به گزارش مشرق به نقل از تعامل، علی رغم تاکیدات مکرر دین مبین اسلام بر حرام بودن مصرف مشروبات الکلی یکی از استادان دانشگاه الازهر با استدلالهایی موهن ، عامیانه و به دور از مبنانی علمی مصرف مشروبات الکلی را حلال دانست .

دکتر سعدالدین الهلالی، استاد فقه تطبیقی در دانشگاه اسلامی الازهر مهمترین مرجع علمی اهل تسنن در جهان با اعلام این که نوشیدن آبجو حتی اگر دارای الکل باشد حلال است، جنجال به راه انداخت . وی که در برنامه "قاهره امروز" مجموعه تلویزیونی "اوربت" حضور داشت، مشروب را به دو دسته تقسیم کرد و افزود دسته اول که مشتق از انگور است حرام و دسته دوم که از انگور مشتق نشده حلال می باشد . الهلالی که به سؤالات عمرو ادیب یکی از مجری های معروف مجموعه کانال های اوربت پاسخ می داد در سخنان خود به گفته های "ابو حنیفه" یکی از امامان چهارگانه مذاهب اهل تسنن استناد می کرد که گفته است آیات کریمه قرآن نوشیدن مشتقات انگور را تحریم کرده .

این اظهارات در حالی است که شریعت مقدس اسلام ملاک حرام بودن مشروبات الکلی را مصدر آن نمی داند بلکه معیار برای حرام بودن یک نوشیدنی را مسکر بودن آن ( چیزی که انسان را از حالت هوشیاری خارج می کند ) می داند .

از این گونه فتواهای عجیب و غریب در میان مفتیان وهابی بسیار بیشتر به چشم می آید به چند نمونه از این فتواها اشاره می کنیم و پیشاپیش از قبیح بودن برخی از این فتواها عذر خواهی می کنیم :

- «مشاهده مسابقات برای زنان جایز نیست ، زیرا بازیکنان مردند و غالباً لباسی که بدن آنان را بپوشاند، ندارند و برهنه هستند و قسمتی از ران آشکار است و عورت از پشت لباس نمایان است و این برای زنان اغوا و فتنه انگیری است و اگر کسی قصد سرگرمی داشته باشد، می تواند با ذکر خدا و قرآن و کتب حدیث و فقه و احکام سرگرم شود.» (شیخ ابن جبرین)

-« عقد محرمیت راننده سرویس با خانم معلم‌ها حلال است » (شیخ محمد نجیمی)

-« سفر زن بدون یکی از محارم خود عملی حرام است .» (شیخ عبدالمحسن عبیکان)

-« جشن تولد خلاف حق است. اگر فرزند انسان سالم به دنیا آمد و یا زندگی زناشویی سالها ادامه پیدا کرد مسلمان باید تنها خدا را شكر كند.» (شیخ عبدالعزیز آل شیخ)

-«اهدای گل به بیماران حرام است» (این فتوا در پی افزایش گل فروشی‌های اطراف بیمارستان‌ها و اهدای گل از سوی عیادت كنندگان به بیماران، توسط مركز پژوهش‌های علمی و دفتر افتاء عربستان سعودی صادر شده است.)

-« اگر مردى دخترش را كه در شرق جهان با وى زندگى مى كند به همسرى پسرى در آورد كه او در غرب جهان با پدرش زندگى مى كند و هيچگاه آن دو يكديگر را نبينند و از محل زندگى بيرون نروند، سپس شش ماه از ازدواج آنان بگذرد و آن دختر صاحب فرزند شود پدر او همان كسى خواهد بود كه در غرب دنيا زندگى مى كند، اگر چه هيچگاه همسرش را ملاقات نكرده و حتى نديده باشد.

همچنين اگر كسى را از لحظه عقد ازدواج به مدّت پنج سال زير نظر نگهبانان زندانى كنند، سپس آزاد شود و به منزلش برود و تعدادى فرزند در كنار همسرش ببيند همه آنان فرزندان وى خواهند بود اگر چه فرصت يك لحظه ديدار و ملاقات با همسرش را پس از عقد نداشته است.

اين امر امكانش دور از واقعيّت نيست، زيرا ممكن است بر اثر كرامت يكى از اولياء با آنكه مسافت بين زن و شوهر زياد است آن دو به ديدار يكديگر رسيده باشند و از اين راه فرزندى به وجود آمده باشد.» (به نقل از شیعه آنلاین)