سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

حرف ترامپ تضمین است، چرا اینقدر سخت گیری می کنید!

روزنامه های اصلاح طلب در این روزها و البته در اقدامی مسبوق به سابقه، به تریبون ترامپ در ایران تبدیل شده اند.

روزنامه بهار در گزارشی نوشت:

«رسانه‌های رسمی کشور که اغلب در اختیار اقلیت تندرو قرار دارد به کلی اعتراف ‌ترامپ مبنی بر اینکه آمریکا، حتی پس از خروج از برجام هم نسبت به روابط تجاری کشورهای دیگر از جمله اتحادیه اروپا با ایران مداخله‌ای نخواهد داشت را نادیده گرفتند. آنچه‌ترامپ گفته است چراغ سبزی جدی به شرکت‌های اروپایی برای همکاری با ایران است».

به جرات می توان گفت که تشدید تحریم ها در پسابرجام و تصویب تحریم هایی چون «سیاه چاله تحریم» سوغات بزک کنندگان آمریکاست. جماعتی که همواره نسخه ذلت پیچیده و همگان را به ساده لوحی تشویق می کنند.

همین ها بود که در اوج عهدشکنی های آمریکا تاکید کرد که «امضای کری تضمین است».در حالیکه آمریکا با عهدشکنی های مکرر، موجب شده است تا برجام هیچ دستاودی برای کشورمان نداشته باشد، باز هم اصلاح طلبان تاکید دارند که باید به قول آمریکایی ها اعتماد کرد.

این در حالی است که آمریکا- جه در دوره اوباما و چه ترامپ و چه دیگر روسای جمهور- هیچگاه به تعهد کتبی خود پایبند نبوده است، چه برسد به قول شفاهی!

علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی-مهرماه 95- گفت: «آمریکا در ظاهر می‌گوید که طبق برجام عمل کرده است اما پشت پرده بانک‌ها را می‌ترساند که اگر کوچک‌ترین خلافی صورت گیرد فلان و چنان می‌شود».

«آسوشیتدپرس» در ماه‌های گذشته در گزارشی نوشت:

«شرکت‌ها و بانک‌های بین‌المللی از وزارت خزانه‌داری آمریکا خواسته‌اند با صدور یک دستورالعمل مکتوب به تشریح قواعد و قوانین تعامل با ایران بپردازد ولیکن دولت آمریکا به عمد از صدور هرگونه سند مکتوب در این باره امتناع کرده است بنابراین شرکت‌هایی که قصد ورود به ایران را دارند فعلاً در این باره دست نگه داشته اند».

سانسور خبر «احتمال بازگشت تحریم های هسته ای» در روزنامه های اصلاح طلب

وزارت امور خارجه در روزهای گذشته هفتمین گزارش خود درباره روند اجرای برجام را منتشر کرد. در گزارش فوق نکات قابل توجهی ذکر شده است. یکی از مهمترین نکات، احتمال بازگشت تحریم های هسته ای در روزهای آینده است.

در این گزارش آمده است:«در مورد نحوه رفتار کنگره احتمالاتی وجود دارد که هیچ کدام قطعیت ندارد، اما احتمال بازگرداندن تحریم‌های هسته‌ای توسط کنگره که به معنای نقض فاحش برجام از سوی این کشور خواهد بود، یکی از احتمالات است».

علاوه بر این، در این گزارش تصریح شده است که تاکنون در 18 نوبت، برجام مورد نقض قرار گرفته است.

نکته قابل توجه اینجاست که گزارش وزارت خارجه دولت توسط روزنامه های اصلاح طلب سانسور شد.

این روزنامه ها همچنان تلاش می کنند تا تصویری غیرواقعی از برجام نمایش دهند.

روزنامه دولتی ایران در مطلبی با عنون «کدام چاله،کدام چاه» نوشت:«مصالح و منافع کشور اقتضا می‌کند ما تقابل اروپا با امریکا را تقسیم نقش و انداختن کشور از چاله به چاه ترسیم نکنیم».

ادعای «ایجاد شکاف میان اروپا و آمریکا به واسطه برجام» در حالی است که هیچ نشانه ای از این شکاف میان سران اروپا و آمریکا مشاهده نمی شود. این ادعا حتی از سوی برخی حامیان دولت نیز رد شده است.

در روزهای گذشته «حسین راغفر» کارشناس اقتصادی حامی دولت گفته بود:«اروپایی‌ها نشان دادند با یک تهدید آمریکا به سهولت راضی می‌شوند تمام شرکت‌های خود را از ایران جمع کنند و بروند. این امر طبیعی نیز هست، آمریکا همواره همه شرکت‌ها را در مقابل دوراهی انتخاب میان همکاری با خود یا ایران می‌گذارد. هر چند اقتصاد آمریکا آینده روشنی ندارد، اما حداقل تا چند دهه آینده یکی از بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان خواهد بود و بازار مصرف سودآور و باثبات‌تر این کشور، می‌تواند برای هر فعال اقتصادی جذاب باشد. اروپایی‌ها نیز با آگاهی از این ماجرا به شکل باج‌گیرانه‌ای با ایران برخورد می‌کنند. مثلاً انتظار فرانسه این است که بازسازی اقتصاد خود را با انرژی ارزان ایران و امتیازهای مالی سنگین پیش ببرد».

با فرمول برد-برد مسأله حصر را خاتمه دهیم

روزنامه اعتماد در گزارشی با عنوان «داستان حصر،بیم ها و امیدها» نوشت:

«تغییر ترکیب مجلس در انتخابات ٩٤ را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین شانس‌های روحانی به حساب آورد زیرا در غیر این صورت فراکسیون امیدی در کار نبود تا یک بازوی کمکی برای تحقق وعده‌های انتخاباتی رییس‌جمهور باشد. صحبت از تشکیل کمیته «رفع حصر» در این فراکسیون است؛ کمیته‌ای که رسانه‌ای شدن خبر تشکیل آن تحرک و تکاپوی قابل توجهی در جریان مدافع حصر به پا کرد...]عارف،رئیس فراکسیون امید[مایل بود که تشکیل کمیته رفع حصر در فراکسیون محرمانه بماند تا بتوانند بی‌سرو صدا مساله را پیگیری کنند و نهایتا به یک نتیجه برد – برد برسند».

اصلاح طلبان به دفعات ثابت کرده اند که با دغدغه ها و مشکلات اصلی مردم فرسنگ ها فاصله دارند.

در حال حاضر عموم مردم با مشکلات متعدد اقتصادی و معیشتی دست به گریبان هستند اما دغدغه اصلاح طلبان کمیته رفع حصر و دیگر مسائل اینچنینی است.

پیش از این نیز روزنامه های اصلاح طلب مدعی بودد که با فرمول برد-برد می توان مسأله حصر را خاتمه داد.

در این خصوص باید گفت ماجرای خیانت نابخشودنی سران فتنه در آشوب نیابتی سال ۸۸، بازی یا معامله نیست که بتوان درباره آن از تعبیر برد-برد استفاده کرد. این جماعت با دامن زدن به دروغ تقلب در انتخابات، تحریک به آشوبی کردند که سرویس‌های جاسوسی آمریکا و اسرائیل و انگلیس سالها برای آن تدارک کرده بودند و انتظارش را می‌کشیدند. فتنه‌گران حیثیت و اعتبار جمهوری اسلامی را مورد هتک حرمت قرار دادند و خیانت بزرگی را مرتکب شدند که در طول تاریخ انقلاب اسلامی بی‌سابقه بود. چنین خیانتی در حکم بغی و محاربه است و مجازات آن روشن است؛ در عین حال سران فتنه صرف‌نظر از اینکه نظام برای خیانت آنها چه مجازاتی را در نظر بگیرد، موظفند از نظام و مردم عذر تقصیر بخواهند. هیچ نظامی با خائنین به کشور، معامله برد-برد نمی‌کند.

خوش بینی های زنجیره ای برای بزکِ توتالِ بدسابقه

روزنامه ابتکار در گزارشی با عنوان «پایبندی توتال به تعهدها فارغ از مواضع ترامپ» نوشت:

« استفان میشل مدیر ارشد توتال در پاسخ به این سوال که بر فرض احتمال با تحریم‌های آمریکا علیه ایران شما در چه موضعی قرار خواهید داشت، گفت: ما نمی‌توانیم برای 60 روز آینده پیش‌بینی دقیقی داشته باشیم و باید صبر کنیم. اگر به گذشته نگاه کنید، می‌بینید که در اواخر دهه 1990 میلادی نیز چنین وضعیتی وجود داشت ولی اروپایی‌ها زیر بار این شرایط نرفته و شرکت توتال توانست با ایران همکاری خود را داشته باشد. هر چند نمی‌توان با اطمینان گفت که شرایط امروز با اواخر دهه 1990 یکسان است اما این قضیه می‌تواند نمونه‌ای از شرایط احتمالی آینده باشد».

این روزها و پس از اظهارات اخیر مدیرعامل توتال، روزنامه های زنجیره ای به تکاپو افتاده و به بزک این شرکت بدسابقه می پردازند.

این در حالی است که براساس گزارش رویترز، «پاتریک پویانه» مدیرعامل شرکت بدسابقه توتال هفته گذشته در اظهارنظری تأمل برانگیز گفت:«توتال درباره قرارداد پارس جنوبی با ایران هنوز سرمایه‌گذاری نکرده است و تا آخر سال میلادی جاری در این‌باره تصمیم خواهد گرفت. پویانه تصریح کرد در صورت تصمیم آمریکا مبنی بر خروج شرکت‌های سرمایه‌گذاری، حتی اگر ایران و فرانسه نیز به این توافق وفادار بمانند، توتال از ایران خارج خواهد شد. این شرکت در حال بررسی عواقب تصمیمات ترامپ است و در صورتی که راهی قانونی برای ماندن در ایران پیش روی این شرکت نباشد، به طور قطع از ایران خارج خواهد شد. حتی در صورتی که ایران به برجام پایبند بماند و اتحادیه اروپایی، چین و روسیه نیز تصمیم بگیرند برجام بدون حضور آمریکا به کار خود ادامه دهد، باز هم آمریکا تحریم‌های یکجانبه‌ای علیه ایران وضع خواهد کرد که در این صورت توتال از ایران خارج خواهد شد. توتال در حال بررسی گزینه‌های موجود است و همه چیز به تصمیم کنگره آمریکا درباره تحریم مجدد ایران و نوع تحریم‌های احتمالی که از سوی آمریکا علیه ایران وضع خواهد شد، بستگی دارد. ما قراردادی در ایران امضا کرده‌ایم. اگر بتوانیم پیش برویم، پیش خواهیم رفت و اگر نتوانیم، توقف خواهیم کرد. راه و رسم کسب‌وکار همین است».

مدیر عامل توتال در ادامه در اظهارنظری غیرمسئولانه گفت:«خروج از قرارداد با ایران در شرایط فعلی ریسک مالی اندکی برای توتال خواهد داشت چراکه تا به حال سرمایه‌گذاری صورت نگرفته و در پایان سال جاری میلادی (۲ ماه آینده) این تصمیم‌گیری انجام خواهد گرفت».

گفتنی است در تیرماه سال جاری روزنامه های اصلاح طلب با تیترهایی همچون «بفرمایید گلابی برجام؛توتال به ایران آمد»،«غول ۵ میلیارد دلاری»،«برجام به نفت رسید»،«طلسم سرمایه گذاری نفتی شکست»،«توتال،جاده صاف کن سرمایه گذاری خارجی»،«سدشکنی نفتی»،«خونی تازه در رگ های صنعت نفت» و...برای امضای قرارداد وزرات نفت با شرکت فرانسوی بدسابقه توتال سوت و کف و هورا کشیدند.

این هیاهوی رسانه ای در حالی بود که پیش از این در سال ۷۹ توافقنامه‌ای بین ایران و توتال برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی امضا شده بود اما به دلیل بهانه‌گیری‌های مداوم این شرکت فرانسوی در موضوعاتی مانند رقم قرارداد، این توافقنامه هیچ‌گاه تبدیل به قرارداد نشد و توسعه این فاز پارس جنوبی هشت سال به تاخیر افتاد و در نهایت توتال در سال ۸۷، به بهانه ریسک بسیار زیاد سرمایه‌گذاری در ایران، دبّه کرد واز صنعت نفت و گاز کشورمان خارج شد.

علاوه بر این، شرکت بدسابقه توتال با پرداخت رشوه به مقامات ایرانی موفق شده بود پروژه توسعه فازهای ۲ و ۳ پارس جنوبی در دولت اصلاحات و در اواسط دهه هفتاد را به دست بیاورد. بعدها این موضوع رسانه‌ای شد و این شرکت فرانسوی ضمن پذیرش این اتهام، به پرداخت جریمه ۴۰۰ میلیون دلاری محکوم شد.