به گزارش مشرق، احمد رشیدی نژاد- بار دیگر بحث بازگشت جنگنده‌های روس به پایگاه
هوایی نوژه، در محافل خبری بالا گرفته است؛ به تازگی روزنامه روسی
"ایزوستیا" مدعی شده است که تهران و مسکو در حال رایزنی در خصوص استقرار
دوباره بمب‌افکن‌های روس در این پایگاه هستند.
البته مقامات ایرانی در همان
اواخر ماه گذشته که ماموریت جنگنده‌های روسی پایان یافته بود، احتمال
بازگشت آنها را رد نکرده بودند؛ دریابان شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی
ایران، در واکنش به مباحثی که پیرامون استقرار جنگنده‌های روسیه در پایگاه
هوایی نوژه، مطرح شده بود، گفته بود که: از سرگیری این نوع همکاری در
آینده، به تحولات میدانی در سوریه بستگی دارد؛ از این رو ممکن است بار
دیگر در این زمینه، با روسیه همکاری صورت گیرد.
حال رسانه‌ها سفر جابری
انصاری، معاون عربی و آفریقایی وزیر امور خارجه به مسکو را دستمایه‌ای قرار
داده‌اند تا به واسطه آن، بازگشت بمب افکن‌های روسیه به نوژه را استنتاج
کنند. جابری انصاری، دوشنبه شب عازم مسکو شده بود تا با همتای روسی‌اش
"میخائیل بوگدانف" به گفتگو و رایزنی بپردازد.
بوگدانف که هم معاون وزیر
خارجه و هم دستیار ویژه رئیس جمهور روسیه در امور خاورمیانه است، مرداد ماه
گذشته به تهران آمده بود و با مقامات کشورمان پیرامون تحولات منطقه و
وضعیت میدانی نبرد در سوریه به رایزنی پرداخته بود. در همان ایام بود که
خبر استقرار بمب افکن‌های روس در پایگاه هوایی نوژه به واقعیت پیوست.
در این رابطه برخی با این استدلال که روس‌ها چه در زمان روسیه تزاری، چه در
دوران شوروی و چه پس از آن، همیشه نسبت به ایران جفا کرده و در بزنگاه‌های
تاریخی به نفع ایران عمل نکرده‌‌اند، استفاده روسیه از پایگاه هوایی نوژه
را نقض قانون اساسی دانسته و رویکرد مسئولان ارشد کشور در این باره را خلاف
منافع ملی تعریف می‌کنند.
از عهدنامه گلستان و ترکمنچای شروع می‌کنند و تا برنامه اتمی و موشک‌های اس
300 ادامه‌اش می‌دهند! مسئله‌ای تامل برانگیز که سوالات بسیاری را در ذهن
متواتر می‌کند؛ آیا ایران زمین- لااقل در سده‌های گذشته- تنها زخم خورده
روس‌ها بوده است؟ و انگلیسی‌ها، فرانسوی‌ها، عثمانی‌ها، آمریکایی‌ها یا
همین برادران عربمان هیچ جفایی در حق ما روا نداشته‌اند! آیا تنها مقصر
تجزیه "ایران بزرگ" روس‌ها بوده‌اند! و تنها مناطقی از قفقاز و آسیای مرکزی
از ایران جدا شده است! آیا انگلیسی‌ها هیچ نقشی در جدائی افغانستان و
بلوچستان(پاکستان) نداشتند! عراق و دیار بکر (بخش‌های وسیعی از ترکیه
امروزی) را چه کسی و چگونه از ایران جدا کرد!
فراموش کرده‌ایم که
بی‌اعتنائی ناپلئون (امپراتور فرانسه) به عهدنامه اتحاد با ایران از
مهمترین دلایل شکست ایران در جنگ با روس‌ها بود! فراموش کرده‌ایم، همان طور
که در جنگ اول و دوم جهانی روس‌ها شمال ایران را اشغال کردند، جنوب ایران
نیز از گزند اشغال متفقین مصون نماند! می‌گوییم وقتی خزانه دکتر مصدق در
زمان فشارهای سیاسی- اقتصادی انگلیس خالی بود روس‌ها یازده تن طلای ایران
را پس نداد تا اوضاع کشور را سر و سامان دهد اما نمی‌گوییم که چه کسی اوضاع
را نابسامان کرده بود (انگلیس و آمریکا) و چه کسانی نهایتأ دیکتاتور پهلوی
را به ایران بازگرداند(کودتای 28 مرداد)!
آیا ساختار جهان دو قطبی تنها
موجب شد تا روس‌ها از متحد منطقه‌ایشان (عراق) حمایت کنند، و دیکتاتور
معدوم عراق (صدام) هیچ کمکی از طرف‌های غربی و یا مرتجعین عرب دریافت نکرد!
آن هم در شرایطی که به گفته مسئولین نظام، غربی‌ها حتی به ایران سیم
خاردار هم نمی‌فروختند!
آری حقیقت این است که جفا تنها از جانب روس‌ها نبوده است، انگلیس، فرانسه،
آمریکا و... نیز به نوبه خود باید مورد تقبیح قرار گیرند. با این حال
خوشبینان مذاکره با غرب، با رویه "روسیه هراسی"، نزدیکی به غرب را پایان
بخش مشکلات کشور می‌دانند! هم آنان که با اغماض نسبت به موارد نقض صریح
برجام از سوی آمریکا، همچنان، تعلل روسیه در تکمیل و تحویل نیروگاه اتمی
بوشهر و موشک‌های اس 300 را به رخ می‌کشند.
غافل از اینکه اگر همین روس‌ها
نبودند چه کسی حاضر به مشارکت در برنامه اتمی ایران بود! آیا آمریکا یا هر
کشور غربی دیگر حاضر شده‌اند که نیازهای تسلیحاتی کشورمان را تقبل کنند!
اینان گله می‌کنند که چرا روس‌ها در روند پرونده اتمی ایران در شورای امنیت
به قطعنامه‌های ضد ایرانی رای مثبت داده است.
اما نمی‌گویند، که این حد از
همکاری روس‌ها با ایران نیز تحت چه حجمی از فشار غربی‌ها صورت می گیرد.
مگر روسیه متحد و هم پیمان ماست! یا با ما عقد اخوتی خوانده است! ایران کجا
قرارداد اتحاد با روسیه بسته است که این قدر توقعمان از آنها بالاست. چرا
با مسئله احساسی برخورد می‌کنیم! روس‌ها کشوری مستقل‌اند و ما کشوری
مستقل، آنان در پی تحقق منافع خود و ما درصدد دستیابی به منافع خود. سیاست
بین‌الملل نیز عرصه فرصت‌ها و تهدیدها است.
حال که منافع روس‌ها در سوریه
با منافع ایران در همخوانی و همپوشانی قرار گرفته است، چرا نباید بهره
برداری کنیم؟ همین چند هفته گذشته بود که معاون رئیس جمهور از واگذاری بندر
چابهار با شرایط و زمان معین به هندی‌ها خبر داد، هندی‌هایی که البته در
روند تحریم‌ها آنچنان همراهی هم با ایران نکردند.
درست است که نگاه‌ها به
روسیه آنچنان مثبت نیست و روسیه هیچگاه از سیاست ائتلاف راهبردی با ایران
حمایت نکرده است با این وجود در شرایطی که تهدیدات امنیتی آمریکا فراروی
کشورهایی همانند ایران و روسیه است، همکاری با روسیه ضرورتی اجتناب ناپذیر
خواهد بود. بویژه اینکه علاوه بر بالا بردن سطح امنیت ملی کاهش هزینه‌های
نظامی را بطور چشمگیری در پی خواهد داشت.
