مشرق- امام جعفر صادق علیه‏ السلام فرمودند:

(در روز قـیـامت) خـداوند ، جـلّ ثناؤه ، همچنان که برادری از برادرش پوزش می‏ خواهد ، از بنده مؤمن نیازمند خود در دنیا ، عذر می‌خواهد و می‏‌فرماید : به عزّت و جلالم سوگند که من تو را در دنیا از سر خواریت نزد من، محتاج نکردم. اکنون این سرپوش را بردار و ببین به جای دنیا به تو چه داده ‏ام. او سرپوش را بردارد و گوید: با این عوضی که به من دادی مرا چه زیان اگر آنچه را در دنیا از من گرفتی.

متن حدیث:

إنّ اللّه‏َ جلَّ ثناؤهُ لَیَعتَذِرُ إلی عَبدِهِ المؤمنِ الُمحْوِجِ فی الدنیا کما یَعتَذِرُ الأخُ إلی أخیهِ ، فیَقولُ : وعِزَّتی وجَلالی ، ما أحوَجتُکَ فی الدنیا مِن هَوانٍ کانَ بِکَ عَلَیَّ ، فارفَعْ هذا السَّجْفَ فانظُرْ إلی ما عَوَّضتُکَ مِن الدنیا . قالَ : فَیَرفَعُ فیَقولُ : ما ضَرَّنی ما مَنَعتَنی مع ما عَوَّضتَنی ؟!

"اصول کافی، جلد۲، صفحه ۲۶۴"