به گزارش مشرق، «عرفانه فتحیان» در یادداشت «روزنامه افکار» نوشت:
روز هایی را سپری می کنیم که رهبری در چند سخنرانی پیاپی نکات کلیدی متعددی را یادآور شدند. یکی از موضوعات قابل توجه مسئله آتش به اختیار بود که اتفاقا نیروهای انقلابی را سرحال کرد! و هر روزه با تحلیل های مختلف و متعدد از آن مواجه هستیم.
کلیت این مطلب برای همگان روشن است ولی بطن ماجرا احتیاج به بررسی و توجه مضاعف دارد. بُعدی که سرحالمان آورده و شوق را به جانمان انداخته بُعد اعتمادی این موضوع است! البته معتقدم بزرگترها گاهی با چنین الطافی ما را متوجه کاستی هایمان می کنند...
سالهاست رهبری جوانان را افسر جنگ نرم خوانده اند و امروز تکمله چنین سمتی مسئله آتش به اختیار بود.
اینکه اگر قرارگاه مرکزی شایستگی لازم را از دست داد و با ارتباط شما به هر دلیلی با آن قطع شد، به حکم فرمانده آتش به اختیار می شود، مسئولیت مهمی روی دوش مدعیان عملگرایی گذاشته که بخشی از آن به فردا بر می گردد و بخشی دیگر نقد به امروز است.
شاید فاصله موجود تا حالت مطلوب حمایت و چشم پوشی پدرانه باشد تا بستر جبران و بالندگی مجدد فراهم شود.
یادمان باشد هرکس که لباس رزم جنگ نرم برتن کرد باید بداند آنقدر ولی شناس، مطیع، به دور از کسالت و خمودی باشد و همه جانبه کمر همت را ببندد تا اوّلا شایسته این سِمت شود ثانیا در روزگاری که آتش به اختیار او بود(که حالا هست!)، فرمانده را سربلند کند و پاسخ این اعتماد را به درستی بدهد.
پس نکته اول برداشتی مسئولیت آور از این تعبیر بود که علاوه بر توجه به فردا محتاج جبران معوقات نیز هست. نکته بعدی متوجه مسئولان است. شمایی که مقر مرکزی را اداره می کنید، شمایی که واسطه فرمانده با افسران شده اید، حواستان باشد که این تعبیر ناشی از رضایت نیست!
چقدر میدان را برای مانور انقلابیون باز گذاشتید؟! چقدر جوان ها، پشت درهای بسته شما ماندند؟! چقدر دغدغه های زبانی تان، عملی نیز شد؟! و چقدر «چقدر» در این داستان نهفته است! حال امیدی به ما تزریق شد که ناشی از ناامیدی به شماست...
آتش به اختیار راه بهانه جویی برای انقلابیون کم کار را نیز بست، آنها که آفت این جریانند و با نمی شودها مدام به سینه هم جبه های هایشان می کوبند حتی اگر تمام واسطه ها مانع تراش از آب در آمدند، باز توجیهی برای کاستی در اقدام وجود ندارد. این گوی و این میدان! حتی به قدر یک نارنجک به دامان شیطان!
می خواهم بگویم در حس خوب تعابیر غرق نشویم که یادمان برود برای هرکداممان چقدر بار حقوقی و مسئولیت داشته است.
پس نکته سوم و البته آخر اینکه؛ زین پس منتظر هیچ ارگان و مسئولی نخواهیم بود هر چند مصریم که نسبت به وظایفتان مرد باشید! و طلبکار اسم و رسمتان! طلبکاری آنهم به اختیار، گاهی شرف دارد به این میزان مدیون بودن!
