به گزارش مشرق، ترکیه اکنون در شرایطی به سر می برد که نمی توان دقیق پیش بینی کرد چه آینده ای را برای خود رقم خواهد زد، اما از رفتارها و اتفاقاتی که در این کشور می افتد می توان کمی حدس زد که اگر به همین روال بگذرد بر سر این کشور چه خواهد آمد.
ترکیه از زمانی که دشمنی های خود را علیه بشار اسد و سوریه آغاز کرد و روز به روز آن را افزایش داد، در داخل و میان افکار عمومی این کشور یک فضای دوقطبی شدید ایجاد شد.
در جامعه ای که میان افکار عمومی، فضای دوقطبی آن هم از نوع سیاسی ایجاد شود، خطرات بسیاری هم در بطن آن ایجاد می شود.
ترکیه اکنون در چنین شرایطی است. شرایطی که دولت و حزب حاکم این کشور به وجود آورده و خود در این گرداب گیر افتاده است. از یک سو شکست در اهدافی که در سوریه دنبال می کرد، از سوی دیگر کم اقبالی در میان مردم که در انتخابات پارلمانی فروردین ماه گذشته به دست آورد و انتخاباتی را پیش رو دارد که برای حزب عدالت و توسعه سرنوشت ساز است.
این حزب اسلامگرا در 13 سال حکومت خود در ترکیه اقبال خوبی را به دست آورد. سعی و تلاش این حزب در مسند قدرت این بود تا بتواند جایگاه کشور را در همه سطوح ارتقاء دهد.
رونق و رشد اقتصادی در ترکیه یکی از دستاوردهای دولت این کشور بود. اما در حوزه سیاسی علیرغم تلاش های بسیار نتوانست دستاورد خوبی برای حزب عدالت و توسعه داشته باشد.
اصرار بر پیوستن به اتحادیه اروپا، ترکیه را وادار به انجام کارهایی کرد که در توان سیاسی و اجتماعی او نبود. خواسته ها و شروط اروپا برای پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپایی از لحاظ دینی، فرهنگی و اجتماعی اگر محال نباشد بسیار دشوار است.
ترکیه که خود سال هاست درگیر مشکل کردهای این کشور است، هنوز نتوانسته است اختلافات میان دولت و این اقلیت تأثیر گذار را حل کند.درگیری ها و جنگ میان «پ ک ک»و ارتش ترکیه سالهاست ادامه دارد. ناتوانی حاکمیت ترکیه در حل این مشکل از راه سیاسی و مسالمت آمیز باعث مشکلات زیادی برای این کشور شده است. اختلافات سیاسی و ایجاد ناامنی در برخی مناطق این کشور تبعات درگیری میان این دو است.
یکی از دیگر از دلایل ایجاد فضای دو قطبی در این کشور همین موضوع اختلافات شدید حاکمیت با کردهای ترکیه است. پیروزی حزب دموکراتیک خلق ترکیه که یک حزب کرد این کشور است، چالش های کردهای ترکیه را برای دولت افزایش داد.
اردوغان و حزب عدالت و توسعه در انتخاباتی که قرار است 10 آبان ماه سال جاری برگزار شود، سیاست حذف دیگر احزاب را در پیش گرفته است. این سیاست بیشتر علیه کردها به کار می رود تا از ورود آنها به پارلمان جلوگیری کند.
اردوغان از تشکیل دولت ائتلافی با دیگر احزاب این کشور که توانسته بودند باعث شکست حزب عدالت و توسعه در دستیابی به اکثریت کرسی های پارلمان شوند سر باز زد، اما شاید اگر دولت ائتلافی تشکیل می داد، بسیاری از مشکلات کنونی این کشور که بیشتر جنبه سیاسی دارد گریبان اردوغان و داود اوغلو را نمی گرفت.
اما رفتارهای دلتمردان این کشور اکنون معضلاتی را برای مردم ترکیه به ارمغان آورده است. از بین رفتن جو آرامش و ثبات در این کشور، درگیر شدن اقتصاد با مشکلات سیاسی، کاهش ارزش لیر ترکیه، اختلافات با دیگر کشورهای همسایه، همه و همه نتیجه سیاست های دولت اردوغان است.
اما تاکنون همه نصایح، توصیه ها و تحلیل هایی که از سوی کارشناسان و تحلیلگران داخلی و خارجی به حاکمان این کشور شده باعث تغییر رفتاری دولت نشده است. اکنون گوش دولتمردان ترکیه به ویژه اردوغان و داود اوغلو از این همه هشدار و اخطار پر شده است و به آنها بی توجهی می کند.
این بی توجهی و کم توجهی همراه با دیگر رفتارهای سیاسی دولتمردان در عرصه داخلی و خارجی همان دوقطبی خطرناک را در این کشور ایجاد کرده است که می رود تا عمق این دوقطبی بیشتر هم شود و شاید با برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام در این کشور، حزب عدالت و توسعه را پایین بکشد.
اردوغان و دیگر اعضای هم حزبی او در دولت ترکیه بیشتر از آن که از دیگران نگران باشد، باید از رفتارها و تصمیمات سیاسی خود واهمه داشته باشد. اگر وضعیت ترکیه به همین گونه پیش برود، تفرقه ایجاد می شود و انسجام این کشور از هم می پاشد و فضای دو قطبی در این کشور حتی به چند قطبی تبدیل می شود که هیچ آینده روشنی را نمی توان برای آن تصور کرد.
ترکیه از زمانی که دشمنی های خود را علیه بشار اسد و سوریه آغاز کرد و روز به روز آن را افزایش داد، در داخل و میان افکار عمومی این کشور یک فضای دوقطبی شدید ایجاد شد.
در جامعه ای که میان افکار عمومی، فضای دوقطبی آن هم از نوع سیاسی ایجاد شود، خطرات بسیاری هم در بطن آن ایجاد می شود.
ترکیه اکنون در چنین شرایطی است. شرایطی که دولت و حزب حاکم این کشور به وجود آورده و خود در این گرداب گیر افتاده است. از یک سو شکست در اهدافی که در سوریه دنبال می کرد، از سوی دیگر کم اقبالی در میان مردم که در انتخابات پارلمانی فروردین ماه گذشته به دست آورد و انتخاباتی را پیش رو دارد که برای حزب عدالت و توسعه سرنوشت ساز است.
این حزب اسلامگرا در 13 سال حکومت خود در ترکیه اقبال خوبی را به دست آورد. سعی و تلاش این حزب در مسند قدرت این بود تا بتواند جایگاه کشور را در همه سطوح ارتقاء دهد.
رونق و رشد اقتصادی در ترکیه یکی از دستاوردهای دولت این کشور بود. اما در حوزه سیاسی علیرغم تلاش های بسیار نتوانست دستاورد خوبی برای حزب عدالت و توسعه داشته باشد.
اصرار بر پیوستن به اتحادیه اروپا، ترکیه را وادار به انجام کارهایی کرد که در توان سیاسی و اجتماعی او نبود. خواسته ها و شروط اروپا برای پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپایی از لحاظ دینی، فرهنگی و اجتماعی اگر محال نباشد بسیار دشوار است.
ترکیه که خود سال هاست درگیر مشکل کردهای این کشور است، هنوز نتوانسته است اختلافات میان دولت و این اقلیت تأثیر گذار را حل کند.درگیری ها و جنگ میان «پ ک ک»و ارتش ترکیه سالهاست ادامه دارد. ناتوانی حاکمیت ترکیه در حل این مشکل از راه سیاسی و مسالمت آمیز باعث مشکلات زیادی برای این کشور شده است. اختلافات سیاسی و ایجاد ناامنی در برخی مناطق این کشور تبعات درگیری میان این دو است.
یکی از دیگر از دلایل ایجاد فضای دو قطبی در این کشور همین موضوع اختلافات شدید حاکمیت با کردهای ترکیه است. پیروزی حزب دموکراتیک خلق ترکیه که یک حزب کرد این کشور است، چالش های کردهای ترکیه را برای دولت افزایش داد.
اردوغان و حزب عدالت و توسعه در انتخاباتی که قرار است 10 آبان ماه سال جاری برگزار شود، سیاست حذف دیگر احزاب را در پیش گرفته است. این سیاست بیشتر علیه کردها به کار می رود تا از ورود آنها به پارلمان جلوگیری کند.
اردوغان از تشکیل دولت ائتلافی با دیگر احزاب این کشور که توانسته بودند باعث شکست حزب عدالت و توسعه در دستیابی به اکثریت کرسی های پارلمان شوند سر باز زد، اما شاید اگر دولت ائتلافی تشکیل می داد، بسیاری از مشکلات کنونی این کشور که بیشتر جنبه سیاسی دارد گریبان اردوغان و داود اوغلو را نمی گرفت.
اما رفتارهای دلتمردان این کشور اکنون معضلاتی را برای مردم ترکیه به ارمغان آورده است. از بین رفتن جو آرامش و ثبات در این کشور، درگیر شدن اقتصاد با مشکلات سیاسی، کاهش ارزش لیر ترکیه، اختلافات با دیگر کشورهای همسایه، همه و همه نتیجه سیاست های دولت اردوغان است.
اما تاکنون همه نصایح، توصیه ها و تحلیل هایی که از سوی کارشناسان و تحلیلگران داخلی و خارجی به حاکمان این کشور شده باعث تغییر رفتاری دولت نشده است. اکنون گوش دولتمردان ترکیه به ویژه اردوغان و داود اوغلو از این همه هشدار و اخطار پر شده است و به آنها بی توجهی می کند.
این بی توجهی و کم توجهی همراه با دیگر رفتارهای سیاسی دولتمردان در عرصه داخلی و خارجی همان دوقطبی خطرناک را در این کشور ایجاد کرده است که می رود تا عمق این دوقطبی بیشتر هم شود و شاید با برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام در این کشور، حزب عدالت و توسعه را پایین بکشد.
اردوغان و دیگر اعضای هم حزبی او در دولت ترکیه بیشتر از آن که از دیگران نگران باشد، باید از رفتارها و تصمیمات سیاسی خود واهمه داشته باشد. اگر وضعیت ترکیه به همین گونه پیش برود، تفرقه ایجاد می شود و انسجام این کشور از هم می پاشد و فضای دو قطبی در این کشور حتی به چند قطبی تبدیل می شود که هیچ آینده روشنی را نمی توان برای آن تصور کرد.
