در واقع لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه زمانی که پیشنهاد مطرح شده را یک "توافق احمقانه" نامید این فرآیند را از بین برد.
این کار باعث شده که طرف آمریکایی بر سر میز مذاکرات موضع سخت‌تری اتخاذ کند که نهایتا و پس از دو هفته به توافقی بهتر منجر شد، توافقی که فابیوس قادر به هضم و پذیرش آن بود.
توافق موقت این مجال را فراهم آورد که مذاکرات ادامه یابد، هم‌اکنون نیز یک توافق نهایی بر سر ممانعت از رشد قابلیت‌های هسته‌ای ایران تقریبا در دسترس قرار گرفته است. توافقی که رئیس جمهوری آمریکا و وزیر خارجه این کشور آشکارا خواهان آن هستند.
اما در اینجا نیز، فابیوس یک بار دیگر و روز جمعه گذشته، اعتراض خود را بیان کرد مبنی بر اینکه توافق در حال شکل‌گیری برای محدود کردن توان ایران و ممانعت از گریز هسته‌ای سریع این کشور و ساخت یک سلاح هسته‌ای، ناکافی است. وی گفت: "پیشرفت‌هایی حاصل شده است اما تا جایی که حجم، بازرسی‌ها و دوره پیش‌بینی تعهدات همچنان مایه نگرانی باشد، شرایط همچنان ناکافی است. بنابراین کار زیادی پیش‌رو داریم."
اوضاع اینگونه به نظر می‌رسد که فابیوس به دنبال دست‌یافتن به یک توافق سفت و سخت‌تر است.
هفته گذشته بود که کاخ سفید تلاش کرد هشدار نتایاهو به کنگره این کشور در مورد ریسک‌های موجود در مذاکرات را به عنوان یک بی‌ادبی دیپلماتیک بنمایاند. در این وضعیت، هشدار وزیر خارجه فرانسه از نظر سیاسی کم‌اهمیت تر است - وی هیچ‌گاه به کنگره نرفت تا هشدار خود را بیان کند - اما نیازمند توجه است.
زیرا فابیوس ممکن است که نقشی مؤثرتر از نتانیاهو داشته باشد. کاخ سفید نیز در پاسخ مجبور شد به دنیا این اطمینان را بدهد که یک توافق لزوما غیرقابل اجتناب نیست.
اوباما چند روز پیش در گفتگو با شبکه سی‌بی‌اس گفت که اگر یک توافق مستحکمی که بتواند ایران را در زمینه گریز هسته‌ای یا تقلب به سمت ساخت یک سلاح هسته‌ای محدود کند، به دست نیاید، "ما از مذاکرات خارج می‌شویم."
به گفته اوباما، پاسخ ایرانی‌ها به یک توافق "بسیار معقولانه" آزمایشی خواهد برای اینکه "آیا در واقع، همانگونه که آن‌ها گفته‌اند، تنها به دنبال یک برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای هستند."
حال سئوال این است که یک توافق "بسیار معقولانه" به معنای یک محدودیت شدید جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران است?
آیا این توافق شامل یک عبارت کوتاه در مورد زمان پایان توافق است که به ایران اجازه دهد طی چندسال به سوی ساخت یک سلاح هسته‌ای گام بردارد؟ آیا این توافق در برگیرنده بازرسی‌های شدید "در هر زمان و مکان" از تأسیسات هسته‌ای ایران است یا به ایرانی‌ها اجازه می‌دهد که تلاش‌ها و فعالیت‌های خود را مخفی کنند؟ آیا ایران مجبور خواهد شد در مورد تاریخچه تحقیقات هسته‌ای خود شفاف‌سازی کند؟
این نگرانی - نه تنها در بین جمهوری‌خواهان - وجود دارد که کری و اوباما بیش از رهبران ایران خواهان توافق هستند، آن‌ها خواهان این توافق هستند حتی اگر نقاط آسیب‌پذیری عمده‌ای در آن باقی بماند.
ایالات متحده و هم‌پیمانان آن در این مذاکرات همچنان قدرت نفوذ و تأثیرگذاری زیادی دارند. تحریم‌های اقتصادی باعث تضعیف اقتصادی ایران شده است. و اگر ایران از پذیرش توافقی که شامل شفاف‌سازی‌ها و ممانعت از مسیر ساخت سلاح‌های هسته‌ای باشد خودداری کند، کنگره مطمئنا می‌تواند تحریم‌های شدیدتری را تصویب کند.
اوباما گفت: "اگر ما نتوانیم عدم انحراف آن‌ها به سمت دستیابی به یک سلاح هسته‌ای را راستی‌آزمایی کنیم، یک دوره زمانی برای گریز هسته‌ای وجود دارد و اگر آن‌ها تقلب کنند ما زمان کافی خواهیم داشت، اگر ما چنین نوع از قراردادی را نداشته باشیم، به دنبال دستیابی به آن نخواهیم بود."
