقی جاز در شوروی و بلوک شرق به راه انداخته بود. این گروه‌های جاز به عنوان نمادی از آزادی‌های آمریکا فعالیت می‌کردند.

مطالعات درباره این تورهای موسیقی جاز نشان می‌دهد که وزارت خارجه آمریکا در دهه 1950 دریافته بود سیاهان آمریکا می‌توانند نوعی همذات‌پنداری با مردمی که از حکومت شوروی ناراضی بودند، ایجاد کنند. همچنین جامعه سیاهان آمریکا می‌توانستند این پیام را به مردم بلوک شرق برسانند که تحت سیستم سیاسی آمریکا می‌توان به «برابری نژادها» امیدوار بود.

حتی برخی تحلیلگران و کارشناسان معتقدند که «سفیران جاز» با افزایش اقبال توده مردم بلوک شرق به آمریکا، نقش مهمی در پایان جنگ سرد داشتند.

این بار اروپا

پس از سال‌ها آمریکا مجددا در دهه 2000 به استفاده از دیپلماسی موسیقی روی آورد. در سال 2005 که شورش‌های خیابانی در پاریس به اوج رسیده بود، وزارت خارجه آمریکا نسبت به اعزام گروه‌های موسیقی ژانر هیپ هاپ به اروپا، آفریقا،‌آسیا و خاورمیانه اقدام کرد.

این گروه‌ها و دسته‌ها در برنامه‌هایی که از سوی سفارتخانه‌های آمریکا در کشورهای مختلف ساماندهی می‌شد، شرکت می‌کردند. نکته مهم آن بود که در جریان این مراسم در کشورهای مسلمان، اکثر اعضای این گروه‌های موسیقی در حاشیه کنسرت‌ها و سایر برنامه‌ها به طور مهندسی‌شده درباره زندگی مطلوب مسلمانان در آمریکا با مخاطبان سخن می‌گفتند و تلاش می‌کردند تصور رایج درباره سرکوب مسلمانان در آمریکا را اصلاح کنند.

امروزه گروه‌های رپ مسلمان آمریکایی به طور مرتب برای اجرای کنسرت به سفارتخانه‌های آمریکا در اروپا دعوت می‌شوند و با گروه‌های موسیقی هیپ هاپ بومی به اجرای برنامه می‌پردازند.

فرح پاندیت نماینده ویژه سابق اوباما در جوامع مسلمان درباره دلیل انتخاب ژانر هیپ هاپ برای پیشبرد دیپلماسی فرهنگی آمریکا گفته است: این نوع موسیقی حاوی یک زبان میانجی جدید برای جوان‌ها خصوصا جوان‌های به حاشیه رانده شده در سراسر جهان است.

بر اساس یک تحقیق موسسه بروکینگز نیز موسیقی هیپ هاپ در ابتدا به عنوان یک اعتراض بیرونی نسبت به سیستم سیاسی آمریکا شکل گرفت؛ اما امروزه در میان جوانان مسلمان حاشیه‌نشین و اقلیت در سراسر جهان، این موسیقی به عنوان نمادی از مبارزه علیه حکومت‌های استبدادی و وسیله‌ای برای اشتراک رنج و درد آنان در ورای موانع زبانی قلمداد می‌شود.

وزارت خارجه آمریکا بر نقش ریشه ای اسلام در پدید آمدن موسیقی هیپ هاپ در آمریکا و تداوم این نفوذ تاکید دارد.

بر اساس گزارش بروکینگز، پیشگامان موسیقی هیپ هاپ، مسلمانان سیاه پوستی بودند که روحیه مبارزه علیه ظلم داشتند و به افرادی همچون مالکوم ایکس ارادت داشتند.

حساس شدن دولت های اروپایی

دولت های اروپایی نسبت به نفوذ هیپ هاپ آمریکایی بسیار حساس بوده اند. از اوایل دهه 1990، مقامات فرانسوی نگرانی خود را نسبت به گسترش این نوع موسیقی در میان جوانان مسلمان (و به طور کلی فرهنگ سیاه پوستان آمریکایی) ابراز کرده اند.

مسئولان فرانسوی، موسیقی هیپ هاپ را یک ناهنجاری فرهنگی می دانند زیرا نارسایی های اجتماعی مناطق مهاجرنشین آمریکا (خصوصا رفتارهای خشونت آمیز و فرهنگ سیاه پوستان آمریکایی که برای دولت های غربی، یک فرهنگ متخاصم محسوب می شود) را به فرانسه منتقل می کند.

در سال 1994 با هدف مقابله روند آمریکایی شدن فرانسه و گسترش استفاده از واژگان انگلیسی در این کشور، دولت فرانسه قانونی را به تصویب رساند که بر اساس آن، استفاده از موسیقی هیپ هاپ در شبکه هایی رادیویی این کشور، محدود شد.

در سال 2010 سفیر آمریکا در فرانسه با دعوت از خوانندگان رپ فرانسوی، مقدمات مراسمی را فراهم کرد که خشم مقامات فرانسوی را به دنبال داشت زیرا در این کنسرت، یکی از خوانندگان اقدام به همدردی با دو پسری کرد که در نوامبر 2007 توسط پلیس فرانسه کشته شدند و جرقه شورش های بزرگ در این کشور را زدند.

هیپ هاپ اعتدالی علیه هیپ هاپ آمریکایی

در سال های اخیر، نگرانی سیاستگذاران فرانسوی نسبت به نوعی از اسلام که توسط امواج هوایی رپ منتشر می شود و هنرمندان حاشیه نشین را تحت تاثیر قرار داده، بیشتر شده است.

در مابقی کشورهای اروپایی، دولت ها برای مقابله با خوانندگان رپ افراطی که در آن از ژانر هیپ هاپ برای ترویج خشونت استفاده می کنند، به حمایت از نوعی هیپ هاپ روی آورده اند که مروج ماهیت اسلام اعتدالی است.

به عنوان مثال، در سال 2007 وزارت کشور انگلستان طرح حمایت مالی از اجرای کنسرت های هیپ هاپ توسط خوانندگان رپ مسلمانی که اسلام اعتدالی را ترویج می کردند، به اجرا درآورد. دولت های آلمان و هلند نیز طرح های مشابهی را به اجرا در آورده اند.

دوستان آمریکا؛ هدف آمریکا

تفاوت دیپلماسی موسیقایی آمریکا در سال های اخیر با دوران جنگ سرد آن است که در جنگ سرد، هدف از این دیپلماسی، کشور شوروی به عنوان دشمن شماره یک آمریکا بود، اما اکنون هدف این سیاست، دوستان اروپایی آمریکایی است.

آمریکا هم اکنون میلیون ها دلار خرج می کند تا دل جوامع مسلمان ناراضی اروپایی را به دست آورد؛ این حرکات آمریکا معمولا در تضاد با سیاست های داخلی دولت های اروپایی است و سبب نارضایتی مقامات اروپایی شده که معتقدند آمریکا در حال دخالت در منافع ملی این کشورها است.

اسناد منتشرشده از سوی ویکی لیکس نشان می دهد مقامات آمریکایی به شدت به دولت های اروپایی نسبت رفتارهای نامناسب با اقلیت مسلمان این کشورها اعتراض کرده اند زیرا معتقدند دامنه این نارضایتی ها به خاک آمریکا نیز کشیده خواهد شد.

صدای هیپ هاپ هم در می آید

دیپلماسی هیپ هاپ واشنگتن همچنین با انتقاد فعالان این ژانر موسیقی نیز مواجه شده است. فعالان هیپ هاپ به انتقاد گسترده از اهداف سیاسی آمریکا از برگزاری کنسرت در سفارتخانه های این کشور می پردازند. یک خواننده رپ در این باره گفته است: «هدف موسیقی هیپ هاپ، به چالش کشیدن قدرت ها است، نه خدمت به آنان. وقتی دولت آمریکا از برخی خوانندگان حمایت می کنند، باید پرسید این خوانندگان به منافع چه کسی خدمت می کنند؟»

نکته نگران کننده آن است که به رغم انتقادات سیاسیون و فعالان موسیقی، اما جوانان مسلمان، که هدف اصلی سیاست دیپلماسی هیپ هاپ آمریکا هستند، کاملا راضی هستند.

اگر هدف آمریکا از این سیاست را ایجاد نگرش مثبت در میان مسلمانان اروپایی نسبت به آمریکا بدانیم، باید گفت این سیاست تاکنون جواب داده است.

به عنوان مثال، در آمریکا دیدگاه مثبت نسبت به آمریکا در میان جوانان مسلمان، از سال 2008 بدین سو به شدت رشد کرده است.

جوانان مسلمان فرانسوی می گویند: سفیر آمریکا بیشتر از همه وزرای دولت فرانسه، به مناطق حاشیه نشین این کشور سر می زند.