به گزارش مشرق به نقل از فارس، پایگاه تحلیلی «ولترنت» در مقاله‌ای به قلم
«تیری میسان» در خصوص «استراتژی اخیر اسراییل» نوشت: جشن 25مین سالگرد حماس
با جشن پیروزی در حمله اخیر اسراییل مصادف شد. این جنگ کوتاه استراتژی
اسراییل را عمیقا تغییر داده و جناح‌های مختلف مقاومت فلسطین را با هم متحد
کرده است.
* فلسطینی‌های امیدوار دیگر از اسراییل نمی‌هراسند
حماس به فتح در نوار غزه اجازه خودنمایی داده است تا توسط نمایندگان سازمان ملل در فلسطین به‌عنوان یک دولت ناظر شناخته شوند. علاوه براین، به نظر می‌رسد که چهار جریان داخلی حماس قرار است که اختلافات خود را با رهبری خالد مشعل کنار بگذارند. این تحول ناگهانی آگاهی جدیدی را نوید می‌دهد.
فلسطینی‌ها دیگر از اسراییل نمی‌هراسند و یک بار دیگر به آینده‌شان امیدوار شده‌اند. نشانه این اعتماد به نفس جدید این است که اخیراً چند صد هزار نفر از آنها دور هم جمع شده‌اند تا به سخنرانی رهبران خود گوش دهند بدون آنکه ترسی از بمباران اسراییلی‌ها داشته باشند.
* اسراییل در مخمصه بدی گیر افتاده است
در طول جنگ، مقاومت فلسطین(به‌جای موشک‌های 8 کیلومتری خود) از چند موشک جدید با برد 120 کیلومتر استفاده کرد. آنها بدون مشکل به گنبد آهنین نفوذ کردند، گنبدی که فقط برای جلوگیری از نفوذ موشک‌های ابتدایی طراحی شده بود. اگر ما این قابلیت را با چشم‌انداز حزب‌الله در لبنان در نظر بگیریم، این بدان معنا خواهد بود که اسراییل در حال حاضر در مخمصه بدی گیر افتاده است. پدافندهای اسراییلی، که برپایه «عمق استراتژیک» طراحی شده بودند در حال حاضر از کار افتاده‌اند. اسراییل دیگر قادر به دفاع نخواهد بود.
در تل‌آویو، سرویس‌های اطلاعاتی اعلام می‌کنند که از زمان جنگ 2006 ظرفیت حزب‌الله برای بمباران کردن اسراییل 400 برابر شده است. (بله، این خطای تایپی نیست، شما درست خوانده‌اید، «چهارصد برابر»). در صورت وقوع جنگ منطقه‌ای، اسراییل در عرض چند ماه با خاک یکسان خواهد شد.
*تضیف اسراییل و قوی شدن تدریجی حزب‌الله از سال 2006
این تعادل جدید قدرتها زمانی آشکار میشود که آن را با حملات اسراییلی‌ها مقایسه کنیم. حمله به لبنان در سال 2006، 33 روز طول کشید، حمله به غزه در سال 2009، 22 روز ادامه داشت، و آخیرین حمله تنها 8 روز به طول انجامید.
در طول جنگ 2006، حدود 200.000 اسراییلی مجبور شدند که برای در امان ماندن از حمله انتقام جویانه حزب‌الله به پناهگاه‌ها بروند ولی این بار، حدود 2.000.000نفر از آنها از ترس موشک‌های فلسطینی به پناهگاه‌ها فرار کردند. در اواسط نوامبر 2012، سربازان اسراییلی بعد از هشدار به حمله موشکی فلسطینی‌ها، به پناهگاه «کریات ملاکی» در جنوب اسراییل پناه برند.
*موشک‌ها ساخت ایران بود
برای اولین بار، فلسطین، حزب‌الله و تهران اعلام کردند که این موشک‌های جدید ساخت ایران است. در همان زمان، ایران برتری خود را در زمینه محدود، ولی مهم فناوری هواپیماهای بی‌سرنشین به رخ کشید. یک هواپیمای بدون سرنشین بزرگ، که از راه دور و توسط حزب‌الله کنترل می‌شد، توانست سراسر خاک اسراییل را، از لبنان تا دیمونا، بدون توقف طی کند.
این هواپیما تنها زمانی شناسایی و منهدم شد که از بالای راکتور هسته‌ای عبور کرد. با این حال، زمانیکه هواپیمای بی سرنشین آمریکایی در خاک ایران متوقف شد، سپاه پاسداران توانست کنترل آن را بدست گرفته و آن را بر زمین بنشانند بدون آنکه نیازی به منهدم کردن آن داشته باشند.
* تغییر کامل دیدگاه تلاویو
دیدگاه تلاویو به طور کامل تغییر کرده است. حدود 64 سال بود که اسراییل از جنگ سرد سود می‌برد و هربار امیدوار بود که زمین بیشتری را تصرف کند. ولی حالا تلاویو مجبور است به هر قیمتی که شده از تنش و درگیری پرهیز کند، زیراکه در صورت بروز درگیری جان سالم بدر نخواهد برد.
* ما هرگز اسراییل اشغالگر را به رسمیت نمی‌شناسیم
حالا دیگر به‌راحتی می‌توان فهمید که شعارهای حماس تغییر کرده است. خالد مشعل در سخنرانی خود برای اولین بار اعلام کرد که «فلسطین سرزمین ماست، از دریای مدیترانه تا رود اردن، از شمال تا جنوب. ما امتیازی به کسی نخواهیم داد(...) و یک سانت یا قمستی از آن را به کسی واگذار نمی‌کنیم».
به عبارت دیگر، او نه تنها ادعای غزه و کرانه غربی را داشت، بلکه قیومت تمام فلسطین، و آنچه که اکنون اردن خوانده میشود را نیز طلب می‌کرد. با توجه به نامه سازمان ملل و به رسمیت شناختن فلسطین و انصراف «محمود عباس» از «حق بازگشت»، حماس راه حل دو دولت را رد می‌کند و راه حل یک دولت را می‌پذیرد – موضعی که دقیقا همراستای موضع ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 می‌باشد. خالد مشعل ادامه داد «ما هرگز اسراییل اشغالگر را به رسمیت نمی‌شناسیم (...) اسراییل هیچ مشروعیتی ندارد، مهم نیست که این مسئله چقدر طول بکشید.»
*حمایت تلاویو از حمله به سوریه
در مقابل، این وضعیت جدید، بدون شک تلاویو را وادار می‌کند که از پروژه پاریس، لندن و دوحه حمایت کند، پروژه‌ای که هدف آن بر هم زدن توافق صلح میان آمریکا و روسیه قبل از فوریه و اجرای حمله به سوریه است. این، در واقع، آخرین فرصت اسراییل برای آغازیک ماجراجویی نظامی است.
* فلسطینی‌های امیدوار دیگر از اسراییل نمی‌هراسند
حماس به فتح در نوار غزه اجازه خودنمایی داده است تا توسط نمایندگان سازمان ملل در فلسطین به‌عنوان یک دولت ناظر شناخته شوند. علاوه براین، به نظر می‌رسد که چهار جریان داخلی حماس قرار است که اختلافات خود را با رهبری خالد مشعل کنار بگذارند. این تحول ناگهانی آگاهی جدیدی را نوید می‌دهد.
فلسطینی‌ها دیگر از اسراییل نمی‌هراسند و یک بار دیگر به آینده‌شان امیدوار شده‌اند. نشانه این اعتماد به نفس جدید این است که اخیراً چند صد هزار نفر از آنها دور هم جمع شده‌اند تا به سخنرانی رهبران خود گوش دهند بدون آنکه ترسی از بمباران اسراییلی‌ها داشته باشند.
* اسراییل در مخمصه بدی گیر افتاده است
در طول جنگ، مقاومت فلسطین(به‌جای موشک‌های 8 کیلومتری خود) از چند موشک جدید با برد 120 کیلومتر استفاده کرد. آنها بدون مشکل به گنبد آهنین نفوذ کردند، گنبدی که فقط برای جلوگیری از نفوذ موشک‌های ابتدایی طراحی شده بود. اگر ما این قابلیت را با چشم‌انداز حزب‌الله در لبنان در نظر بگیریم، این بدان معنا خواهد بود که اسراییل در حال حاضر در مخمصه بدی گیر افتاده است. پدافندهای اسراییلی، که برپایه «عمق استراتژیک» طراحی شده بودند در حال حاضر از کار افتاده‌اند. اسراییل دیگر قادر به دفاع نخواهد بود.
در تل‌آویو، سرویس‌های اطلاعاتی اعلام می‌کنند که از زمان جنگ 2006 ظرفیت حزب‌الله برای بمباران کردن اسراییل 400 برابر شده است. (بله، این خطای تایپی نیست، شما درست خوانده‌اید، «چهارصد برابر»). در صورت وقوع جنگ منطقه‌ای، اسراییل در عرض چند ماه با خاک یکسان خواهد شد.
*تضیف اسراییل و قوی شدن تدریجی حزب‌الله از سال 2006
این تعادل جدید قدرتها زمانی آشکار میشود که آن را با حملات اسراییلی‌ها مقایسه کنیم. حمله به لبنان در سال 2006، 33 روز طول کشید، حمله به غزه در سال 2009، 22 روز ادامه داشت، و آخیرین حمله تنها 8 روز به طول انجامید.
در طول جنگ 2006، حدود 200.000 اسراییلی مجبور شدند که برای در امان ماندن از حمله انتقام جویانه حزب‌الله به پناهگاه‌ها بروند ولی این بار، حدود 2.000.000نفر از آنها از ترس موشک‌های فلسطینی به پناهگاه‌ها فرار کردند. در اواسط نوامبر 2012، سربازان اسراییلی بعد از هشدار به حمله موشکی فلسطینی‌ها، به پناهگاه «کریات ملاکی» در جنوب اسراییل پناه برند.
*موشک‌ها ساخت ایران بود
برای اولین بار، فلسطین، حزب‌الله و تهران اعلام کردند که این موشک‌های جدید ساخت ایران است. در همان زمان، ایران برتری خود را در زمینه محدود، ولی مهم فناوری هواپیماهای بی‌سرنشین به رخ کشید. یک هواپیمای بدون سرنشین بزرگ، که از راه دور و توسط حزب‌الله کنترل می‌شد، توانست سراسر خاک اسراییل را، از لبنان تا دیمونا، بدون توقف طی کند.
این هواپیما تنها زمانی شناسایی و منهدم شد که از بالای راکتور هسته‌ای عبور کرد. با این حال، زمانیکه هواپیمای بی سرنشین آمریکایی در خاک ایران متوقف شد، سپاه پاسداران توانست کنترل آن را بدست گرفته و آن را بر زمین بنشانند بدون آنکه نیازی به منهدم کردن آن داشته باشند.
* تغییر کامل دیدگاه تلاویو
دیدگاه تلاویو به طور کامل تغییر کرده است. حدود 64 سال بود که اسراییل از جنگ سرد سود می‌برد و هربار امیدوار بود که زمین بیشتری را تصرف کند. ولی حالا تلاویو مجبور است به هر قیمتی که شده از تنش و درگیری پرهیز کند، زیراکه در صورت بروز درگیری جان سالم بدر نخواهد برد.
* ما هرگز اسراییل اشغالگر را به رسمیت نمی‌شناسیم
حالا دیگر به‌راحتی می‌توان فهمید که شعارهای حماس تغییر کرده است. خالد مشعل در سخنرانی خود برای اولین بار اعلام کرد که «فلسطین سرزمین ماست، از دریای مدیترانه تا رود اردن، از شمال تا جنوب. ما امتیازی به کسی نخواهیم داد(...) و یک سانت یا قمستی از آن را به کسی واگذار نمی‌کنیم».
به عبارت دیگر، او نه تنها ادعای غزه و کرانه غربی را داشت، بلکه قیومت تمام فلسطین، و آنچه که اکنون اردن خوانده میشود را نیز طلب می‌کرد. با توجه به نامه سازمان ملل و به رسمیت شناختن فلسطین و انصراف «محمود عباس» از «حق بازگشت»، حماس راه حل دو دولت را رد می‌کند و راه حل یک دولت را می‌پذیرد – موضعی که دقیقا همراستای موضع ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 می‌باشد. خالد مشعل ادامه داد «ما هرگز اسراییل اشغالگر را به رسمیت نمی‌شناسیم (...) اسراییل هیچ مشروعیتی ندارد، مهم نیست که این مسئله چقدر طول بکشید.»
*حمایت تلاویو از حمله به سوریه
در مقابل، این وضعیت جدید، بدون شک تلاویو را وادار می‌کند که از پروژه پاریس، لندن و دوحه حمایت کند، پروژه‌ای که هدف آن بر هم زدن توافق صلح میان آمریکا و روسیه قبل از فوریه و اجرای حمله به سوریه است. این، در واقع، آخرین فرصت اسراییل برای آغازیک ماجراجویی نظامی است.
