به گزارش مشرق، ناکارآمدی و عملکرد ضعیف دولت یازدهم در چهار سال گذشته موجب شد تا روحانی به عنوان کاندیدای دولت در انتخابات اخیر به شدت به زحمت بیفتد و علیرغم آنکه وی رئیس‌جمهور مستقر بود، به سختی و با کمترین میزان رأی در مقایسه با موارد مشابه توانست به ریاست جمهوری برسد.
نکته قابل اهمیت این است که وی هرچند توانست در انتخابات 29 اردیبهشت بر رقبای خود فائق آید، اما پیروزی روحانی با هزینه‌های زیادی همراه بود. روحانی و دولت یازدهم در این مسیر هیج کاری نبود که به ذهنشان برسد و انجام ندهند. علاوه بر فریب، دروغ‌گویی و بداخلاقی‌های متعددی که از سوی روحانی و اطرافیانش اتفاق افتاد؛ ارکان مختلف دولت نیز در جریان انتخابات، کاملا در خدمت جناب روحانی بودند و عملا به ستاد انتخاباتی وی تبدیل شده بودند. در روزهای انتخابات بسیاری از وزرا و اعضای کابینه برای پاسخگویی به رقبای روحانی با یکدیگر مسابقه گذاشته بودند، این در حالی است که برخی از آن‌ها هم بر خلاف قانون به طور رسمی در مراسم تبلیغات انتخاباتی او شرکت کردند.
روحانی برای پیروزی در انتخابات، به همراه خود کاندیدای پوششی به میدان آورد. پا به پای رقبای انتخاباتی‌اش وعده داد و حتی وعده‌های آن‌ها را هم کپی کرد! دولت چند روز مانده به انتخابات، یارانه‌های بخشی از اقشار را افزایش داد. چند روز مانده به انتخابات برای چهار میلیون نفری که یارانه‌شان قطع شده بود، یارانه ریخت. در روزهای منتهی به انتخابات به دهیارها وام 10 میلیونی داد. روستائیان و اقشار کم‌برخوردار تهدید شدند که اگر به روحانی رأی ندهند بودجه‌شان قطع یا کم می‌شود. دانش آموزان را به اجبار به مراسم استقبال انتخاباتی روحانی بردند.
در آستانه انتخابات سقف وام مسکن بدون سپرده افزوده شد و وام مسکن نخبگان از 100 به 160 میلیون افزایش یافت. پروژه‌هایی که مربوط به دولت قبل بود و یا پروژه‌هایی که قبلا توسط همین دولت افتتاح شده بود یا پروژه‌هایی که تا موعد بهره‌برداری آن‌ها زمان زیادی باقی مانده بود؛ را روحانی در آستانه انتخابات به طور نمایشی افتتاح کرد. این در حالی است که تخلفات انتخاباتی گسترده توسط مدیران و حامیان روحانی در روز انتخابات نیز چیزی نبود که بتوان آن را انکار کرد.
در هر صورت آنچه مبرهن است اینکه، حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور مستقر در جریان انتخابات اخیر با زحمات فراوان و به کارگیری انواع روش‌ها و البته با اشتباهات سیاسی رقیب، توانست به پیروزی برسد و او در این مسیر کار راحتی نداشت.
اما آنچه موجب شد تا روحانی در انتخابات اخیر تا این میزان آسیب‌پذیر باشد، یکم به عملکرد غیرقابل دفاع دولت یازدهم و کارنامه این دولت در عرصه‌های مختلف به ویژه در عرصه اقتصادی مربوط می‌شود. و دوم فاصله دولت و رئیس‌جمهور با مردم و اصرار برای نادیده گرفتن واقعیت‌های جامعه بود. همین امر بود که موجب شد تا حسن روحانی و به تبع آن کاندیدای پوششی او، در جریان انتخابات از یک طرف به وعده‌های رقبای انتخاباتی‌شان حمله کنند و اصرار بر این داشته باشند که این وعده‌ها عملیاتی نیست و از طرف دیگر خودشان همین وعده‌ها را تکرار و در واقع از رقیب کپی کنند! به عنوان نمونه یکی از مواردی که در انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری برجسته شد، تأکید بر لزوم رسیدگی و توجه به اقشار محروم و کم‌برخوردار بود که اتفاقا از نقاط آسیب‌پذیر دولت یازدهم نیز همین مسئله بود.
لذا در چنین شرایطی و با توجه به تجربه انتخابات دوازدهم، انتظار این است که روحانی از این رخدادها عبرت بگیرد و تلاش کند در دور دوم دولتش، خدمت صادقانه به مردم به ویژه اقشار کم‌برخوردار جامعه -که در پیام انتخاباتی رهبر انقلاب نیز مورد تأکید قرار گرفته بود- را در دستور کار قرار دهد. که البته نوع مواضع و اظهارنظرهای دولتی‌ها در همین چند روز بعد از انتخابات بیانگر این است که خیلی نمی‌توان به این انتظار از دولت امیدوار بود. چرا که از مواضع و برخی تحرکات دولتی‌ها اینگونه برداشت می‌شود، که تلاش برای حاشیه‌آفرینی و جایگزین کردن مسائل دست‌چندم با مسائل اصلی کشور، همچنان در دستور کار آن‌ها قرار دارد و رسانه‌های حامی دولت هم البته نشان داده‌اند، برای پرداخت این حاشیه آفرینی‌ها آمادگی بیشتری دارند تا مطالبه از دولت برای حل وفصل مشکلات اساسی کشور. حتی اظهارنظرهایی مانند اینکه معاون اول رئیس‌جمهور می‌گوید «پیام انتخابات 96 نه تاریخی مردم به یارانه‌ها بود»! نیز بیانگر این واقعیت است که دولتی‌ها نمی‌خواهند از گذشته خود و آنچه در انتخابات اتفاق افتاد، عبرت بگیرند.
