به گزارش سرويس جامعه مشرق، در دعاي روز هفتم ماه مبارک رمضان مي‌خوانيم: «اَللّهُمَّ اَعِنّي فيهِ عَلي صِيامِهِ وَقِيامِهِ وَجَنِّبْني فيهِ مِنْ هَفَواتِهِ وَ اثامِهِ وَارْزُقْني فيهِ ذِکْرَکَ بدَوامِهِ بِتَوْفيقِکَ يا‌هادِي الْمُضِلّينَ»
«خدايا ياريم کن در اين ماه بر روزه و شب زنده داري‌اش و دورم بدار در آن از لغزش‌ها و گناهانش و روزي‌ام کن در آن ذکر خود را به‌طور مدوام و يکسره به توفيق خود، اي راهنماي گمراهان.»

* شرح فرازهاي دعا

آيت‌الله مجتهدي تهراني در شرح «اَللّهُمَّ اَعِنّي فيهِ عَلي صِيامِهِ وَقِيامِهِ» مي‌گويد: خدايا کمک کن در اين ماه روزه بگيريم و شب زنده‌داري کنيم. اگر خدا کمک کند، گرسنگي را نمي‌فهميم. عبادت شب و سحر، دعاهاي ابوحمزه ثمالي و افتتاح را انجام مي‌دهيم. گاهي افرادي غصه مي‌خورند که ماه رمضان چگونه روزه بگيريم؟ خوب دعا کنيد و خدا کمکتان مي‌کند.
وي در ادامه در شرح «وَجَنِّبْني فيهِ مِنْ هَفَواتِهِ وَ اثامِهِ» مي‌گويد: خدايا ماه رمضان ما را از لغزش و گناه حفظ کن. بدبختي است که آدم در ايام سال گناه کند و ماه رمضان هم به گناه ادامه دهد. در ماه رمضان بايد تمام اعضاء و جوارحمان روزه باشد. اگر روزه‌اي بگيريم که چشمان، زبانمان، گوشمان، نامحرم ببيند، دروغ بگويد و غيبت بشنود ، روزه‌مان «عام» مي‌شود. اما به ما مي‌گويند که روزه خاص بگيريد، يعني اعضا و جوارحت هم روزه باشند.
وي تأکيد مي‌کند: درنيت‌هايتان بگوييد: «خدايا؛ من روزه مي‌گيرم، اما روزه خاص مي‌گيرم» يعني اعضاء و جوارحتان هم روزه باشد. حديث داريم؛ زمانيکه روزه مي‌گيريد بايد گوش و چشم و پوست بدنتان هم روزه بگيرند. بايد اعضا و جوارحمان هم روزه باشند تا اين روزه در ما اثر بگذارد.
اين استاد اخلاق ادامه مي‌دهد: البته يک روزه ديگر هم داريم که روزه خاص الخاص است. در اين روزه، قلبمان در ماه رمضان به غير خدا متوجه نمي‌شود.
آيت‌الله مجتهدي تهراني در ادامه در شرح «وَارْزُقْني فيهِ ذِکْرَکَ بدَوامِهِ» اظهار مي‌کند: خدايا روزي کن که در ماه رمضان ياد تو باشم. «ذکر»، هم ياد معنا مي‌کند و هم معناي ذکر زباني را مي‌دهد. دائما بايد به ياد خدا باشم.
وي مي‌گويد: حديث است که اگر حيوانات ذکر نگويند، اسير دام صياد مي‌شوند. اين صداهايي که از حيوانات مي‌شنويم، ذکرهايي است که توسط آنان بيان مي‌شد. حتي درخت و بيابان و کوه و دشت هم ذکر مي‌گويند.
آيت‌الله مجتهدي تهراني در ادامه در شرح «بِتَوْفيقِکَ يا‌هادِي الْمُضِلّينَ» مي‌گويد: اما به توفيق خودت اي راهنماي گمراهان. اي خدايي که گمراهان را راهنمايي مي‌کني، توفيق بده اين دعاهاي روز هفتم درباره ما مستجاب شود.