مشرق- طبّ الأئمّة علیهم‏ السلام- به نقل از محمد بن ابراهیم جعفی: مردی از شکمْ ‏دردی که چیزی نمانده بود باعث مرگش شود، به نزد علی بن موسی الرضا علیه ‏السلام نالید و از ایشان خواست برای او در پیشگاه خداوند عز و جل دعا کند ؛ چرا که دارو و درمان‏های فراوانی که به وی داده ‏اند، او را به ستوه آورده است و نه فقط او را سودی نرسانده ، بلکه بر شدّت درد او نیز افزوده است. 

امام - که درود خدا بر او باد - لبخند زد و فرمود: نیک‏بخت مردا! دعای ما به درگاه خداوند، جای خود دارد و من از خداوند می‏ خواهم به مدد و نیروی خود، درد تو را بکاهد، امّا چون درد بر تو غلبه کرد و از آن به خود پیچیدی، گردویی بردار و بر آتش بگیر تا هنگامی که بدانی آنچه در درون آن هست، کباب شده و آتش، رنگ پوست آن را نیز دیگرگون کرده باشد. در این هنگام، آن را بخور که در دم، درد را آرام میکند. 
او می‏ گوید : به خداوند سوگند، تنها یک بار این کار را انجام دادم و به اذن خداوند، آن شکمْ ‏دردِ من ، آرام شد.

متن حدیث:

طبّ الأئمّة عن محمّد بن إبراهیم الجعفیّ:
شَکا رَجُلٌ إلی أبِی الحَسَنِ عَلِیِّ بنِ موسَی الرِّضا علیه‏السلام مَغصا کادَ یَقتُلُهُ ، وسَأَلَهُ أن یَدعُوَ اللّه‏َ عز و جل لَهُ فَقَد أعیاهُ کَثرَةُ مایَتَّخِذُ لَهُ مِنَ الأَدوِیَةِ ، ولَیسَ یَنفَعُهُ ذلِکَ ، بَل یَزدادُ عَلَیهِ شِدَّةً. 
قالَ : فَتَبَسَّمَ - صَلَواتُ اللّه‏ِ عَلَیهِ - وقالَ : وَیحَکَ ! إنَّ دُعاءَنا مِنَ اللّه‏ِ بِمَکانٍ ، وإنّی أسأَلُ اللّه‏َ أن یُخَفِّفَ عَنکَ بِحَولِهِ وقُوَّتِهِ ، فَإذَا اشتَدَّ بِکَ الأَمرُ وَالتَوَیتَ مِنهُ ، فَخُذ جَوزَةً وَاطرَحها عَلَی النّارِ ، حَتّی تَعلَمَ أنَّها قَدِ اشتَوی ما فی جَوفِها وغَیَّرَتِ النّارُ قِشرَها ، کُلها ؛ فَإِنَّها تَسکُنُ مِن ساعَتِها . 
قالَ : فَوَاللّه‏ِ ، ما فَعَلتُ ذلِکَ إلاّ مَرَّةً واحِدَةً فَسَکَنَ عَنِّی المَغصُ بِإِذنِ اللّه‏ِ عز و جل.

"طبّ الأئمّة، صفحه 101 ، بحار الأنوار ،ج 62 ، ص 176. دانش نامه احادیث پزشکی،ج 1 صفحه 432"