*چرا حجاب در محیط عمومی مسلمانان باید اجباری باشد؟* - در علم پزشکی یک دستورات فردی مربوط به هر بیمار وجود دارد که متعلق به حریم خصوصی او است، و اگر یک شخصی گفت من دارو نمی خورم تا بمیرم ، تا حدودی او را راهنمائی و ارشاد می کنند ، و در نهایت ممکن است او به دور از چشم پزشک و دیگران کاری را که باید انجام بدهد، نکند، یا کار خطرناکی نسبت به سلامتی فردی خود انجام دهد، امّا در علم پزشکی یک سری دستورات عمومی وجود دارد که مربوط به همه ی مردم و محیط عمومی می باشد ، که در این گونه موارد، اگر فردی بخواهد محیط جامعه را آلوده کند قطعاً توسط مسئولین بهداشت از آن جلوگیری می شود، مثلاً اگر کسی بخواهد در آب یا غذای عمومی آلودگی ایجاد کند و مظنون چنین جرم بزرگی باشد ، یقیناً از او جلوگیری می کنند،حال اسلام که برنامه ی تکامل و سلامتی جسمی و روحی و دنیوی و اُخروی انسان است که با توجّه به خطرات و منافع جسمی و روحی و دنیوی و اُخروی، تنظیم شده، مثل علم پزشکی دستورات فردی و اجتماعی دارد، در حیطه ی فردی کسانی که از منکر اطلاع دارند ارشاد و امر به معروف و نهی از منکر را انجام می دهند (مثل پدر و مادر) امّا عموم جامعه حقّ تجسّس در امور شخصی افراد ندارند؛(مگر در موارد خاصّی که ربط به عموم پیدا کند و توسط مراکز قانونی با حکم ورود به منزل اقدام شود) امّا مسائلی که مربوط به سطح عمومی جامعه هست و اقدام به آن به محیط عمومی لطمه وارد می کند،باید به خاطر حقوق دیگران با آن برخورد بشود، مثل همین مسأله ی حجاب در جامعه ی اسلامی، که اگر کسی در خانه جلوی نامحرم هایی که به عنوان مهمان وارد خانه می شوند، بی حجاب بنشیند، قطعاً اگر بدون توبه از دنیا برود جهنّمی است، امّا حکومت نمی تواند تجسّس کند که این فرد در خانه با حجاب است یا نه، امّا همین خانم اگر بخواهد بی حجاب در سطح عمومی جامعه وارد شود، و باعث تحریک جنسی و به گناه افتادن دیگران بشود، چون ضررش به عموم بر می گردد، حکومت موظّف است با او برخورد کند، که دیگران و خانواده های آنان آسیب نبینند.*** ضمناً به این چند حدیث دقّت کنید: ۱- از مولای أعظم حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام که دانشمندان بزرگ به علمیّت سخنان مبارکشان اعتراف کرده اند، نقل شده که فرمودند: امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید که بدترین افراد بر شما مسلّط می شوند ، آنگاه هرچه دعا کنید اجابت نمی شود. نهج البلاغه نامه ۴۷-ص۵۵۸*** ۲- از امام صادق علیه السلام نقل شده که می فرمایند: خداوند عموم مسلمانان را به گناه پنهانی گروه خاصّی عذاب نمی کند، ولی وقتی عدّه ای آشکارا گناه کنند و عامّه ی مردم از آن جلوگیری ننمایند، هر دو گروه مورد عقوبت خدای عزّوجل قرار می گیرند. وسایل الشّیعه،ج۱۱،ص۴۰۴*** ۳- باز از امام صادق علیه السلام نقل شده که می فرمایند: هر گناهکاری که در قومی گناهی انجام دهد و بر معصیتش ادب نشود، نخستین چیزی که خدا آن قوم را به آن گرفتار می کند، محرومیّت از برکات الهی است. وسائل الشّیعه،ج۱۱،ص۴۰۴