به گزارش مشرق: کوهپایه‌های جنوبی البرز که سینه‌شان را تا چشم کار می‌کند تراشیده‌اند از درخت، رودخانه‌ اش را هم سد زده‌اند و آب را مهار کرده‌اند، بسترش مانده است برای کشت.زمین دامنه‌های الموت آن‌قدر قوت دارند که بشود در سال دو یا سه نوبت کشتشان کرد. این توجیه بافت طلایی زمین‌هایی است که هنوز آماده کشت برنج نشده‌اند. محصولشان بیشتر «جو» است که بعد از برداشت، زمینش را آتش می‌زنند تا غرق آبش کنند و در آخر شخم میزنند و مسطحش میکنند. تا اینجای کار با مردان است و ازین به بعد کار دستان خستگی ناپذیر زنان.