به گزارش مشرق، خبرنامه دانشجويان ايران در مطلبي با عنوان «اگر مخارج واقعي فصل نقل و انتقالات اعلام شود...» نوشت: گذشته از آنکه برخلاف کشورهاي صاحب سبک و فوتبالي اروپايي که مي بايست رقم قرار داد براي پرداخت ماليات مشخص باشد در ليگ ايران از همه اسرار اساسي نظام هم خبري در ميان مردم هست اما پول قرار دادها مبهم و گنگ است.
مبالغ هنگفتي که باعث تجميع و تراست مالي کلان در بعضي باشگاه ها مي شود هيچ دليلي هم ندارد جز اينکه پول دارم پس ميخرم.
در حالي که تيم هاي 4 ستاره دنيا مثل ايتاليا به علت عملکرد ضعيف در جام جهاني بازيکنانش دچار افت قرار دادي شده اند بازيکن هاي تيم ملي که توان حتي سعود به جام جهاني را نداشتند با غمزه و ناز ارقام نجومي را براي باشگاه هاي داخلي تعيين مي کنند.
پيش از اين باشگاه هاي عربي حاشيه خليج فارس محل تفرج و توپ بازي فوتباليست هاي ايراني بود که پول و مايتعلق به را در اين باشگاه ها مي ديدند و چه بسيار بازيکناني که از حضور در ابوظبي و دبي به علت سطح بالاي فوتبال دفاع مي کردند.
اما شواهد نشان مي دهد که تيم هاي عربي پا به سن گذشته هايي چون کاناوارو ايتاليايي را ترجيح مي دهند به فوتباليست هاي ايراني که کمتر از يک سال شکم هايشان مانع نفس کشيدن در حين بازي مي شود.
جالب اين است که باشگاه هاي داخلي که عمده به منابع دولتي متصل هستند با اين دلخوشي که پولش را دولت مي دهد اين بازيکنان را جذب و يا سقف قرار داد را به حدي بالا مي برند که گويي از مال خود مي بخشند و نه اموال هفتاد ميليون ايراني.
موضوع سقف قرار داد با اين عنوان که بازيکنان مجبور به مهاجرت مي شوند ماست مالي شد اما سئوال اينجاست که آيا براي اين بازيکنان که فرق واليبال و فوتبال را نمي دانند تيم هاي دسته چندم اماراتي هم هزينه اي پرداخت مي کند؟
از سوي ديگر نبايد فراموش کرد که اين روزها هرچه بازيکن که پسوند بريزيلي نيز دارد وارد تيم هاي ليگ برتري مي شود...
ترس از اين که افشاي قرار دادها استاديوم ها را خالي مي کند و مردم را دلزده کند بي شک واهمه اي اصلي است در حالي که جوانان در حال خاک خوردن و بازي با توپ پلاستيکي هستند بازيکناني از باشگاه ها هزينه هاي چند صد ميليوني را ناقابل مي دانند.عاملي که باعث شد تا طنز سازاني چون مديري هم اين امر را در قالب طنز به باد نقد بکشانند.
اما اي کاش اين به اصطلاح فوتباليست ها اگر پول هاي کلان دولتي و خصوصي را مي گيرند به فکر فرهنگ هم باشند و اينگونه نباشد که اخبار مختلف حاکي از مصرف مواد مخدر در تمرين ها و نيز عياشي ها و لاابالي گري هاي متعدد است.
به نظر اين سبک ادامه فوتبال در ايران تنها تهديدبراي آبروي ملي و بازي با احساسات عمومي است.
اگر مخارج واقعي فصل نقل و انتقالات اعلام شود...
خبرنامه دانشجويان ايران: ايام نقل و انتقال تيم هاي باشگاهي به پايان رسيد و قضاياي بسياري ناديده گرفته شد تا اين شبه که فوتبال ما پاک است يا ناپاک.
پايان نقل و انتقال ها در ميان تهراني ها نشان از پول هاي گزافي است که دو تيم اصلي و دولتي تهراني خرج هاي هنگفتي کرده اند.
گذشته از آنکه برخلاف کشورهاي صاحب سبک و فوتبالي اروپايي که مي بايست رقم قرار داد براي پرداخت ماليات مشخص باشد در ليگ ايران از همه اسرار اساسي نظام هم خبري در ميان مردم هست اما پول قرار دادها مبهم و گنگ است.
مبالغ هنگفتي که باعث تجميع و تراست مالي کلان در بعضي باشگاه ها مي شود هيچ دليلي هم ندارد جز اينکه پول دارم پس ميخرم.
در حالي که تيم هاي 4 ستاره دنيا مثل ايتاليا به علت عملکرد ضعيف در جام جهاني بازيکنانش دچار افت قرار دادي شده اند بازيکن هاي تيم ملي که توان حتي سعود به جام جهاني را نداشتند با غمزه و ناز ارقام نجومي را براي باشگاه هاي داخلي تعيين مي کنند.
پيش از اين باشگاه هاي عربي حاشيه خليج فارس محل تفرج و توپ بازي فوتباليست هاي ايراني بود که پول و مايتعلق به را در اين باشگاه ها مي ديدند و چه بسيار بازيکناني که از حضور در ابوظبي و دبي به علت سطح بالاي فوتبال دفاع مي کردند.
اما شواهد نشان مي دهد که تيم هاي عربي پا به سن گذشته هايي چون کاناوارو ايتاليايي را ترجيح مي دهند به فوتباليست هاي ايراني که کمتر از يک سال شکم هايشان مانع نفس کشيدن در حين بازي مي شود.
جالب اين است که باشگاه هاي داخلي که عمده به منابع دولتي متصل هستند با اين دلخوشي که پولش را دولت مي دهد اين بازيکنان را جذب و يا سقف قرار داد را به حدي بالا مي برند که گويي از مال خود مي بخشند و نه اموال هفتاد ميليون ايراني.
موضوع سقف قرار داد با اين عنوان که بازيکنان مجبور به مهاجرت مي شوند ماست مالي شد اما سئوال اينجاست که آيا براي اين بازيکنان که فرق واليبال و فوتبال را نمي دانند تيم هاي دسته چندم اماراتي هم هزينه اي پرداخت مي کند؟
از سوي ديگر نبايد فراموش کرد که اين روزها هرچه بازيکن که پسوند بريزيلي نيز دارد وارد تيم هاي ليگ برتري مي شود...
ترس از اين که افشاي قرار دادها استاديوم ها را خالي مي کند و مردم را دلزده کند بي شک واهمه اي اصلي است در حالي که جوانان در حال خاک خوردن و بازي با توپ پلاستيکي هستند بازيکناني از باشگاه ها هزينه هاي چند صد ميليوني را ناقابل مي دانند.عاملي که باعث شد تا طنز سازاني چون مديري هم اين امر را در قالب طنز به باد نقد بکشانند.
اما اي کاش اين به اصطلاح فوتباليست ها اگر پول هاي کلان دولتي و خصوصي را مي گيرند به فکر فرهنگ هم باشند و اينگونه نباشد که اخبار مختلف حاکي از مصرف مواد مخدر در تمرين ها و نيز عياشي ها و لاابالي گري هاي متعدد است.
به نظر اين سبک ادامه فوتبال در ايران تنها تهديدبراي آبروي ملي و بازي با احساسات عمومي است.