به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مرکز اسناد انقلاب اسلامی نوشت: از اواخر دی‌ماه 57، مهم‌ترین خبر که اغلب در مطبوعات و رسانه‌های جمعی پوشش داده می‌شد، خبر بازگشت امام خمینی به ایران بود. رابرت هایزر ذیل خاطرات روز 4 بهمن 57، با اشاره به جلسه مهم خود با فرماندان ارتش می‌گوید: فکر می‏‌کردم گروه اینک با بی‌علاقگی آماده‌ پرداختن به موضوع ورود [امام] خمینی بود. به اخبار مطبوعات اشاره کردم که اپوزیسیون قصد دارد این حادثه را به‌طور زنده از تلویزیون پخش کند. 

آنها کمیته‌ ویژه‏‌ای را برای استقبال انتخاب کرده و خطوط کلی تاکتیک‌‏هایشان را ترسیم نموده ‌بودند. یکی از تاکتیک‏‌ها این بود که راهپیمایان منظم حرکت کنند. شاید این مسئله در نتیجه‌ی ملاقات‌هایشان با ژنرال مقدم بود. تاکتیک دیگر این بود که مراسم استقبال باید هرچه ساده‏‌تر برگزار شود. قرار بود تشریفات پر زرق و برق مثل طاق نصرت وجود نداشته‌ باشد. ژنرال ربیعی و نخست‌وزیر درباره‌ ایده‌ بستن فرودگاه مهرآباد از طریق مسدود کردن باند پرواز به‌وسیله‌ تانک‌ها بحث کرده‌ بودند. گروه در این مورد بحث کرد که اگر مسیر وی عوض شود، چه اتفاقی می‌‏افتد. بی‌شک این مسئله موج سنگینی را در بین اپوزیسیون ایجاد می‏‌کرد، اما به اعتقاد ما اوضاع از کنترل خارج نمی‌‏شد.

گزینه‌ دیگر این بود که به وی اجازه دهیم به‌عنوان یک رهبر مذهبی به کشور بازگردد. همه‌ ما احساس می‌‏کردیم این یک سناریوی مضحک بود. فکر می‏‌کردیم به احتمال زیاد وی بلافاصله تلاش می‏‌کند تا دولتش را تشکیل دهد. از آنجایی که آقای بختیار قبلاً اعلام کرده‌ بود که این کار غیرقانونی خواهد بود، اوضاع حسابی به‌هم می‏‌ریخت و منجر به خونریزی می‌‏شد. با کمال تعجب، ژنرال قره‌‏باغی اعلام کرد آماده است با تمام قدرت با این مسئله برخورد کند. در صورت لزوم، وی 1500 تا سه هزار نفر را دستگیر می‏‌کرد تا نظم برقرار شود و این کار با رهنمود آقای بختیار کاملاً سازگار بود. 

به تأخیر انداختن ورود [امام] خمینی حتی برای بیست و چهار ساعت در آن موقعیت، فرصتی خوب و زمانی ارزشمند برای اقدام بود. احساس می‏‌کردیم بهترین راه‌حل این است که به‌جای آنکه باند فرودگاه را واقعاً ببندیم، خیلی راحت اعلام کنیم که فرودگاه بسته است. ما این توانمندی را داشتیم که در صورت لزوم فرودگاه را ببندیم. این کار به ما اجازه می‌‏داد که تدارکاتمان را آماده نگه داریم و انتقال افرادمان ادامه یابد؛ به همه‌ی آمریکایی‌‏ها فشار آورده‌ بودیم که ایران را ترک کنند.

منبع این نوشته کتاب ماموریت به تهران، خاطرات ژنرال هایزر می باشد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.