گروه فرهنگ و هنر مشرق - امروز پیکر پدر شعر انقلاب- استاد حمید سبزواری- توسط علاقمندان به فرهنگ و هنر متعهد از مقابل حوزه هنری تشییع شد. درست مثل سه سال پیش که پیکر امیرحسین فردی- پدر داستان انقلاب جلوی حوزه هنری روی دوش مردم بود و به آرامی غلتیدن در دریا؛ با اشک و آه علاقمندانش تشییع شده بود. حالا هم همان است. و اینبار "پدر شعر انقلاب". پدر شعر انقلاب که اشعارش هیچگاه فراموش نمیشوند و مگر میشود خمینی ای امام و آن شور و حال حماسی و فضای شادی که از بازگشت امام(ره) ایجاد شده بود را از یاد برد. مگر میشود یاد قدس و فلسطین بیفتی و نوای "همپای جلودار" در ذهنت جولان ندهد؟ مگر میشود چاووش نخواند که :گاه سفر آمد برادر گام بردار...چشم از هوس از خرد از آرام بردار...و مگر میشود یاد امام و دقایق تلخ عروج ملکوتیش بیفتی و با نوای دریغا اشک بر گونه‌هایت نغلتد.: دریغا ای دریغا ای دریغا...خدایی ، سایه‌ای رفت از سر ما...
امروز همه آنها که کشور و فرهنگشان را دوست دارند غمگین و غصه دارند. امروز هم مثل سه سال پیش میشود اندوه را از پیام مقام معظم رهبری دریافت.
«با دریغ و تأسف خبر درگذشت شاعر نامدار معاصر جناب آقای ممتحنی معروف به حمید سبزواری را دریافت کردم. این نام ماندگار و پر افتخار، یادآور تلاش ارزنده ی هنرمندی سخت کوش و شجاع در پشتیبانی از انقلاب در عرصه ی شعر و ادب است. حمید سبزواری، صریح و ثابت قدم و موقع شناس، هنر والا و فاخر خود را به خدمت گرفت تا انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن را از جنبه ی اثرگذار شعر روان و جذاب، تغذیه و تأمین کند. سرودها و منظومه های بلند و غزلها و قصیده های خوش ساخت و پر مضمون او، ثروت ادبیِ درخوری را تقدیم انقلاب کرد. با انقلاب زیست و برای اسلام و انقلاب سرود و وفادارانه در کنار انقلاب ماند. رحمت و رضوان خدا نصیب او باد. مصیبت درگذشت او را به خاندان گرامی و همه ی دوستداران بویژه همشهریان قدردان سبزواریش تسلیت عرض میکنم.»
درست مثل همان لحن پراندوهی که در پیام مقام معظم رهبری برای درگذشت مرحوم فردی به چشم میخورد:
«درگذشت تأسف‌بار هنرمند و نویسنده‌ی متعهد و مجاهد آقای امیرحسین فردی رحمة‌الله‌علیه را به همه‌ی اصحاب ادبیات و هنر انقلاب و به خانواده و بازماندگان و یاران همراه ایشان تسلیت عرض می‌كنم. این هنرمند مؤمن و سخت‌كوش از پیشكسوتان در عرصه‌ی فعالیت‌های ادبی دوران انقلاب و از بنیان‌گذاران هسته‌های جوانان هنرمند انقلابی و در شمار برجستگانی بود كه نهال پرطراوت هنر انقلاب را در برابر دشمنان عنود و همراهان سست عنصر، با انگیزه و ایمان راسخ خویش پاسداری كردند و به شكوفایی و باروری امروز رساندند. رحمت خدا بر او و بر تلاش صادقانه‌اش.«
پرکشیدن حمید سبزواری تنها ، مرگ یک شاعر نیست. بسته شدن دفتر شناسنامه منظوم انقلاب است و رفتن پدر شعر انقلاب. شاعری ؛ تنها یک بعد از وجود یکی مثل حسین آقای ممتحنی است. سبزواری شناسنامه انقلاب بود. شناسنامه منظوم انقلاب. او عمود خیمه شعری بود که حالا برگی زرین از تاریخ شعر و ادب فارسی است. خیمه شعر انقلاب. و این را همه اذعان دارند. شعر انقلابی که حالا دیگر نه تنها یک نهال نوپا نیست که درختی است تنومند و استوار.
همان شعری که مقام معظم رهبری درباره آن فرموده‌اند:
"شعر دوران انقلاب در میان همه ی مقاطع تاریخ طولانی، این ویژگی را دارد که تقریباً یکدست و کامل در جهت آرمانها و هدف‌های والا و سخنگوی احساسات و افکار و جهت گیری های ملتی است که شاعر ، از دل آن برخاسته و بدان وابسته است.شعر دوران انقلاب ، شعر زر و زور نیست. شعر احساسات سطحی و فردی و متوجه به آرزوها و امیال حقیر بشری نیست. زبان یک ملت و شرح حال یک امت است.انعکاسی از روح بزرگ جامعه ای است که یکپارچه در جهت هدف‌ها و آرمانهای الهی و انسانی گام برداشته و فداکاری کرده است. شعر هدفدار و سازنده ی مردمی است. شعر دربارها و میخانه ها و عشرتکده‌ها نیست. شعر صحنه عظیم جهاد و سیاست و انقلاب و جهان نگری است. شعر خدایی."
میگویند پدران ستون و عمود خیمه‌ها هستند و اگر بروند بعید نیست که آن خیمه بریزد. مگر آنکه ماندگانش نگذارند و خود ستون شوند. چند سال پیش مرحوم امیرحسین فردی که رفت انگار خیمه داستان انقلاب داشت فرو میریخت. اما امیرخان ناآرام نبود. آنقدر شاگرد مطمئن تربیت کرده بود که نگران نباشد از افتادن عمود و فرو ریختن خیمه. شاگردانش هرکدام جزیی از عمود شدند و آن خیمه سرپا ماند . حالا عمود خیمه شعر انقلاب رفته است. عمود خیمه‌ای که با وجود او هیچ باد و طوفانی تکانش نمیداد. شاید حمید سبزواری هم مثل مرحوم فردی زمان رفتن نگران نبود از افتادن این خیمه. او آنقدری معلمی کرده بود که بداند به قدر کفایت شاگردانی دارد که به واسطه آنها خیمه شعر انقلاب با همان استواری بماند و باد و طوفان تکانش ندهد.
با اینهمه سبزواری جزو گنجینه ها و ذخایر غنی انقلاب است و یادمان نرود که او، شخصیتش و نامش و اشعارش گنجینه ای است که به غنای ادب و هنر این سرزمین کمک فراوانی کرده است و به دنیا ثابت کرد که حافظ و سعدی و مولانا افسانه نیستند و جزیی از شاعران این سرزمین بوده اند. دفتر شعر ایران زمین ،پس از انقلاب شعرای بزرگی به خود دیده که همطراز بزرگترین شاعران جهانند. از شهریار اوستا گرفته تا حمید سبزواری...
*کیوان امجدیان
عکس/ مراسم تشییع پیکر استاد حمید سبزواری
