گروه جنگ نرم مشرق- بیستم مرداد، احمد منصور، یک وکیل سرشناس حقوق بشر در امارات متحده عربی، پیامکی را که در تصویر پایین می‌بینید، دریافت کرد: "اسرار تازه درباره شکنجه در زندان‌های امارات."

 

به جای باز کردن لینکی که در این پیامک بود، احمد منصور کاری غیر متعارف کرد، این پیامک را برای یک شرکت کانادایی به نام سیتیزن‌لب فرستاد. چرا احمد منصور چنین کرد؟

به گزارش بی‌بی‌سی، او که برنده جایزه حقوق بشر مارتین انالز (که بعضی آن را معادل نوبل در زمینه حقوق بشر می‌دانند) بود دو بار دیگر موبایلش هک شده بود.

سیتیزن لب که یک مجموعه تحقیقاتی در دانشگاه تورنتو است، با کمک یک شرکت دیگر، آتلوک، این پیامک و لینک آن را بررسی کردند و به شرکتی اسرائیلی رسیدند به نام NSO Group.

 

احمد منصور وکیل اماراتی  

از این شرکت اطلاعات زیادی در دسترس نیست، حتی وبسایت ندارد و چند بار نامش عوض شده است. آنها نه علاقه ای به رسانه دارند نه مصاحبه یا هر چیز دیگر. دوست دارند بی سر و صدا کارشان را بکنند. ۱۲۰ کارمند دارند که بر اساس اطلاعات منتشر شده در لینکدین چند نفر آنها کارمندان سابق واحد ۸۲۰۰ هستند. در اطلاعات اندکی که از این شرکت موجود است، آنها خود را شرکتی "پیشرو" در جنگ سایبری می‌دانند که با "نهادهای امنیتی و نظامی" کار می‌کند و با استفاده از تکنولوژی اسرائیلی، امکان پایش موبایل را "منحصرا برای دولت‌ها و نهادهای امنیتی و اطلاعاتی" فراهم می‌کنند؛ خدماتی "از راه دور و ناپیدا."

ار معدود جملاتی که از مصاحبه با روسای این شرکت موجود است جمله ای است که اُمری لاوی از موسسان این شرکت به دیفنس‌نیوز گفته است: "ما شبح کاملیم، برای هدفمان کاملا نامرئی هستیم و هیچ ردی به جا نمی‌گذاریم."

آنچه روشن است این است که در سال ۲۰۰۹ سه نفر به نام‌های نیو کارمی (خیلی زود از این شرکت جدا شد)، اُمری لاوی و شالب هولیو آن را تاسیس کردند. یک شرکت آمریکایی به نام فرانسیسکو پارتنرز در سال ۲۰۱۴ این شرکت به مبلغی حدود ۱۲۰ میلیون دلار خرید اما مقر ان‌اس‌اُ در اسرائیل ماند.

 

مقر شرکت ان‌اس‌اُ در هرتزلیا  

فرانسیسکو پارتنرز هم مثل ان‌اس‌اُ، نه علاقه‌ای به رسانه‌ها دارد نه روسای آن مصاحبه می‌کنند. گفته می‌شود فرانسیسکو پارتنرز سال پیش قصد داشته ان‌اس‌اُ را به یک میلیارد دلار بفروشد.

فرانسیسکو پارتنرز برای خرید ان‌اس‌اُ به مجوز وزارت دفاع اسرائیل نیاز داشت. فرانسیکو پارتنرز همچنین در شرکتی به نام بلوکُت سرمایه‌گذاری کرده، شرکتی که در زمینه پایش اینترتنی و فیلترینگ فعالیت می‌کند.

کشور "شرکت‌های نوبنیان" start-up

شائول سینگر روزنامه‌نگار آمریکایی-اسرائیلی در سال ۲۰۰۹ کتابی منتشر کرد به نام "کشور شرکت‌های نوبنیان". این کتاب بسیار پر فروش، توجه‌ها را به " واحد ۸۲۰۰" جلب کرد. واحدی که تا حدود یک دهه پیش که کمتر کسی از وجودش خبر داشت و وجودش به رسمیت شناخته نمی‌شد اما بزرگترین واحد ارتش اسرائیل است.

هر چند گفته می‌شود این واحد در سال ۱۹۵۲ تاسیس شده اما فوربز ریشه آن را در دهه ۱۹۳۰ می‌داند، زمانی که بریتانیا در منطقه تسلط داشت.

این واحد که وظیفه اصلی‌اش رمزگشایی و ردیابی اطلاعات است، چندین بار نامش را عوض کرده به شیوه‌ای غیرمتعارف عمل می‌کند؛ بااستعدادترین دانش آموزان در زمینه ریاضی، کامپیوتر، تکنولوژی و زبان‌های خارجی را انتخاب می کند، و "ذهن" آنها را به شکلی "پادگانی" آموزش می‌دهند.

بعد آنها شروع به کار می کنند در سن پایین، حدود بیست سالگی. این منتخبان نخبه حتی از خدمت سربازی اجباری معافند.

این واحد سلسله مراتب نظامی ندارد، یک جوان بیست و چند ساله می‌تواند مسئول کامل پروژه باشد، برای بسیاری مسائل خود تصمیم بگیرد و حتی اگر فکر کند مافوقش اشتباه کرده مستقیما به سراغ فرمانده کل برود. پس از چند سال کار، این افراد از واحد ۸۲۰۰ جدا شده و بیشتر آنها شرکت‌هایی تاسیس می‌کنند که در زمینه فناوری به خصوص فناوری‌های امنیتی کار می‌کنند، پس از چند سال شرکت‌ها را به چند صد میلیون و حتی تا یک میلیارد دلار به شرکت‌های بزرگتر می‌فروشند و شرکت دیگری تاسیس می‌کنند. آنها زود از واحد ۸۲۰۰ جدا می شوند اما تا چهل و چند سالگی، هر سال سه هفته‌ به صورت نیروی ذخیره به این واحد برمی‌گردند تا با جوانانی که جای آنها را گرفته و با آخرین تکنولوژی و فناوری آشنا هستند در تماس باشند و خود را به روز کنند.

 

پس از آنکه اسنودن فاش کرد تلفن آنگلا مرکل هک شده بوده، یک سال طول کشید تا او یک بلک‌بری Q10 و یک شرکت آلمانی را برای رمزگذاری انتخاب کند

 

سرعت تحولات و پیشرفت تکنولوژی بسیار زیاد است. در این کار باید حداقل یک قدم از بقیه رقبا جلو باشید. بعد از پنج سال فناوری و تجهیزات مورد استفاده کهنه شده و باید نو شوند. اینجا است که می‌توان تکنولوژی قبلی را که بسیاری در به در به دنبالش هستند فروخت، حتی به "دشمنان" یا "رقبا".

در نتیجه "اسرائیل پس از آمریکا و چین بیشتر از هر کشوری در دنیا صاحب شرکت‌هایی است که سهامشان در بورس نسداک عرضه می‌شوند، و اگر سرانه جمعیت را در نظر بگیریم، اسرائیل بیش از هر کشوری در دنیا، سرمایه گذاری کار آفرین (venture capital)، شرکت نوبنیان، دانشمند و متخصص حرفه‌ای تکونولوژی دارد."

فوربز تخمین می‌زند واحد ۸۲۰۰ حدود ۵۵۰۰ نفر نیرو دارد و کارکنان سابق آن بیش از هزار شرکت تاسیس کرده‌اند، در واقع این واحد مرکز تحقیق و توسعه برای شکل‌گیری کشور شرکت‌های نوبنیان است.۹۰ درصد محتوای اطلاعاتی در اسرائیل را واحد ۸۲۰۰ تولید می‌کند."

 

مجسمه تئودور هرتزل بنیانگذار صهیونیسم در هرتزلیا. این شهر نود هزار نفری پایتخت شرکت‌های نوبنیان است  

"هیچ عملیات مهم موساد یا هر نهاد امنیتی اطلاعاتی دیگر نیست که واحد ۸۲۰۰ در آن نقش نداشته باشد."

مرکز فرماندهی این واحد در هرتزلیا قرار دارد، شرکت ان‌اس‌اُ هم در همین شهرک قرار دارد، شهرکی در شمال تل آویو که مرکز شرکت‌های نوبنیان و فناوری است، به نوعی می‌توان آن را سیلیکون ولی اسرائیل دانست.

استاکس‌نت

بزرگترین موفقیت واحد ۸۲۰۰ به گفته بسیاری از کارشناسان، ویروس استاکس‌نت برای از کار انداختن سانتریوژهای ایران بود.

یوسی ملمان کارشناس سرشناس امور امنیتی و اطلاعاتی که زمانی در واحد شناسایی ارتش اسرائیل خدمت کرده و صاحب دو کتاب معتبر در باره نحوه کار نهادهای اطلاعاتی-امنیتی اسرائیل است، به فوربز گفت:

استاکس‌نت پروژه مشترک اسرائیل و آمریکا بود. واحد ۸۲۰۰ و معادل آمریکایی آن (آژانس امنیت ملی آمریکا NSA) و همچنین سیا و موساد نقش داشتند. ایده متعلق به اسرائیل بود اما آمریکا به شدت از آن استقبال کرد چون فکر می‌کرد با این کار فشار اسرائیل برای حمله نظامی به ایران کمتر می‌شود. علاوه بر این، بدون شلیک سلاح‌های متعارف، آمریکا می‌توانست خطر اینکه خود درگیر حمله نظامی به ایران بشود را کاهش دهد. دولت بوش پروژه را تایید کرد و دولت اوباما آن را گسترش داد و سرعت بخشید."

 

یوسی ملمان در جشنواره برلین امسال برای تماشای فیلم حمله روز صفر  

"بخشی از برنامه‌نویسی کامپیوتری در خود واحد ۸۲۰۰ انجام شد. یک دپارتمان دیگر هم ایجاد شده بود که کاملا منفک از کارهای اصلی واحد ۸۲۰۰ بود. آنها با آژانس امنیت ملی آمریکا کار می‌کردند. بیشتر بودجه از آمریکا می‌آمد. وقتی ویروس تولید شد سوال اصلی این بود که چگونه باید آن را وارد کامپیوترهای ایران کرد. این کامپیوترها به جعبه‌ برق‌هایی متصل بودند که زیمنس آلمان به ایران فروخته بود. این جعبه‌ها سانتریفیوژهای غنی‌سازی اورانیوم را در نطنز کنترل می‌کردند. ماموریت به موساد محول شد و هماهنگی آن با سیا بود. باید پروانه‌های یک شرکت تایوانی که با ایران کار می‌کرد سرقت می‌شد چون برای نفوذ به کامپیوترهای ایران به پروانه‌های اصل نیاز بود، بنابراین فعال کردن خود ویروس به عهده موساد بود با هماهنگی سیا."

"اهمیت آن این بود که برای اولین بار دو کشور متحد، در عملیات تهاجمی جنگ سایبری همکاری کردند. این ابزاری تازه است که مقررات بین‌المللی جنگ مثل کنوانسیون ژنو برای آن وجود ندارد، اینکه چه چیزی مجاز است."

سیتی‌زن‌لب

سیتی‌زن‌لب در عرض حدود ده روز نه تنها منبع لینکی که برای احمد منصور فرستاده شده را پیدا کرد بلکه به شرکت اپل هم سه حفره امنیتی سیستم عامل آی‌اُ‌اس را نشان داد، در حالی که پیش از این کسی از وجود حتی یکی از آنها هم اطلاع نداشت. سطح کار در بالاترین حد ممکن بود.

سیتی‌زن‌لب در باره پروژه های مشابه از جمله در منطقه خاورمیانه تحقیق کرده بود. آنها در باره فیشنگ علیه ایرانیان خارج کشور تحقیق و دستورالعملی به دو زبان فارسی و انگلیسی برای مقابله با آن منتشر کرده بودند.

آنها همچنین درباره بلوکُت تحقیق کرده بودند. شرکت آمریکایی فرانسیسکو پارتنرز، مالک ان‌اس‌اُ، در آن سهم دارد. سیتی‌زن‌لب می خواست بداند تکنولوژی بلوکت در کدام کشورها استفاده می‌شود. آنها متوجه شدند تجهیزات بلوکت در ۸۳ کشور دنیا بکار گرفته می‌شود از جمله ایران، عراق، سوریه و افغانستان. سیتی‌زن‌لب به دنبال چیز دیگری هم بود؛ این روش‌ها و فناوری چگونه علیه حقوق و آزادی‌های مدنی شهروندان و برای سانسور استفاده می‌شوند.

 

در گزارش سیتیزن‌لب به استفاده از این تجهیزات علیه فعالان مدنی و حقوق بشر اشاره شده و آمده بود که تهدید و دستگیری وبلاگ‌نویس‌ها و افزایش سانسور و هدف قراردادن افراد با بدافزارها پیش از انتخابات ریاست جمهوری گذشته (سال ۲۰۱۳) شدت گرفته بود.

به گزارش واشنگتن پست، شش وسیله در ایران و چهار وسیله در سوریه ردیابی شده بود. در ایران این تجهیزات متعلق به سازمان فناوری اطلاعات بود که در سال ۲۰۱۰ از وزارت فناوری ارتباطات و اطلاعات جدا و از یک شرکت دولتی به یک سازمان دولتی تبدیل شد. واشنگتن پست مدعی شد که بخشی از این سازمان متعلق به سپاه پاسداران است. در سوریه این تجهیزات در اختیار وزارت ارتباطات آن کشور بود.

ایران

یوسی ملمان معتقد است که واحد ۸۲۰۰ از نظر کیفیت و میزان پیشرفته بودن با آژانس امنیت ملی آمریکا در یک سطح است اما از نظر توانایی، امکانات، منابع، تجهیزات ، پرسنل و بودجه، آژانس امنیت ملی آمریکا "در کلاس دیگری است."

"آنها می توانند به هر مکالمه‌ای در تمام دنیا گوش دهند" اما چون اسرائیل بر خلاف آمریکا نگاهش به تمام دنیا نیست و اولویتش "دشمنان" این کشور در منطقه هستند، واحد ۸۲۰۰ در منطقه خاورمیانه، در برخی عرصه‌ها بهتر از آژانس امنیت ملی آمریکا است.

 

به عقیده یوسی ملمان بعد از اسرائیل ایران پیشرفته‌ترین کشور منطقه در جنگ سایبری است و منابع زیادی را هم به آن تخصیص داده است: "ایرانی ها شب و روز سعی می کنند به کامپیوترهای اسرائیل، غیرنظامی، نظامی، حمله کنند. ایران خیلی خوب است اما هنوز از اسرائیل عقب‌تر است. با کمک فناوری، تخصص و راهنمایی ایران، حزب الله لبنان هم سعی کرده شنود کند و از پیام‌های کدگذاری شده استفاده کند."

آقای ملمان می افزاید: "من مطمئنم سعودی‌ها از فناوری آمریکایی استفاده می‌کنند اما آنها هم از اسرائیل عقب‌تر هستند. خیلی بعید است که یکی از این کشورها بتوانند به کامپیوترهای محرمانه نظامی اسرائیل دسترسی پیدا کنند."