گروه جنگ نرم مشرق- اخبار ایران و تحلیل‌های پیرامون آن به طور مستمر در رسانه‌های جایگزین که مخالف رسانه‌های جریان اصلی (Main Stream) غرب هستند منعکس می‌شود. این رسانه ها به اطلاعات و تفاسیر متفاوتی می‌پردازند که در رسانه‌های جریان اصلی پیدا نمی‌شود.

***

انگشت اشاره سعودی‌ها به سوی ایران

پایگاه آنتی‌وار در گزارشی به قلم فلینت و هیلاری مان لورت درباره اتهام‌زنی‌های مقامات سعودی به ایران می‌نویسد: جنگ بسیار ویران‌کننده ریاض در یمن بحث‌های زیادی در مجامع غربی درباره استفاده ایران از گروه‌های نیابتی برای براندازی حکومت‌های مشروع خاورمیانه مطرح شده است. اینگونه بحث‌ها بیشتر به مذاق رژیم صهیونیستی و عربستان خوش می‌آید که مدعی نقش ایران در بی‌ثبات کردن خاورمیانه هستند.

این‌گونه ارزیابی‌ها همچنین نوعی توجیه برای حمایت از مداخله نظامی عربستان در یمن نیز محسوب می شوند. بطور کلی، روایت سعودی – صهیونیستی درباره بلندپروازی‌های ایران با این هدف مطرح می‌شوند که مانع دستیابی آمریکا به توافق هسته‌ای با ایران کشور شوند یا مانع از آن شوند که واشنگتن از توافق احتمالی با تهران به عوان سکویی برای برقراری مجدد روابط با این کشور استفاده نماید.

با توجه به شرایط حساس خاورمیانه، باید این ادعاهای مطرح شده درباره ایران را با دقت بیشتری بررسی کرد. از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، این کشور کاملاً حالت دفاعی داشته است. برخلاف دیگر کشورهای خاورمیانه و آمریکا، تهران هرگز به کشوری حمله نکرده است و کشوری را هم تهدید نکرده است.

افراد انقلابی که رژیم سلطنتی را در ایران ساقط کردند، تلاش کردند تا حاکمیت واقعی این کشور را احیا کنند. از زمان پایه‌گذاری جمهوری اسلامی، رهبر این کشور آمریکا ابرقدرت جهان را که تمام تلاشش برای ایجاد نظام امنیتی طرفدار آمریکا در منطقه است را بزرگترین تهدید برای عمل به تعهدات انقلاب ایران خواند. مقامات ایران همچنین، رژیم صهیونیستی را برزگترین تهدید برای امنیت و موقعیت راهبردی جمهوری اسلامی می‌دانند.

تهران همچنین بسیار درباره استفاده عربستان سعودی از روابطش با آمریکا به عنوان اهرمی برای اعمال سیاست‌های ضدایرانی واشنگتن نگران بوده است. مقامات ایران سیاست خارجی و راهبرد امنیتی کشور را با هدف حفظ یکپارچگی سرزمینی و سیاسی در برابر تهدیدات طراحی کرده‌اند. هدف آنها ایجاد هژمونی در منطقه نیست، بلکه آنها به دنبال ممانعت از این مساله می‌باشند که قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نتوانند بر کشور تسلط پیدا کنند.

با توجه به این مساله، طرح این موضوع که ایران از گروه‌های نیابتی برای تهدید همسایگان خود استفاده می‌کند بی‌پایه و اساس است. جمهوری اسلامی به منظور حفاظت از تمامیت سیاسی و سرزمینی‌اش تلاش کرده است تا توانمندی‌های خود را در دفاع نامتقارن و بازدارندگی توسعه دهد. موشک‌های بالستیک مجهز به کلاهک‌های متعارف و سامانه‌های مرتبط از قبیل موشک‌های ضدکشتی، زیردریایی، سامانه‌های مین‌گزاری، و قایق‌های تندرو نیز بخشی از این توانمندی محسوب می‌شوند.

برغم تمامی این توانمندی‌ها، تهدیدات علیه جمهوری اسلامی افزایش یافته است. ایران با 15 کشور هم‌مرز است که هیچ‌یک از آنها هم پیمان طبیعی برای تهران محسوب نمی‌شوند و اکثر آنها با تفکر جمهوری اسلامی مشکل دارند. به علاوه، بسیاری از همسایگان ایران با آمریکا در اجرای نقشه‌های ضدایرانی همکاری می‌کنند.

به همین خاطر، جمهوری اسلامی تلاش کرده است تا از گروه‌های اقلیت در کشورهای دیگر حمایت نماید: شیعیان بحرین، لبنان، افغنستان، یمن، عراق و کردهای عراق و مسلمانان فلسطین. تهران با این راهبرد تلاش می‌کند تا گزینه‌هایی برای خود ایجاد نماید تا در صحنه بر تحولات تاثیر گذارد. در حقیقت، ایران برای بیش از سه دهه از این گروه‌ها برای مقابله با اقدامات خصمانه استفاده کرده است. این گروه‌ها همچنین این امکان را برای ایران فراهم کرده‌اند تا کشورهایی نظیر لبنان، افغانستان، عراق پس از صدام حسین و بحرین به سکوی حمله به جمهوری اسلامی مبدل نشوند.

پروتکل‌های هکرهای صهیون

پایگاه خبری_ تحلیلی لابلاگ در گزارشی می‌نویسد: نخست‌وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو بعدازظهر روز سه‌شنبه با مدیر گوگل، اریک اشمیت ملاقات کرد و به خودستایی در مورد «صنایع سایبری و فناوری بالای قوی» اسرائیل پرداخت. به گفته جروزالم پست، «نتانیاهو همچنین متذکر شد که اسرائیل دست به اقدام بزرگی زده است تا بازارهایی که با آنها در زمینه فناوری به تجارت مشغول است را متنوع سازد.»

اینکه نوآوری فناوری بالای اسرائیل تا چه حد متنوع و توسعه یافته است درست صبح روز بعد مشخص شد. آزمایشگاه امنیت سایبری شرکت کسپراسکی روسیه اعلام کرد که جاسوس‌افزار پیچیده‌ای حاوی مشخصه‌ها و استاندارهای اسرائیلی، سه هتل میزبان مذاکرات برنامه هسته‌ای ایران را هدف قرار داده است.

روز چهارشنبه وال‌استریت ژورنال، یکی از نخستین منابعی که این خبر را منتشر کرد، گزارش داد که خود کسپراسکی توسط بدافزاری هک شده است که کدهای آن شدیداً شبیه به ویروسی است که متعلق به اسرائیل است. این بدافزار با نام «دوکو» (Duqu) به دلیل استفاده از واژه‌های دی‌کیو (DQ) در اسامی فایل‌هایی که ایجاد کرده بود، نخستین‌بار در سال 2011 شناسایی شد. روز پنج‌شنبه،‌ سمنتیک یکی دیگر از شرکت‌های امنیت سایبری اعلام کرد که در شبکه جهانی خود دوکوی 2 را نیز کشف کرده است، که به سایت‌های مخابراتی اعلام‌نشده‌ای در اروپا، آفریقای شمالی، هنگ‌کنگ، و آسیای جنوب شرقی حمله کرده است. به گفته این شرکت، شناسایی دوکوی 2 نسبت به ورژن نخست آن بسیار دشوارتر است زیرا به طور انحصاری در حافظه‌های رایانه‌های آلوده زندگی می‌کند و نه در فایل‌های نوشته‌شده بر روی درایو یا دیسک.

به گزارش سال 2012 نیویورک‌تایمز، دوکوی اصلی از نظر کدگذاری و پلتفرم با استاکس‌نت یکسان است. کارشناسان اطلاعاتی و نظامی می‌گویند که استاکس‌نت نخست در دیمونا، مجموعه راکتور هسته‌ای اسرائیل در صحرای نِگب، آزمایش شد. هر چند اعتقادات بر این است که استاکس‌نت محصول مشترک آمریکا و اسرائیل است،‌ اما به نظر می‌رسد اسرائیل خود به تنهایی دوکو را توسعه داده و از آن بهره برده است.

کدگذاری این جاسوس‌افزار که دو هتل در سوییس و یک هتل در وین را هدف قرار داد ــ که محل گفتگوهای 1+5 و ایران بودند ــ بسیار شبیه به دوکویی است که کسپراسکی از آن به عنوان «دوکوی 2» نام می‌برد. گزارش کسپراسکی نشان می‌دهد که ساخت دوکوی جدید و بهبودیافته بدون دسترسی به کد دوکوی اصلی تقریباً غیر ممکن است. دوکوی 2 به حمله‌کنندگان اجازه می‌دهد تا رایانه‌های آلوده را تحت کنترل بگیرند، خوراک‌های ویدیوئی را فشرده بکنند (از جمله آنهایی که مربوط به دوربین‌های مداربسته هتل است)، تلفن‌ها و وای‌فای را کنترل کرده و در آنها اختلال به وجود آورند، و فایل‌های الکترونیکی را به سرقت ببرند. نفوذ هکرها به رایانه‌های بخش پذیرش هتل به آنها اجازه می‌دهد تا شماره اتاق مذاکره‌کنندگان و اعضای هیئت نمایندگان را شناسایی کنند. دوکوی 2 همچنین این امکان را به هکرهای می‌دهد تا میکروفون‌های دوطرفة موجود در آسانسورهای هتل را بکار گرفته و سیستم‌های خطر را کنترل کنند.

بر اساس فایل‌های ثبت‌شده در این بدافزار، محققان کسپراسکی دریافته‌اند که برنامه‌نویسان دوکو از غروب روز جمعه تا شنبه شب فعالیتی نداشته‌اند که مربوط به آخر هفته و روز تعطیل یهودیان است.

نفوذ دوکوی 2 به مذاکرات ایران نشان‌دهنده پیشرفت این بدافزار و نیز استفاده اسرائیل از آن هم علیه دوستان و هم‌پیمانان و هم دشمنان خود است. وال‌استریت ژورنال 23 مارس گزارش داد که کاخ سفید سال گذشته می‌دانست که اسرائیل در حال جاسوسی از مذاکرات با ایران است، به این امید که بتواند با افشای جزئیات فرآیند مذاکرات پشت درهای بسته چشم‌اندازهای موفقیت‌آمیز آن را کاهش داده و مخالفت کنگره با هرنوع توافقی را به حداکثر برساند.

یکی از مقامات ارشد اسرائیل در پاسخ به این صحبت‌ها گفته است: «دولت اسرائیل علیه آمریکا یا دیگر متحدانش دست به جاسوسی نمی‌زند. کاملاً مشخص است که این اتهامات غلط در راستای تحلیل روابط قوی آمریکا و اسرائیل و روابط مشترک امنیتی و اطلاعاتی است.»

روز چهارشنبه نیز معاون وزیر دفاع اسرائیل، الی بن داهان، این اتهامات را «بی‌معنا» خواند. وی به رادیو اسرائیل گفت که اسرائیل منابع فراوانی برای جاسوسی در اختیار دارد که هک کردن را غیرضروری می‌سازد. با این حال تأیید کرد که اگر سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل واقعاً دست به عملیات سایبری پنهانی زده باشند، خود وی نیز احتمالاً از آن بی‌خبر است.

با این وجود، اکثر منابع خبری اصلی اسرائیل دست داشتن اسرائیل در این امر را محتمل می‌دانند.

احیای محور ایران – کره‌شمالی؟

پایگاه آنتی‌وار در گزارشی به ادعاها درباره رابطه بین ایران و کره شمالی پرداخته و می‌نویسد: درحالیکه مذاکرات هسته‌ای ایران با گروه 5+1 در جریان است، منتقدان مذاکرات بسیار بر این مساله که ایران کشور اصلی در محور شرارت است تاکید می‌کنند.

دو کشور ایران و کره شمالی هزاران مایل از هم فاصله دارند. این دو کشور هیچ‌گونه قرابت مذهبی یا ایدئولوژیکی با هم ندارند. یکی در حال مذاکره با آمریکا است و دیگری همچنان سیاستهای خصمانه خود را در برابر آمریکا حفظ کرده است. با این حال، دو کشور منافع مشترکی دارند. آنها هر دو برنامه هسته‌ای دارند، تحت تحریمهای بین المللی هستند، و توانسته‌اند با تمامی مشکلات مقابله کنند. اما با تمامی این تفاصیر، تمامی ادعاها درباره همکاری بین دو کشور در حد افسانه باقی مانده است. به همین علت، رابطه بین این دو کشور بهترین بهانه برای افرادی بوده است که می‌خواهند تا مانع توافق هسته‌ای با ایران شوند.

نویسنده این مقاله در ادامه می نویسد: ممکن است که تهران و پیونگ‌یانگ در زمینه‌هایی با هم همکاری داشته باشند. برخی مدعی شده‌اند که دو کشور همکاری هسته‌ای با هم دارند و یا کره شمالی قطعات مربوط به موشک را در اختیار ایران قرار داده است.

اگر تصور کنیم که این همکاری‌ها واقعاً وجود داشته باشد، اما حجم آنها نمی‌تواند چندان زیاد باشد. برخی حجم همکاری‌های بین دو کشور را در حدود دو میلیون دلار ارزیابی کرده‌اند که این رقم بسیار ناچیز است.

تا کنون هیچ سندی برای اثبات این ادعا که ایران و کره شمالی با هم همکاری‌های هسته‌ای دارند ارائه نشده است. همچنین، ارتباط هسته‌ای بین دو کشور نمی‌تواند چندان درست باشد چرا که ماهیت برنامه هسته‌ای ایران با کره شمالی متفاوت است. به گزارش آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا، ایران از سال 2003 بخشهای نظامی برنامه هسته‌ای خود را کنار گذاشته است. بنابراین، اگر هم پیونگ‌یانگ اطلاعات هسته‌ای را در اختیار ایران قرار داده باشد، این اطلاعات چندان به کار ایران نمی‌آید.

عربستان، نیروی نظامی نیابتی آمریکا

پایگاه گلوبال ریسرچ می‌نویسد: همیشه انگلیس به عنوان دوست ویژه آمریکا مطرح بوده است. اما به نظر می‌رسد که دوستی ویژه جدید دیگری نیز برای واشنگتن ظهور کرده است: عربستان سعودی.

در جریان اجلاس سران عرب در شرم‌الشیخ در مصر، رئیس جمهور این کشور از تصمیم سران عرب برای تشکیل نیروی نظامی مشترک خبر داد. در همین زمان، ائتلاف عربی به رهبری عربستان حملات خود را علیه مردم یمن افزایش می‌داد. آمریکا هم حمایت خود را از این مداخله نظامی اعلام کرد.

چندی بعد، برخی رسانه‌ها علت اصلی اقدام نظامی عربستان علیه یمن را به عنوان جنگی نیابتی با ایران در خاورمیانه و مقابله با افزایش تاثیرگذاری این کشور در سوریه، عراق و بحرین ارزیابی کردند. تا کنون این حمله جان 2000 نفر را در یمن گرفته است.

سران عربستان باید دوباره فکر کنند. ریاض با حمایت چند کشور عربی دیگر حملات هوایی وحشیانه‌ای را علیه مردم یمن انجام داده است. اما این حملات باعث تضعیف حوثی‌ها نشده است و باعث شده است که حل و فصل سیاسی بحران یمن دور از دسترس گردد. همچنین، عربستان نباید زیاد درباره جنگ با ایران در منطقه خوشحال باشد. ریاض ممکن است در برخی حوزه‌ها خصوصاً بازگرداندن حکومت نظامیان در قاهره احساس پیروزی نماید. اما، حمایت‌های سرسام‌آور این کشور از نیروهای نیابتی نتوانسته است باعث ایجاد ثبات در سوریه، عراق و لیبی شود.