سرویس ورزش مشرق – پیرو نحوه صدور حکم یک جلسه محرومیت سرور جپاروف از همراهی استقلال و البته اینکه ابتدا او را با دستور محرومیت موقت از همراهی 30 روزه استقلال محروم کرده بودند با مخالفت و انتقاد اهل حقوق فوتبالی مواجه شد. اینکه اصلا دستور موقت برای این مورد الزامی داشت یا نه در روزهای اخیر سوژه بسیاری از رسانه ها بود.

عبدالرحمن شاه حسینی در گفت و گو با مشرق، درباره پرونده جپاروف و موضوع مربوط به ناهنجاری های استادیوم های ورزشی و شعارهای غیرمعمولی که در برخی ورزشگاه ها سر داده می شود صحبت کرد.

متن صحبت های وی در ادامه می آید:

*"دستور موقت" سابقه 80 ساله دارد

دستور موقت در آیین دادرسی مدنی در دادگستری ایران سابقه ای 70، 80 ساله دارد و قانونگذار پیش بینی چنین حکمی را کرده است مبنی بر اینکه اگر در اطاله رسیدگی باعث شود شاکی یا خواهان ضررهای غیرقابل جبرانی ببینند با یک دستور موقت فرد یا افراد تحت نظر یا بازداشت باشند.

*جریمه خطا کردن دستور موقت نمی خواهد

- اصلا آوردن این بحث در فوتبال به هیچ عنوان جایگاهی حقوقی ندارد. شاید بتوان در دعاوی مالی به وجهه کاربردی آن پرداخت ولی در سایر موارد همه چیز فوتبال مشخص است و گریز زدن به این ماده قانونی این اجازه را به ما داده که از آن سوء استفاده کنیم. وقتی تخلفی در حین بازی رخ می دهد می توان به پیوست سوابق فرد خاطی و با بازبینی فیلم، همه چیز را متوجه شد و در نهایت حکم را صادر کرد.

*مشابه تخلف جپاروف در اصفهان رخ داد

اتفاقا عین این اتفاق در دوران حضور بنده در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال رخ داد. بازی استقلال و سپاهان در اصفهان در حال برگزاری بود. بنده در تهران و از طریق تلویزیون در خود فدراسیون نشسته بودم و بازی را می دیدم که حسین کاظمی در همان نقطه ای که جپاروف مرتکب خطا شد روی کمر بازیکن سپاهان رفت و من بلافاصله حکم یک جلسه محرومیت به دلیل بازی خطرناک را برای این بازیکن صادر کردم. استقلالی‌ها هنوز در فرودگاه اصفهان بود که این حکم را دریافت کردند و باعث تعجب شان شد.

*قتل که نشده دستور موقت دادند

مگر قتل رخ داده بود! بازیکن رفته روی کمر حریف و همه چیز مشخص است. بازی خطرناک در فوتبال مگر چه حکمی دارد؟ مگر بازی در تاریکی برگزار می شد که نیاز به فیلم دوربین های مدار بسته باشد؟ گاهی در برخی پرونده ها لازم است بررسی صورت بگیرد مانند کور شدن سرباز احمدی که من شخصا 12 روز کار و زندگی ام را روی آن پرونده گذاشتم تا با بازبینی چندین فیلم و شنیدن اظهارات چندین نفر از متهمان اصلی رأی را صادر کنم ولی در این مورد مشخص که نیازی به این کارها نبود! چه تحقیقی؟

*مگر استقلال بازی داشت؟

آقایان در حکم اولیه آمدند محرومیت 30 روزه تا اطلاع ثانوی را دادند و بعد که دیدند جامعه حقوقدانان منصف، به این موضوع ایراد گرفتند عقب نشینی کردند و حرفشان را تغییر دادند. اصلا مگر در حدفاصل اعلام رأی تا احضار به کمیته انضباطی، استقلال مسابقه ای داشت که حکم دستور موقت صادر کردند؟ جمعه رأی اعلام شد و دوشنبه هم جپاروف به کمیته رفت! استقلال که جمعه این هفته بازی دارد! اینها همه توجیه برای حکمی است که اعلام شده بود.

*روح و روان بازیکن را تخریب کردند

رأی برای تنبیه کردن بازیکن است نه آزار و اذیتش. این نوع حکم صادر کردن قطعا روی بازیکن تأثیر سوء می گذارد. اینکه در سایت فدراسیون اعلام می شود بازیکن 30 روز محروم از همراهی تیمش است روح و روانش را تخریب می کند و برنامه های کادر فنی را بر هم می ریزد. وقتی یک نفر را به عنوان حقوقدان(!) در کاری قرار می دهند برای جلوگیری از همین آسیب های اجتماعی ناشی از یک حکم غلط است که مبادا تبعات بدی داشته باشد.

*این شکل صدور حکم بدگمانی می آورد

می دانید این احکام چه موجی از بدگمانی علیه فدراسیون فوتبال به راه می اندازد! حداقل بین طرفداران استقلال! البته من ایراد اصلی را به مدیریت فدراسیون می گیرم نه کمیته انضباطی. چون این افراد که به خواست خودشان در این کمیته مشغول به کار نشده اند.

*مقصر فحاشی در ورزشگاه باشگاه نیست

وقتی در یک استادیوم انواع شعارهای سیاسی و یا هتاکی به مرده و زنده صورت می گیرد نباید ایراد را به باشگاه گرفت. باشگاه چه سهمی در برگزاری یک دیدار دارد؟ وقتی بلیت فروشی، نگهداری چمن، برگزاری مسابقه، تأمین امنیت، نظافت و هرآنچه برای برپایی یک مسابقه لازم است را دیگران انجام می دهند نمی توان باشگاه را مقصر دانست و با فحاشی چند تماشاگرنما باشگاه را جریمه مالی کرد و یا از همراه داشتن تماشاگرانش در دیدار بعدی محروم کرد. اگر باشگاه می توانست اراده ای در برگزاری یک مسابقه داشته باشد حتما می شد از مسئولانش درباره اتفاقات روی سکوها انتظار داشت.