به گزارش مشرق، «سید رحیم نعمتی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، روز پنج‌شنبه در نشست مطبوعاتی سالانه نامزدی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری روسیه در سال آینده میلادی اعلام کرد و حالا با انتشار مصوبه شورای فدراسیون روسیه، مبارزه تبلیغاتی وی با دیگر رقبایش کلید خورده است. مصوبه شورای فدراسیون روسیه روز شنبه منتشر شده و طبق این مصوبه، قرار است این انتخابات در روز شنبه ۱۸ مارس آینده برگزار شود.
این شورا بودجه‌ای معادل ۱۴میلیارد و ۸۰۷ میلیون روبل، معادل ۲۱۳میلیون و ۸۱ هزار دلار، را برای برگزاری انتخابات تعیین کرده تا با ۸۸۰ هزار عضو کمیسیون انتخابات در سطوح مختلف بتواند به شکلی مناسب از عهده وظیفه خود برآید. در این میان، ۲۳نفر تاکنون برای نامزدی در این انتخابات ثبت‌نام کرده‌اند که به گفته خانم الا پامفیلووا، رئیس کمیسیون انتخابات روسیه امکان افزایش تعداد این نامزدها وجود دارد.
علاوه بر پوتین، نام اشخاصی مثل گنادی زوگانف، رهبر حزب کمونیست، ولادیمیر پیرینفسکی، رهبر حزب لیبرال دموکرات، گریگوری یاولینسکی، رهبر حزب یابلوکا و سه زن در میان نامزدهای انتخاباتی دیده می‌شود که یکی از این زن‌ها، کسنیا سوبچاک، یک روزنامه‌نگار مخالف و دختر استاد سابق پوتین است. با وجود تعدد نام‌ها در فهرست نامزدهای انتخاباتی به نظر نمی‌رسد هیچ‌کدام بتوانند رقابت جدی با پوتین داشته باشند چرا که از همین حالا نظرسنجی‌ها حکایت از محبوبیت بالای پوتین در مقابل رقبایش دارد.
مؤسسه مستقل لوادا در نظرسنجی خود خبر از کسب ۷۵درصدی آرا از سوی پوتین می‌دهد و مرکز سنجش افکار عمومی روسیه، وسیوم، هم از حمایت ۲/۸۲ درصدی مردم روسیه از پوتین می‌گوید. در هر حال، پیش‌بینی‌ها خبر از پیروزی قاطع پوتین می‌دهند حتی قاطع‌تر از انتخابات قبلی در ۲۰۱۲ که پوتین آن انتخابات را با کسب ۶۳ درصد آرا برد.
به نظر می‌رسد پوتین با توجه به این میزان از محبوبیت بالا است که حالا نه به عنوان نامزد حزب حاکم روسیه متحد، بلکه به عنوان نامزدی مستقل آماده ورود به مبارزات انتخاباتی شده، هرچند که خود او می‌داند حزب روسیه متحد در پشت سرش قرار خواهد گرفت. در واقع، پوتین با اعتماد به پیروزی‌اش می‌خواهد این بار به عنوان فردی فراجناحی و فراحزبی وارد انتخابات ریاست جمهوری بشود تا در صورت پیروزی به عنوان فردی مورد حمایت مردم روسیه و نه حزب خاصی وارد کرملین بشود.
با وجود اینکه انتظار وجود رقابت جدی در کار نیست آن هم به دلیل ضعف رقبای پوتین در کسب حمایت عمومی، نباید از دخالت‌های امریکا در جریان انتخابات و حتی روزهای بعد از آن غافل بود. پوتین بیش از هر کس دیگری متوجه این موضوع است و به همین جهت هم بود که از یک ماه قبل نسبت به این موضوع هشدار داد و بحث و جدل بر سر دوپینگ ورزشکاران روس را مقدمه‌ای برای این دخالت دانست.
شکی نیست که او خاطره وقایع ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ را به یاد دارد که بعد از انتخابات‌های پارلمانی و ریاست جمهوری تظاهرات اعتراضی در خیابان‌های مسکو به راه افتاد تا به مشروعیت حزب متحد روسیه و ریاست‌جمهوری‌اش ضربه‌ای وارد شود. او با توجه به این خاطره است که قانون ثبت رسانه‌های خارجی را در روز ۲۶ نوامبر امضا کرد تا راه برای رسانه‌های مورد حمایت کشورهای خارجی به خصوص امریکا برای دخالت در جریان انتخابات تنگ شود و اتفاقاتی نظیر پنج سال گذشته دیگر رخ ندهد. با وجود این، نگرانی مقامات مسکو از دخالت امریکا در انتخابات ۱۸مارس از بین نرفته، چنان که سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، به صراحت بر این موضوع تأکید کرده و حتی گفته شده که امکان دارد وزارت خارجه روسیه به دیپلمات‌های امریکایی اجازه حضور در مراکز رأی‌گیری را ندهد.
این نگرانی با توجه به افشاگری‌های اخیر مایکل کاپوتو، مشاور پیشین دونالد ترامپ، قابل توجیه است که در مصاحبه با شبکه خبری فاکس‌نیوز دخالت امریکا را در انتخابات ریاست جمهوری روسیه تأیید کرده و حتی گفته که خودش از سوی بیل کلینتون مأمور شده بود در انتخابات ۱۹۹۴ دخالت کند. همین اعتراف نشان می‌دهد که انتخابات ۱۸ مارس نمی‌تواند برای پوتین بی‌دردسر باشد، هرچند که او در آن انتخابات اولین گزینه برای رفتن به کرملین باشد.
