سرویس تاریخ مشرق- از ۱۸ شهریور سال٬۵۷ یک روز بعد از جمعه سیاه، حرکتی اصلی و اثرگذار شکل گرفت و صدها نفر از کارگران و کارکنان صنعت نفت پالایشگاه تهران اعتصاب کردند. دو روز بعد کارگران و کارکنان پالایشگاه‌های تبریز، آبادان، اصفهان و شیراز نیز همچون پالایشگاه تهران اعتصاب کردند. این اعتصابها که همزمان با سایر اعتصابهای کارگری بود، بر شدت بحران سیاسی رژیم شاه افزود. اعتصاب محدود به شهرهای یاد شده نشد و در کرمانشاه نیز کارکنان شرکت ملی نفت نیز دست به اعتصاب زدند.
در متن گزارشی سیاسی-امنیتی که مربوط به اول آذر ۱۳۵۷، سولیوان، سفیر آمریکا در ایران می‌نویسد: در اطلاعیه‌ای آیت‌الله خمینی برای کمک همگانی به کارگران اعتصابی شرکت نفت دعوت نموده ولی دستور داد که مردم قسمتی از زکات خود را به صندوق اعتصابات بدهند. شاید در نتیجه این دستور اعتصاب شرکت نفت ادامه یابد. [۱]
