به گزارش مشرق، فریدون حسن در یادداشت روزنامه جوان نوشت:
تا به حال دقت کرده‌اید بعضی‌ها چقدر راحت راجع به مبالغ میلیارد و نجومی حقوق‌ها و دستمزدها حرف می‌زنند، مثلاً خیلی راحت دهانشان را باز می‌کنند و می‌گویند با فلانی یک میلیارد قرارداد بستیم یا خیلی رسمی‌تر اطلاعیه صادر می‌کنند و اعلام می‌کنند برای گرفتن رضایتنامه یک بازیکن یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان پرداخت کرده‌ایم، با خودش هم نزدیک یک میلیارد قرارداد بسته‌ایم.
اینها رقم‌هایی است که تصویر آنها در فصل نقل و انتقالات فوتبال ایران جلوی چشم مردمی رژه می‌رود که در سال‌های تحریم برای کسب نان حلال و کمترین روزی در گرمای طاقت‌فرسای تابستان و سرمای استخوان‌سوز زمستان به هر در می‌زنند و دست آخر هم هشتشان گرو نه‌شان است.
از این دردآورتر اینکه بازیکن با چنین بده و بستان‌های میلیاردی جابه‌جا می‌شود، آن وقت می‌گوید دلم از اول با فلان تیم بود و شب‌ها به عشق پوشیدن پیراهنش رؤیا می‌دیدم، آیا نباید گفت بر دروغ گو... از این دردآورتر می‌خواهید؟ این هزینه‌های میلیاردی برای بازیکنانی که حتی تا دیروز کسی اسمشان راهم نمی‌دانست مستقیم از جیب بیت‌المال، یعنی از جیب من و شما و کارگر و کارمندی پرداخت می‌شود که به جرئت می‌توان گفت حتی نمی‌توانیم ۱۰۰میلیون تومان را هم تصور کنیم چه رسد به یک میلیارد، از این درد آورتر؟
فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ کور و کر شده‌اند، آقایان فقط هر چند وقت یک دفعه پز مبارزه و برخورد با چنین پرداخت‌هایی را می‌دهند اما وقت عمل نه می‌بینند و نه می‌شنوند. طبیعی است که هر عقل سلیمی به خود اجازه می‌‌دهد به خیلی از مسائل شک کند.
فوتبال در سال‌هایی که به فرمایش مقام معظم رهبری، سال‌های اقتصاد مقاومتی نامگذاری شده، با اسراف و بریز و بپاش‌های بی‌حد و اندازه آن هم از جیب مردم عملاً برخلاف اهداف اقتصاد مقاومتی حرکت می‌کند، این روزها پول بیت‌المال به جیب کسانی واریز می‌شود که حتی استحقاق یک درصد آن را نیز ندارند، البته خوب می‌دانیم که در این میان به جز بازیکن هستند واسطه‌ها، دلال‌ها و دیگرانی که از مبالغ میلیاردی و چندصدمیلیونی درصد خود را می‌برند، اما تمام این واقعیت‌ها در اصل موضوع و اینکه پرداخت‌ها از جیب مردم و بیت‌المال است به جیب عده‌ای سودجو و برخی بازیکنان معمولی خللی ایجاد نمی‌کند.
قرار بر این بود که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ جلوی بسته شدن این قبیل قراردادها را بگیرد اما گویا آقایان اینقدر سرگرم صعود تیم‌ملی فوتبال به جام‌جهانی هستند که همه چیز را از یاد برده‌اند، کسی چه می‌داند شاید از همین حالا مشغول بستن چمدان به مقصد روسیه ۲۰۱۸ هستند که بیخ گوششان یک باشگاه دولتی و وابسته به وزارت ورزش حدود ۲/۵ میلیارد تومان برای به خدمت گرفتن یک بازیکن معمولی پول پرداخت می‌کند و کسی هم نمی‌پرسد از کجا؟
قصه تکراری و دردآوری است، قصه قراردادهای چند صد میلیونی و میلیاردی فوتبالی‌ها، آن هم فوتبالی که در رده باشگاهی آسیا جزو ضعیف‌ترین‌های قاره کهن است، اما به جرئت می‌توان گفت که به لحاظ پرداخت‌ها و عقد قراردادهای آنچنانی در رده‌های بالا قرار دارد.
روراست باید گفت که در فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ عزمی برای برخورد با این پرداخت‌ها از بیت‌المال و جیب مردم وجود ندارد، علتش را باید مراجع ذی‌ربط جست‌وجو کنند که حتماً در این جست‌وجو نتایج جالبی هم به دست خواهد آمد، فقط باید به این مسئله ورود کرد و جلوی آن را گرفت تا بیشتر از این هزینه‌های میلیاردی فوتبالی‌ها از جیب مردم و بیت‌المال پرداخت نشود.
